3144/2004 ΣΤΕ (ΟΛΟΜ)
(Α΄ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΝΟΜΟΣ, ΑΡΜ 2005/98) Προστασία περιβάλλοντος. Ο κοινός νομοθέτης μπορεί να τροποποιεί τις ισχύουσες πολεοδομικές ρυθμίσεις και να μεταβάλει τους όρους δόμησης ή χρήσης ακινήτων, εφόσον η νέα ρύθμιση αποσκοπεί στη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης των κατοίκων των πόλεων και οικισμών. Δεσμευτικότητα των ρυθμίσεων του Γ.Π.Σ. Τα άλση ή τα πάρκα που βρίσκονται σε κοινόχρηστο χώρο εντός εγκεκριμένου ρυμοτομικού σχεδίου δεν πρέπει να μειώνονται ή να αλλάζει ο προορισμός τους και να αναιρείται η λειτουργία τους με την πρόβλεψη εντός αυτών άλλων χρήσεων και λειτουργιών, εκτός από εκείνων που υποβοηθούν την απόλαυση του πρασίνου. Οι επίδικες τροποποιήσεις του Γ.Π.Σ. επιφέρουν ανεπίτρεπτη επιδείνωση του οικιστικού περιβάλλοντος και των όρων διαβίωσης των κατοίκων. Δεκτή η αίτηση ακύρωσης.
Αριθμός 3144/2004
ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ
ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις 9 Ιανουαρίου 2004, με την εξής σύνθεση: Χ. Γεραρής, Πρόεδρος, Η. Παπαγεωργίου, Π. Χριστόφορος, Ι. Μαρή, Γ. Παναγιωτόπουλος, Σ. Καραλής, Δ. Κωστόπουλος, Σ. Ρίζος, Γ. Παπαμεντζελόπουλος, Π. Πικραμμένος, Ν. Σκλίας, Ν. Σακελλαρίου, Δ. Πετρούλιας, Ν. Ρόζος, Ν. Γκότσης, Α. Ράντος, Χ. Ράμμος, Ν. Μαρκουλάκης, Δ. Μαρινάκης, Σ. Χαραλάμπους, Π. Κοτσώνης, Μ. Καραμανώφ, Ι. Μαντζουράνης, Αικ. Σακελλαροπούλου, Αικ. Χριστοφορίδου, Γ. Σγουρόγλου, M. Καραμιχαλέλης, Σύμβουλοι, Κ. Πισπιρίγκος, Ο. Παπαδοπούλου, Πάρεδροι. Γραμματέας ο Μ. Καλαντζής.
Για να δικάσει την από 17 Μαρτίου 2003 αίτηση:
των: 1) έως και 14) , οι οποίοι παρέστησαν με τον ίδιο ως άνω δικηγόρο … …….. , που τον διόρισαν στο ακροατήριο.
κατά των ………. : 1) ……….. 2) …… και 3) ……… , οι οποίοι παρέστησαν με το Δ. Αναστασόπουλο, Νομικό Σύμβουλο του Κράτους,
και κατά των παρεμβαινουσών: 1) …………………….. , που εδρεύει στην Αθήνα (………..), η οποία παρέστη με το δικηγόρο Χαρ. Συνοδινό (Α.Μ. 13263), που τον διόρισε με πληρεξούσιο και ο οποίος διόρισε στο ακροατήριο και το δικηγόρο Γ. Κασιμάτη (Α.Μ. 1650) και 2) ανώνυμης εταιρείας με την επωνυμία “………………. …………”, που εδρεύει στη ….. Αττικής (………), η οποία παρέστη με το δικηγόρο Ηλ. Θεοδωράτο (Α.Μ. 12286), που τον διόρισε με πληρεξούσιο.
