ΣτΕ Ολ 1782/2009
Πρόεδρος: Φ. Στεργιόπουλος, Προεδρεύων Αντιπρόεδρος ΣτΕ
Εισηγητής: Γ. Παπαγεωργίου, Σύμβουλος Επικρατείας
Δικηγόροι: Κ. Διάκος, Εμμ. Τσαλικίδης
Η τακτοποίηση της δημοτικής και κοινοτικής περιουσίας κατά το άρθρο 28 του Ν 1080/1980 δεν συνιστά διαχείριση δημοτικής περιουσίας με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια. Αφορά δημοτικές εκτάσεις, που είχαν καταληφθεί από απόρους ή ακτήμονες και η παραχώρησή τους συνιστά άσκηση κοινωνικής πολιτικής και πρόνοιας. Με την παραπάνω διάταξη προβλέπεται ειδική διοικητική διαδικασία και οι διαφορές που γεννώνται από αυτή συνιστούν διοικητικές διαφορές (ειδ. γνωμ., αντίθ. μειοψ.). Οι διαφορές αυτές υπάγονται στην ακυρωτική αρμοδιότητα του Συμβουλίου της Επικρατείας (αντίθ. μειοψ). Αντισυνταγματικότητα της επίμαχης ρύθμισης, αφού δεν προβλέπει ότι η εκποίηση προς τους αυθαιρέτως κατέχοντες συνοδεύεται με επιβολή σε αυτούς της υποχρέωσης να συνεχίζουν να καλλιεργούν τις εκποιούμενες εκτάσεις ούτε διασφαλίζεται ότι οι εκτάσεις θα παραμείνουν καλλιεργούμενες στο διηνεκές ή για χρονικό διάστημα επαρκές για την εξυπηρέτηση του δημόσιου σκοπού (αντίθ. μειοψ).
Διατάξεις: άρθρα 24, 94 [παρ. 2] Συντ., 28 Ν 1080/1980 , 7
Ν 702/1977
[…] 2. Επειδή, η υπόθεση εισάγεται στην Ολομέλεια κατόπιν της 783/2007 παραπεμπτικής αποφάσεως του Δ΄ Τμήματος, λόγω της σπουδαιότητας του ζητήματος της δικαιοδοσίας του Συμβουλίου της Επικρατείας για την εκδίκαση της κρινόμενης διαφοράς.
3. Επειδή, από τα στοιχεία του φακέλου προκύπτουν, μεταξύ άλλων, τα εξής: Με τις από 12.10.1968 και 12.8.1976 αιτήσεις της προς την Κοινότητα … Αττικής, η αιτούσα ζήτησε να της παραχωρηθεί «με νόμιμες διαδικασίες και αντί ορισθησομένου τιμήματος» κοινοτική έκταση 4 στρεμμάτων καλλιεργουμένη από την ίδια στην θέση «…». Ως προς το αίτημα αυτό, συντάχθηκε, κατόπιν αυτοψίας, η …/25.6.1991 έκθεση του Γραφείου Γεωργικής Αναπτύξεως …, κατά την οποία η αιτούσα καλλιεργεί κοινοτική έκταση 369 τετραγωνικών μέτρων (με 21 ρίζες ελιές ηλικίας 10 έως 15 ετών), εν όψει δε της εκθέσεως αυτής, η Β΄ Επιτροπή Απαλλοτριώσεων Αθηνών (ΕΑΑ), με την …/27.9.1991 απόφασή της, γνωμοδότησε, κατά τις διατάξεις του άρθρου 32 του ΝΔ 3958/1989 σε συνδυασμό με το άρθρο 28 του Ν 1080/1980 , ότι στο πρόσωπο της αιτούσης συντρέχουν οι προϋποθέσεις για την απ΄ ευθείας εξαγορά κοινοτικής εκτάσεως του αγροκτήματος «…», και ότι ο ακριβής προσδιορισμός της εκτάσεως αυτής κατά θέση, όρια και εμβαδό θα γίνει με μέριμνα της Κοινότητας …. Έκτοτε, με αλλεπάλληλες αιτήσεις της, η αιτούσα ζητούσε από την εν λόγω Κοινότητα να συμμορφωθεί προς την ανωτέρω απόφαση (σύμφωνη γνώμη) της Β΄ ΕΑΑ και να της εκποιήσει την ως άνω κοινοτική έκταση των 369 τ.μ., σε απάντηση δε προς την, από 7.8.1988, τελευταία από τις αιτήσεις αυτές, ο Πρόεδρος της Κοινότητας …, με το …/25.8.1998 έγγραφό του, γνωστοποίησε στην αιτούσα ότι «από το έτος 1989 μέχρι και σήμερα η Κοινότητα δεν έχει εκποιήσει … κοινοτικά κτήματα… σε κατέχοντες, για τους οποίους η Β΄ ΕΑΑ έχει γνωμοδοτήσει ότι συντρέχουν οι προϋποθέσεις για απευθείας εξαγορά τους… με τις υπ’ αρ. …/77και …/83 αποφάσεις της… οι αποφάσεις της Β΄ ΕΑΑ είναι δυνητικές για την Κοινότητα και όχι υποχρεωτικές, ως εκ τούτου το μόνο αρμόδιο να αποφασίσει για την εκποίηση ή όχι της κατεχόμενης … κοινοτικής έκτασης είναι το Κοινοτικό Συμβούλιο και κανείς άλλος και οπωσδήποτε υπάρχει και η σειρά προτεραιότητας». Ήδη, με την κρινόμενη αίτηση ζητείται η ακύρωση της, εκδηλωθείσης με το τελευταίο ως άνω έγγραφο, αρνήσεως της Κοινότητας …, να παραχωρήσει στην αιτούσα την ανωτέρω κοινοτική έκταση.
4. Επειδή, στην παρ. 1 του άρθρ. 28 του Ν 1080/1980 «Περί τροποποιήσεως και συμπληρώσεως διατάξεων τινων της περί των προσόδων των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοικήσεως Νομοθεσίας και άλλων τινων συναφών διατάξεων» (ΦΕΚ Α΄ 246) ορίζονται τα εξής: «1. Δημοτικαί και Κοινοτικαί εκτάσεις περιελθούσαι εις την κυριότητα των δήμων και κοινοτήτων καθ΄ οιονδήποτε τρόπον, κατεχόμεναι αυθαιρέτως κατά την έναρξιν της ισχύος του παρόντος νόμου από δεκαπενταετίας τουλάχιστον και συστηματικώς καλλιεργούμεναι ή δεντροφυτευθείσαι, δύναται να εκποιώνται άνευ δημοπρασίας εις τους αυθαιρέτως κατέχοντας, επί τη αιτήσει αυτών υποβαλλομένη εις τον ιδιοκτήτην δήμον ή κοινότητα εντός ανατρεπτικής προθεσμίας δύο ετών από της ενάρξεως της ισχύος του παρόντος, υπό τας προϋποθέσεις και κατά την διαδικασίαν των διατάξεων του άρθρου 32 του ΝΔ 3958/1959 «περί τροποποιήσεως και συμπληρώσεως των περί οριστικών παραχωρητηρίων των κλήρων διατάξεων της εποικιστικής νομοθεσίας, κυρώσεως πράξεως τινων του Υπουργικού Συμβουλίου και άλλων τινων διατάξεων», εξαιρέσει της εις αυτά αναφερομένης επιτροπής του Δημοτικού και Κοινοτικού Κώδικος». Εξάλλου, το άρθρο 32 του ΝΔ 3958/1959 «Περί τροποποιήσεως και συμπληρώσεως των περί οριστικών παραχωρητηρίων των κλήρων διατάξεων της Εποικιστικής Νομοθεσίας, κυρώσεως πράξεων τινων του Υπουργικού Συμβουλίου και άλλων τινων διατάξεων» (ΦΕΚ Α΄ 133) ορίζει ότι: «Δημοτικαί και κοινοτικαί εκτάσεις, κατεχόμεναι αυθαιρέτως κατά την ισχύν του Νόμου, από πενταετίας τουλάχιστον και καλλιεργούμεναι ή δενδροφυτευθείσαι εκποιούνται άνευ δημοπρασίας εις τους κατέχοντες αυτάς, δι΄ αποφάσεων των δημοτικών και κοινοτικών συμβουλίων, εγκρινομένων υπό των Νομαρχών και επί καταβολή τιμήματος οριζομένου υπό των συμβουλίων, μετά γνώμην της Επιτροπής του άρθρου 196 του υπ’ αρ. 2888/1954 Νομοθετικού Διατάγματος περί δημοτικού και κοινοτικού κώδικος. Δια την εκποίησιν των καλλιεργουμένων ή των δενδροφυτευμένων εκτάσεων απαιτείται και σύμφωνος γνώμη των Επιτροπών Απαλλοτριώσεων αίτινες αποφασίζουν μετά έκθεσιν των Διευθυντών Γεωργίας περί των κατεχομένων εκτάσεων και της καλλιεργείας ή της δενδροφυτεύσεως αυτών υπό των κατόχων».