Η πιο πάνω αίτηση εισάγεται στην Ολομέλεια του Δικαστηρίου, κατόπιν της από 23 Μαΐου 2003 πράξης του Προέδρου του Συμβουλίου της Επικρατείας, λόγω της σπουδαιότητάς της, σύμφωνα με το άρθρο 14 παρ. 2 εδαφ. α του Π.Δ. 18/1989.
Με την αίτηση αυτή οι αιτούντες επιδιώκουν να ακυρωθεί η υπ΄ αριθμ. 7069/17.2.2003 (ΦΕΚ 158/26.2.2003) κοινή απόφαση των παραπάνω υπουργών με αντικείμενο την τροποποίηση του εγκεκριμένου ρυμοτομικού σχεδίου του Δήμου …….. (ν. Αττικής) στη θέση “………..” και καθορισμός όρων και περιορισμών δόμησης.
Η εκδίκαση άρχισε με την ανάγνωση της εκθέσεως του Εισηγητή, Συμβούλου Ν. Ρόζου.
Κατόπιν το δικαστήριο άκουσε τον πληρεξούσιο των αιτούντων που παρέστησαν, ο οποίος ανέπτυξε και προφορικά τους προβαλλόμενους λόγους ακυρώσεως και ζήτησε να γίνει δεκτή η αίτηση, τους πληρεξουσίους των παρεμβαινουσών εταιρειών και τον αντιπρόσωπο των ……… , οι οποίοι ζήτησαν την απόρριψή της.
Μετά τη δημόσια συνεδρίαση το δικαστήριο συνήλθε σε διάσκεψη σε αίθουσα του δικαστηρίου κ α ι
Α φ ο ύ μ ε λ έ τ η σ ε τ α σ χ ε τ ι κ ά έ γ γ ρ α φ α
Σ κ έ φ θ η κ ε κ α τ ά τ ο Ν ό μ ο
1. Επειδή για την άσκηση της κρινομένης αιτήσεως έχει καταβληθεί το νόμιμο παράβολο (ειδικά έντυπα γραμμάτια 883903, και 500297/2003).
2. Επειδή η υπόθεση εισάγεται στην Ολομέλεια με πράξη του Προέδρου του Δικαστηρίου λόγω μείζονος σπουδαιότητας κατ΄ εφαρμογή του άρθρου 14 παρ. 2 εδ. α) του π.δ/τος 18/1989 (ΦΕΚ 8Α΄).
3. Επειδή με την κρινόμενη αίτηση ζητείται εμπροθέσμως η ακύρωση της 7069/17- 26.2.2003 κοινής αποφάσεως των Υπουργών Εθνικής Άμυνας και Πολιτισμού και της Υφυπουργού ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε. (ΦΕΚ 158 Δ΄). Με την κοινή αυτή απόφαση, που εκδόθηκε επί τη βάσει των διατάξεων των άρθρων 3 παρ. 1 περ. 10 και 21 παρ. 3 του Ν. 2947/2001 (ΦΕΚ 228Α΄), όπως η τελευταία αυτή διάταξη τροποποιήθηκε με την παρ. 11 του άρθρου 82 του Ν. 3057/2002 (ΦΕΚ 239Α΄) και αφού έλαβε υπόψη της τις 32/2002 και 332/2002 γνωμοδοτήσεις του Κεντρικού Συμβουλίου Χωροταξίας, Οικισμού και Περιβάλλοντος (Κ.Σ.Χ.Ο.Π.): α) τροποποιήθηκε το εγκεκριμένο ρυμοτομικό σχέδιο του δήμου ……. (ν. Αττικής) στο οικοδομικό τετράγωνο (Ο.Τ.) Γ 334 (415) στη θέση “………..” με τον καθορισμό σε τμήμα αυτού χώρου κέντρου διανομής ηλεκτρικής ενέργειας 150/20 KV, δημοτικού χώρου στάθμευσης και χώρου θερινού κινηματογράφου (παρ. 1), β) καθορίστηκαν οι όροι και περιορισμοί δομήσεως κάθε ενός από τους ανωτέρω χώρους (παρ. 2) και γ) τροποποιήθηκαν οι όροι και περιορισμοί δομήσεως στο υπόλοιπο τμήμα του ανωτέρω οικοδομικού τετραγώνου.
4. Επειδή το δικόγραφο της αιτήσεως υπογράφεται από δικηγόρο ως πληρεξούσιο των αιτούντων. Κατά τη συζήτηση όμως της υποθέσεως ο πρώτος (………… ……), ο ένατος (………….) και ο ενδέκατος (………………….) δεν παρέστησαν με πληρεξούσιο δικηγόρο ούτε εμφανίστηκαν για να δηλώσουν ότι εγκρίνουν την άσκηση του ένδικου βοηθήματος, ενώ εξ άλλου δεν προσκομίστηκε συμβολαιογραφικό πληρεξούσιο από αυτούς προς τον υπογράφοντα δικηγόρο.
Συνεπώς η αίτηση πρέπει να απορριφθεί ως προς αυτούς ως απαράδεκτη (άρθρο 27 παρ. 1 και 2 π.δ./τος 18/1989, όπως αντικαταστάθηκαν με την παρ. 2α του άρθρου 4 του Ν. 2479/1997, ΦΕΚ 67Α΄).
5. Επειδή οι λοιποί αιτούντες, επικαλούμενοι την ιδιότητά τους ως κατοίκων του Δήμου ……. , την οποία απέδειξαν με την προσκόμιση προαποδεικτικώς σχετικών στοιχείων, με έννομο συμφέρον ασκούν την κρινόμενη αίτηση (πρβλ. Σ.τ.Ε. Ολ. 1528/2003) και παραδεκτώς ομοδικούν, προβάλλοντες κοινούς λόγους ακυρώσεως που στηρίζονται στην αυτή πραγματική και νομική βάση.
6. Επειδή με προφανή έννομο συμφέρον παρεμβαίνουν υπέρ του κύρους της προσβαλλομένης κοινής υπουργικής αποφάσεως και με ιδιαίτερο η κάθε μία δικόγραφο η ανώνυμη εταιρεία υπό την επωνυμία “………………… …………………” (………………) και η ……………. ……………….. , εφ΄ όσον το αναφερόμενο στη δεύτερη σκέψη κέντρο διανομής ηλεκτρικής ενέργειας, τις προμελέτες του οποίου εκπόνησε η …. (ΑΡ/ΗΜ/ΔΚΣΔ/Φ.19.11.2001 έγγραφο του Διευθυντή Κατασκευών και Συντηρήσεως Δικτύων), προβλέφθηκε με την παρ. 1 του ανωτέρω άρθρου 3 του Ν. 2947/2001 “…………………”.