5. Επειδή, οι διατάξεις του άρθρου 28 του Ν 1080/1980 εντάσσονται θεματικώς στη νομοθεσία περί Δήμων και Κοινοτήτων και αναφέρονται, ειδικώτερα, στην τακτοποίηση της δημοτικής και κοινοτικής περιουσίας (βλ. ΣτΕ Ολ 2004/1988 ), η τακτοποίηση, όμως, αυτή δεν συνιστά διαχείριση δημοτικής περιουσίας με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, δεδομένου ότι, σύμφωνα με την εισηγητική έκθεση του νόμου, αφορά σε δημοτικές εκτάσεις, οι οποίες είχαν καταληφθεί από απόρους ή ακτήμονες που τις καλλιέργησαν ή τις δενδροφύτευσαν και των οποίων (εκτάσεων) η παραχώρηση συνιστά άσκηση κοινωνικής πολιτικής και πρόνοιας. Άλλωστε, η επίμαχη εκποίηση, αφορώσα σε εκτάσεις που έχουν αξιοποιηθεί, προς όφελος και της εθνικής οικονομίας, με την επί δεκαπενταετίαν συστηματική καλλιέργεια ή δενδροφύτευση, εξυπηρετεί συγχρόνως και σκοπούς δημοσίου συμφέροντος αναγομένους στην άσκηση γενικότερης οικονομικής πολιτικής. Εν όψει τούτων και του γεγονότος ότι το άρθρο 28 του Ν 1080/1980 προβλέπει, δια παραπομπής στο άρθρο 32 του ΝΔ 3958/1959 , ειδική διοικητική διαδικασία, οι διαφορές που γεννώνται από την αμφισβήτηση πράξεων εκδιδομένων κατ΄ εφαρμογήν του άρθρου αυτού, δεν συνιστούν ιδιωτικές, αλλά διοικητικές διαφορές. Η νομολογία, άλλωστε, ανέκαθεν αντιμετώπιζε ως διοικητικές τις διαφορές που ανέκυπταν από την εφαρμογή τόσον του ανωτέρω άρθρου 28 του Ν 1080/1980 , όσον και του άρθρου 32 του ΝΔ 3958/1958 (στο οποίο παραπέμπει το εν λόγω άρθρο) ή του συναφούς άρθρου 13 του Ν 127/1975 (ΦΕΚ Α΄ 175), ενώ δεν θεωρεί ότι η αυθαίρετη κατοχή ορισμένης εκτάσεως, όταν προβλέπεται ως προϋπόθεση εκποιήσεως ή παραχωρήσεώς της προς τους αυθαιρέτως κατέχοντες (βλ. π.χ. άρθρα 12 Ν 1832/1951 , 24 ΝΔ 3713/1957 , 23 ΒΔ 330/1960 , 20 ΑΝ 344/1968 , 6 ΑΝ 431/1968 , 187 ΠΔ 933/1975 , 3 παρ. 1 και 2 Ν 666/1977 , 30 Ν 1644/1986 ), συνεπάγεται τον χαρακτηρισμό των σχετικών διαφορών ως διαφορών ιδιωτικού δικαίου. Κατά την ειδικότερη γνώμη του Προεδρεύοντος Αντιπροέδρου Φ. Στεργιόπουλου και των Συμβούλων Δ. Κωστόπουλου, Θ. Παπαευαγγέλου, Δ. Μπριόλα, Α.-Γ. Βώρου, Ευθ. Αντωνόπουλου, Σπ. Μαρκάτη και Β. Καμπίτση, από αυτό τούτο το περιεχόμενο της ρυθμίσεως του άρθρου 28 του Ν 1080/1980 συνάγεται ευθέως ο δημόσιος σκοπός, στον οποίο, κατά τα ανωτέρω, αποβλέπει η ρύθμιση αυτή, και, εντεύθεν, ο χαρακτήρας ως διοικητικών των διαφορών που γεννώνται από την αμφισβήτηση πράξεων εκδιδομένων κατ’ εφαρμογήν της εν λόγω διατάξεως. Μειοψήφησαν οι Σύμβουλοι Αν. Γκότσης, Ελ. Δανδουλάκη, Ειρ. Σαρπ, Δ. Αλεξανδρής, Μ.-Ε. Κωνσταντινίδου, Ε. Νίκα, Αντ. Ντέμσιας, Φ. Ντζίμας και Σπ. Χρυσικοπούλου, οι οποίοι διατύπωσαν την ακόλουθη γνώμη, προς την οποία συντάχθηκε και ο Πάρεδρος Δ. Μακρής: Η διάταξη του άρθρου 28 παρ. 1 του Ν 1080/1980 , με την οποία προβλέφθηκε δυνατότητα εκποιήσεως εκτάσεων, που ανήκουν σε οργανισμούς τοπικής αυτοδιοικήσεως, προς τους αυθαιρέτως κατέχοντες αυτές κατά την έναρξη ισχύος του εν λόγω νόμου, θεσπίσθηκε με προφανή σκοπό την τακτοποίηση της περιουσίας των οργανισμών αυτών και των ζητημάτων που ανεφύησαν από την αυθαίρετη κατάληψή της. Με τα δεδομένα αυτά η ανωτέρω ρύθμιση υπαγορεύθηκε από λόγους αναγομένους στη διαχείριση της περιουσίας των οργανισμών τοπικής αυτοδιοικήσεως και δεν θεσπίσθηκε με σκοπό την άσκηση συγκεκριμένης οικονομικής ή κοινωνικής πολιτικής, που τείνει σε θεραπεία του δημοσίου συμφέροντος. Η θέσπιση δε ως προϋποθέσεως της συστηματικής καλλιέργειας ή δενδροφυτεύσεως της αυθαιρέτως κατεχομένης εκτάσεως δεν υποδηλώνει την εξυπηρέτηση σκοπού δημοσίου συμφέροντος, αλλά αποβλέπει απλώς στον προσδιορισμό της κατηγορίας των αυθαιρέτως κατεχομένων εκτάσεων των οργανισμών τοπικής αυτοδιοικήσεως, στην τακτοποίηση των οποίων αποβλέπει ο νομοθέτης. Ενόψει τούτου οι πράξεις, που εκδίδονται κατ΄ εφαρμογήν της ανωτέρω διατάξεως και με τις οποίες είτε γίνεται δεκτό είτε απορρίπτεται αίτημα απ΄ ευθείας εκποιήσεως δημοτικής ή κοινοτικής εκτάσεως σε αυθαιρέτως κατέχοντα αυτήν, εκδίδονται με βάση ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια διαχειρίσεως της περιουσίας του οικείου οργανισμού τοπικής αυτοδιοικήσεως και, ως εκ τούτου, δεν αποτελούν εκτελεστές διοικητικές πράξεις. Συνεπώς, η επίλυση των αμφισβητήσεων που ανακύπτουν από τις πράξεις δεν υπάγεται στη δικαιοδοσία του Συμβουλίου της Επικρατείας, αλλά σε εκείνη των πολιτικών δικαστηρίων, κατά το άρθρο 94 παρ. 2 του Συντάγματος , όπως αναθεωρήθηκε με το Ψήφισμα της 6ης Απριλίου 2001 της Ζ΄ Αναθεωρητικής Βουλής των Ελλήνων» (ΦΕΚ Α΄ 84) [πρβλ. ΣτΕ Ολ 4188/1976 , 2402, 3003/1978, 1258-1271/1981, 2327/1982, Ολ 384/1990, 2690/1991].