7. Επειδή, με το άρθρο 24 του Συντάγματος, όπως διαμορφώθηκε με το Ψήφισμα της 6ης Απριλίου 2001 της Ζ΄ Αναθεωρητικής Βουλής, ορίζονται τα εξής: “1. Η προστασία του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος αποτελεί υποχρέωση του Κράτους και δικαίωμα του καθενός. Για τη διαφύλαξή του το Κράτος έχει υποχρέωση να παίρνει ιδιαίτερα προληπτικά ή κατασταλτικά μέτρα στο πλαίσιο της αρχής της αειφορίας…2. Η χωροταξική αναδιάρθρωση της Χώρας, η διαμόρφωση, η ανάπτυξη, η πολεοδόμηση και η επέκταση των πόλεων και των οικιστικών γενικά περιοχών υπάγεται στη ρυθμιστική αρμοδιότητα και τον έλεγχο του Κράτους, με σκοπό να εξυπηρετείται η λειτουργικότητα και η ανάπτυξη των οικισμών και να εξασφαλίζονται οι καλύτεροι δυνατοί όροι διαβίωσης. Οι σχετικές τεχνικές επιλογές και σταθμίσεις γίνονται κατά τους κανόνες της επιστήμης…”. Με τις διατάξεις αυτές έχει αναχθεί σε συνταγματικά προστατευόμενη αξία το οικιστικό, φυσικό και πολιτιστικό περιβάλλον, από το οποίο εξαρτάται η ποιότητα ζωής και η υγεία των κατοίκων των πόλεων και των οικισμών. Οι συνταγματικές αυτές διατάξεις απευθύνουν επιταγές στο νομοθέτη (κοινό ή κανονιστικό) να ρυθμίζει τη χωροταξική ανάπτυξη και πολεοδομική διαμόρφωση της χώρας με βάση ορθολογικό σχεδιασμό υπαγορευόμενο από πολεοδομικά κριτήρια, σύμφωνα με την ιδιομορφία, την φυσιογνωμία και τις ανάγκες κάθε περιοχής. Κριτήρια για την χωροταξική αναδιάρθρωση και την πολεοδομική ανάπτυξη των πόλεων και των οικιστικών εν γένει περιοχών είναι η εξυπηρέτηση της λειτουργικότητας και της αναπτύξεως των οικισμών και η εξασφάλιση των καλυτέρων δυνατών όρων διαβίωσης των κατοίκων. Απαγορεύεται, καταρχήν, η λήψη μέτρων που επιφέρουν την επιδείνωση των όρων διαβιώσεως και την υποβάθμιση του υπάρχοντος φυσικού ή του προβλεπομένου από την ισχύουσα πολεοδομική νομοθεσία οικιστικού περιβάλλοντος. Επομένως ο κοινός νομοθέτης μπορεί να τροποποιεί, οσάκις το κρίνει σκόπιμο, τις ισχύουσες πολεοδομικές ρυθμίσεις και να μεταβάλει τους ήδη θεσπισμένους όρους δομήσεως ή χρήσεις ακινήτων, εφόσον η εισαγόμενη νέα ρύθμιση αποσκοπεί στη βελτίωση των συνθηκών διαβιώσεως των κατοίκων των πόλεων και οικισμών. Η τήρηση της συνταγματικής αυτής επιταγής υπόκειται στον οριακό έλεγχο του ακυρωτικού δικαστού, ο οποίος οφείλει βάσει των διδαγμάτων της κοινής πείρας, να σταθμίσει σε κάθε συγκεκριμένη περίπτωση κατά πόσον υποβαθμίζεται το περιβάλλον (πρβλ. αποφ. Σ.τ.Ε. Ολομελείας 10/1988, 1159/1989, 106/1991, 1071/1994, 3618/1995, 3236/1995, 4946/1995, 4572/1996, 6070/1996, 3478/2000, 1528/2003).