6. Επειδή, η ανωτέρω διάταξη του άρθρου 28 του Ν 1080/1980 δεν εντάσσεται στη νομοθεσία περί αποκαταστάσεως γεωργών, αλλά, όπως προεξετέθη, στη νομοθεσία περί Δήμων και Κοινοτήτων και αναφέρεται, ειδικώτερα, στην τακτοποίηση της περιουσίας αυτών (βλ. ΣτΕ Ολ 2004/1988 ). Συνεπώς, η εκδίκαση των διαφορών που γεννώνται από την αμφισβήτηση πράξεων εκδιδομένων κατ΄ εφαρμογήν του άρθρου αυτού ανήκει στην ακυρωτική αρμοδιότητα του Συμβουλίου της Επικρατείας και όχι στην, κατά το άρθρο 7 του Ν 702/1977 , αρμοδιότητα των διοικητικών πρωτοδικείων. Μειοψήφησαν οι Σύμβουλοι Δ. Κωστόπουλος, Αικ. Συγγούνα και Δ. Μπριόλας, κατά την γνώμη των οποίων η εκδίκαση των ως άνω διαφορών ανήκει στην, κατά το άρθρο 7 του Ν 702/1977 , αρμοδιότητα των διοικητικών πρωτοδικείων, διότι η διάταξη του άρθρου 28 του Ν 1080/1980 , καίτοι είναι ενταγμένη στη νομοθεσία περί Δήμων και Κοινοτήτων, αποβλέπει προεχόντως στην αποκατάσταση απόρων ή ακτημόνων γεωργών, οι οποίοι επί μακρόν κατέχουν και καλλιεργούν συστηματικώς δημοτικές και κοινοτικές εκτάσεις.
7. Επειδή, η επίμαχη ρύθμιση θεσπίσθηκε, κατά τα ήδη εκτεθέντα, με σκοπό τη διατήρηση συστηματικών καλλιεργειών προς το συμφέρον της εθνικής οικονομίας. Προς εξυπηρέτηση, όμως, του εν λόγω, δημοσίου ενδιαφέροντος, σκοπού, ο νομοθέτης επέλεξε μέσο, ήτοι την εκποίηση χωρίς δημοπρασία καλλιεργουμένων και δενδροφυτευμένων δημοτικών και κοινοτικών εκτάσεων σε πρόσωπα που κατέλαβαν τις εκτάσεις αυτές αυθαιρέτως, το οποίο συνιστά απόκλιση από τις συνταγματικές αρχές του κράτους δικαίου και της ισότητος των πολιτών έναντι του νόμου. Εν όψει τούτου και προκειμένου η επίμαχη ρύθμιση να είναι ανεκτή συνταγματικώς, θα έπρεπε, τουλάχιστον, να διασφαλίζεται επαρκώς η λυσιτελής εξυπηρέτηση του σκοπού, κατ΄ επίκληση του οποίου εισήχθη. Τούτο δεν συμβαίνει, όμως, εν προκειμένω, διότι η εν λόγω ρύθμιση δεν προβλέπει ότι η εκποίηση προς τους αυθαιρέτως κατέχοντες συνοδεύεται με την επιβολή στους τελευταίους της υποχρεώσεως να συνεχίσουν να καλλιεργούν τις εκποιούμενες εκτάσεις ούτε κατ΄ άλλον τρόπο διασφαλίζει ότι οι εκτάσεις αυτές θα παραμείνουν καλλιεργούμενες στο διηνεκές ή, τουλάχιστον, επί χρονικό διάστημα επαρκές για την εξυπηρέτηση του δημοσίου ενδιαφέροντος σκοπού κατ΄ επίκληση του οποίου εκποιούνται. Για τον λόγο προεχόντως αυτόν, η επίμαχη ρύθμιση είναι ανίσχυρη, ως αντικειμένη στις συνταγματικές αρχές του κράτους δικαίου και της ισότητος των πολιτών έναντι του νόμου. Μειοψήφησαν οι Σύμβουλοι Θ. Παπαευαγγέλου, Γ. Παπαγεωργίου και Ι. Ζόμπολας, οι οποίοι διατύπωσαν την εξής γνώμη, προς την οποία συντάχθηκε και ο Πάρεδρος Ι. Μιχαλακόπουλος: Η επίμαχη ρύθμιση δεν αντίκειται στο Σύνταγμα και, ειδικώτερα, στις συνταγματικές αρχές του κράτους δικαίου και της ισότητος των πολιτών έναντι του νόμου. Ειδικώτερα, εν όψει της αρχής της ασφαλείας των επί μακρόν χρόνον διατηρουμένων πραγματικών καταστάσεων, το κράτος δικαίου ανέχεται την κάμψη της αρχής της νομιμότητος ή την άρση της προστασίας της ιδιοκτησίας (όπως συμβαίνει στον χώρο του δημοσίου δικαίου με την αρχή του αμετακλήτου των παρανόμων διοικητικών πράξεων πέραν του ευλόγου χρόνου ή με την παραγραφή των νομίμων αξιώσεων του Δημοσίου, ή, στον χώρο του ιδιωτικού δικαίου, με τον θεσμό της χρησικτησίας). τούτο δε συμβαίνει και στην προκειμένη περίπτωση, κατά την οποίαν προϋπόθεση και δικαιολογητικό λόγο της, κατά το άρθρο 28 του Ν 1080/1980 , εκποιήσεως των αυθαιρέτως κατεχομένων δημοτικών εκτάσεων αποτελεί η επί 15ετίαν κατοχή αυτών και συστηματική καλλιέργεια ή δενδροφύτευσή των, και μάλιστα, σύμφωνα με την εισηγητική έκθεση του νόμου, από απόρους ή ακτήμονες. Εν όψει ακριβώς των ανωτέρω κριτηρίων και προϋποθέσεων, συναφών προς το αντικείμενο της ρυθμίσεως και πρόσφορων για την επίτευξη των προαναφερθέντων δημόσιων σκοπών, αλλά και εν όψει του γεγονότος ότι προβλέπεται η καταβολή τιμήματος για την μεταβίβαση των εν λόγω εκτάσεων, η θεσπιζόμενη με το άρθρο 28 του Ν 1080/1980 εκποίηση δεν αποτελεί χαριστικό μέτρο ή προνόμιο υπέρ των ως άνω προσώπων και δεν αντίκειται, συνεπώς, στην αρχή της ισότητος. Εξ άλλου, η τυχόν αποβολή από τον Δήμο ή την Κοινότητα των προσώπων (απόρων ή ακτημόνων) που καλλιεργούσαν συστηματικώς τις ως άνω εκτάσεις και η συνακόλουθη εγκατάλειψη των συστηματικών αυτών καλλιεργειών θα αναιρούσαν τους κατά τα εκτεθέντα στην πέμπτη σκέψη, σκοπούς της ρυθμίσεως του άρθρου 28 του Ν 1080/1980 , ενώ η εκποίηση των εκτάσεων τούτων με δημοπρασία θα αναιρούσε, ειδικώτερα, τον επιδιωκόμενο από την εν λόγω ρύθμιση, κατά την εισηγητική έκθεση του νόμου, δημόσιο σκοπό της ασκήσεως κοινωνικής πολιτικής και πρόνοιας. Τέλος, δεν μπορεί να θεωρηθεί ως πρόσφορο κριτήριο συνταγματικότητος της ανωτέρω ρυθμίσεως η συνάρτηση της επίμαχης εκποιήσεως με την δέσμευση των ως άνω καλλιεργητών ότι θα συνεχίσουν να καλλιεργούν τις εκποιούμενες εκτάσεις, αφού ο νομοθέτης δεν κωλύεται, δια του, κατά το άρθρο 24 του Συντάγματος , χωροταξικού σχεδιασμού, να μεταβάλει οποτεδήποτε τις χρήσεις γης στην περιοχή, όπου ευρίσκονται οι εν λόγω εκτάσεις.
8. Επειδή, ως προς την διαδικασία της επίμαχης εκποιήσεως, η ανωτέρω διάταξη του άρθρου 28 του Ν 1080/1980 παραπέμπει στις ρυθμίσεις του άρθρου 32 του ΝΔ 3958/1959 , το οποίο, μεταξύ άλλων, προβλέπει ότι η εκποίηση αποφασίζεται μετά από σύμφωνη γνώμη των Επιτροπών Απαλλοτριώσεων, εν όψει δε τούτου η αιτούσα ισχυρίζεται ότι μη νομίμως η Κοινότητα … αρνήθηκε να της εκποιήσει την έκταση, για την οποία η Β΄ ΕΑΑ είχε κρίνει, με δεσμευτική για την Κοινότητα γνωμοδότησή της, ότι έπρεπε να εκποιηθεί σ΄ αυτήν. Ο λόγος, όμως, αυτός ακυρώσεως είναι απορριπτέος ως αβάσιμος, εφ΄ όσον η αποδοχή του προϋποθέτει, αντιθέτως προς όσα έχουν εκτεθεί στην προηγούμενη σκέψη, ότι η διάταξη του άρθρου 28 του Ν 1080/1980 είναι σύμφωνη με το Σύνταγμα.
9. Επειδή, δεν προβάλλεται άλλος λόγος ακυρώσεως και, επομένως, η κρινόμενη αίτηση είναι απορριπτέα στο σύνολό της.
[Απορρίπτει την κρινόμενη αίτηση.]