8. Επειδή, περαιτέρω, στο άρθρο 3 του Ν. 998/1979 “Περί προστασίας των δασών και των δασικών εν γένει εκτάσεων της Χώρας” (ΦΕΚ 289 Α΄) ορίζεται ότι: “4. Εις τας διατάξεις του παρόντος νόμου υπάγονται και αι εντός των πόλεων και των οικιστικών περιοχών ευρισκόμεναι εκτάσεις, αι οποίαι καλύπτονται υπό δασικής βλαστήσεως φυσικώς ή τεχνητώς δημιουργουμένης (πάρκα ή άλση) ως και αι οπουδήποτε δημιουργούμεναι δενδροστοιχίαι ή δασικαί φυτείαι. 5. … 6. Δεν υπάγονται οπωσδήποτε εις τας διατάξεις του παρόντος νόμου: α) … ε) Αι περιοχαί δια τας οποίας υφίστανται εγκεκριμένα έγκυρα σχέδια πόλεως ή καταλαμβάνονται υπό οικισμών προϋφισταμένων του έτους 1923 ή πρόκειται περί οικοδομησίμων εκτάσεων οικιστικών περιοχών του Ν. 947/1979 στ) …”. Επίσης στο άρθρο 4 του παραπάνω νόμου ορίζεται ότι: 1…2. … Από της απόψεως της θέσεως των δασών και δασικών εκτάσεων εν σχέσει προς τους χώρους ανθρωπίνης εγκαταστάσεως και δραστηριότητος διακρίνονται: α) Πάρκα και άλση εντός των πόλεων ή των οικιστικών περιοχών, β)…”. Τέλος στο άρθρο 49 του ίδιου νόμου ορίζεται ότι: “1. Τα εντός εγκεκριμένου σχεδίου πόλεως ή πολεοδομικής ζώνης ή εντός οικιστικής περιοχής υφιστάμενα πάρκα ή άλση και δενδροστοιχίαι, υπό την επιφύλαξιν των εν άρθρ. 48 παρ. 1 και 52 παρ. 1 προβλεπομένων δεν δύνανται να μεταβάλουν προορισμόν ή χρήσιν”. Εξ άλλου, στο άρθρο 2 του Ν. 1337/1983 (ΦΕΚ 33Α΄) προβλέπεται ότι το Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο (Γ.Π.Σ.) περιλαμβάνει, μεταξύ των άλλων, την γενική εκτίμηση των αναγκών των πολεοδομικών ενοτήτων σε κοινόχρηστους χώρους, κοινωφελείς εξυπηρετήσεις κλπ. καθώς και την γενική πρόταση πολεοδομικής οργανώσεως των πολεοδομικών ενοτήτων, η οποία, σε συνάρτηση με τις ανωτέρω ανάγκες αναφέρεται στις χρήσεις γης, τα κέντρα, την πυκνότητα και τον μέσο συντελεστή δομήσεως. Δεν αποκλείεται όμως να καθορίζονται με το Γ.Π.Σ. και συγκεκριμένες χρήσεις γης σε συγκεκριμένες περιοχές. Οι ρυθμίσεις αυτές που περιέχονται στο Γ.Π.Σ., τόσο εκείνες που συνιστούν γενικούς ορισμούς και κατευθύνσεις όσο και οι ειδικότερες, που τυχόν έχουν περιληφθή σε αυτό, είναι δεσμευτικές, όσον αφορά το περιεχόμενο της προβλεπόμενης από το άρθρο 6 του ίδιου νόμου πολεοδομικής μελέτης, που συνιστά το δεύτερο στάδιο του πολεοδομικού σχεδιασμού, κατά το οποίο συγκεκριμενοποιούνται οι πολεοδομικές ρυθμίσεις. Κατά το στάδιο αυτό καθορίζονται οι χρήσεις γης και οι σχετικοί περιορισμοί, απαγορεύσεις ή υποχρεώσεις (βλ. περίπτωση β΄ της παρ. 4 άρθρου 6). Τέλος, με το από 5.3.1987 (ΦΕΚ 166 Δ΄) Π.Δ/γμα καθορίζεται σύστημα κατηγοριών χρήσεων γης εντός των περιοχών των γενικών πολεοδομικών σχεδίων, το οποίο οφείλει να ακολουθεί η καταρτίζουσα τα σχέδια πόλεως Διοίκηση (Σ.τ.Ε. 3756/2000). Στο άρθρο 9 του τελευταίου Δ/τος προβλέπεται κατηγορία με περιεχόμενο “ελεύθεροι χώροι – αστικό πράσινο”. Εντός της κατηγορίας αυτής επιτρέπονται μόνον αναψυκτήρια, αθλητικές εγκαταστάσεις, πολιτιστικά κτίρια, χώροι σταθμεύσεως κοινού. Η κατηγορία αυτή είναι η αντίστοιχη της κατηγορίας “περιοχαί κοινόχρηστων χώρων κήπων αλσών…” του άρθρου 13 του προϊσχύσαντος π.δ/τος 81/1980 “περί ειδικών χρήσεων γης και ανωτάτων μεγεθών επιτρεπομένης εκμεταλλεύσεως οικοδομησίμων χώρων” (ΦΕΚ 27Α΄), εντός των οποίων επίσης προβλεπόταν από το αυτό άρθρο η ύπαρξη αθλητικών εγκαταστάσεων. Από τις διατάξεις αυτές, σε συνδυασμό με τα αναφερόμενα στην προηγούμενη σκέψη ως προς τη συνταγματική απαγόρευση της επιδεινώσεως των συνθηκών διαβιώσεως, συνάγεται ότι τα άλση ή τα πάρκα που βρίσκονται σε κοινόχρηστο χώρο εντός εγκεκριμένου ρυμοτομικού σχεδίου, αποτελούν βασικό στοιχείο της βιώσιμης πόλεως, και συνεπώς δεν επιτρέπεται η μείωση ή η αλλαγή του κύριου προορισμού τους καθώς και η de facto αναίρεση της λειτουργίας τους με την πρόβλεψη εντός αυτών άλλων χρήσεων και λειτουργιών, επιτρεπομένων μόνον χρήσεων και κτιρίων τέτοιου χαρακτήρος που να υποβοηθούν την απόλαυση του πρασίνου από το κοινό. Τέτοιες χρήσεις είναι οι αναφερόμενες στο ανωτέρω άρθρο 9 του Π.Δ. της 23.2.1987, οι οποίες όμως επιτρέπονται μόνο στον βαθμό και στην έκταση, που δεν αναιρούν την βασική πολεοδομική λειτουργία, δηλ. του πρασίνου (βλ. ΣτΕ Ολομ. 2403/1997, 604/2002).
9. Επειδή με την από 24.10-25.11.1986 απόφαση του Υφυπουργού ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε. (ΦΕΚ 1135 Δ΄) εγκρίθηκε, υπό την ισχύ του π.δ./τος 81/1980 ως προς τις χρήσεις γης, το Γ.Π.Σ. Βριλησσίων. Το Γ.Π.Σ. αυτό, περιλαμβάνει στην πολεοδομική ενότητα 4 (“Πάτημα”) το Ο.Τ. 415 (Γ. 334), εκτάσεως 48,5 στρεμμάτων, ως χώρο άλσους με αθλητικές εγκαταστάσεις πυρήνα Α, αποτυπούμενο στα συνοδεύοντα αυτό (το Γ.Π.Σ.) σχεδιαγράμματα ως “χώρο αστικού πρασίνου” με εντός αυτού ένα κολυμβητήριο, ένα γυμναστήριο και ένα γήπεδο. Πριν από την υπαγωγή του στο Γ.Π.Σ., ο ανωτέρω χώρος είχε χαρακτηρισθεί με το π.δ. 456/1983 (ΦΕΚ 172 Α΄) ως ναυτικό οχυρό. Επακολούθησε το από 11.8-8.9.1987 π.δ. (ΦΕΚ 859 Δ΄), με το οποίο εγκρίθηκε, υπό την ισχύ του από 23.2.-5.3.1987 π.δ/τος ως προς τις χρήσεις γης, η πολεοδομική μελέτη της προαναφερόμενης πολεοδομικής ενότητας, που έχει κατ΄ άρθρο 7 παρ. 2 εδάφιο πρώτο του Ν. 1337/1983 “τις συνέπειες έγκρισης σχεδίου πόλης κατά τις διατάξεις του Ν.Δ. της 17.7.-16.8.1923”. Με το άρθρο 1 αυτού καθορίστηκε ο ανωτέρω χώρος ως χώρος κοινοτικών αθλητικών εγκαταστάσεων – κοινοχρήστου πρασίνου, ενώ με το άρθρο 5 ορίστηκαν αφ΄ ενός μεν οι όροι και περιορισμοί δομήσεως των αθλητικών εγκαταστάσεων (παρ. Β), αφ΄ ετέρου δε, “επί πλέον των αναφερομένων όρων δόμησης στις παρ. Α και Β”, ότι τα κτίρια τοποθετούνται μέσα στα αποτυπούμενα στα συνοδευτικά διαγράμματα κόκκινα περιγράμματα (παρ. Γ), καθισταμένης έτσι, σύμφωνα και με την πρόβλεψη του Γ.Π.Σ., κοινόχρηστου χώρου πρασίνου όλης της εκτάσεως του Ο.Τ. 415, η οποία δεν καταλαμβάνεται από τις ανωτέρω αθλητικές εγκαταστάσεις. Το πολεοδομικό αυτό καθεστώς δεν τροποποιήθηκε όσον αφορά τον ανωτέρω καθορισμό του οικοδομικού αυτού τετραγώνου με την τροποποίηση του Γ.Π.Σ. δια της οικ. 95891/7094/25.11.1982-22.1.1993 απόφασης του Υπουργού ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε. (ΦΕΚ 13Δ΄).
10. Επειδή με το υπό τον τίτλο “Χωροθέτηση έργων ηλεκτροδότησης” άρθρο 3 του Ν. 2947/2001 χωροθετήθηκαν, για την τέλεση των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, ορισμένα έργα ηλεκτροδοτήσεως στην Αττική, απεικονιζομένης της θέσεώς τους σε συνδημοσιευθέν διάγραμμα υπό κλίμακα 1:50.000 στα οποία περιλαμβάνεται υπό στοιχείο 10 το κέντρο διανομής 150/20 κ.ν. Βριλησσίων. Το κέντρο αυτό, σύμφωνα με το Παράρτημα Ι της Εισηγητικής Εκθέσεως του νόμου, τοποθετείται “εντός του οικοπέδου της Βάσεως του Πολεμικού Ναυτικού στη θέση “Πάτημα Βριλησσίων”. Με την παρ. 3 του άρθρου 21 του ίδιου νόμου ορίστηκε ότι “Σε περιοχή στη θέση ………… στο Δήμο Βριλησσίων χωροθετείται η ανέγερση δημοτικού χώρου στάθμευσης και δημοτικού θερινού κινηματογράφου. Με κοινή απόφαση των Υπουργών ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε., Εθνικής Άμυνας και Πολιτισμού οριοθετείται σε κλίμακα 1:5.000 η παραπάνω περιοχή, καθορίζονται και εγκρίνονται οι όροι και περιορισμοί δόμησης, οι τυχόν ιδιαίτερες χρήσεις γης και η γενική διάταξη των σχετικών εγκαταστάσεων και των συνοδευτικών τους δραστηριοτήτων”. Όπως προκύπτει από το κείμενο του κατατεθέντος νομοσχεδίου, το οποίο δεν περιελάμβανε το άρθρο 21 αυτού, από την εισηγητική του έκθεση, στην οποία αναφέρεται ότι στη συγκεκριμένη θέση κατασκευής του κέντρου διανομής “δεν υπάρχουν σημεία αναψυχής” (σελ. 36) αλλά και από τη διατύπωση της παρ. 3 του άρθρου 21, ο νομοθέτης αγνοούσε ότι η περιοχή αυτή υπήγετο ως χώρος κοινόχρηστου πράσινου με αθλητικές εγκαταστάσεις στο σχέδιο πόλεως Βριλησσίων και, συνεπώς, και την ανάγκη τροποποιήσεως αυτού για τη χωροθέτηση των ανωτέρω νέων εγκαταστάσεων. Για το λόγο αυτό, με την παρ. 11 του άρθρου 82 του Ν. 3057/2002, η ανωτέρω παρ. 3 τροποποιήθηκε και έλαβε τελικώς την εξής διατύπωση: “Σε περιοχή στη θέση …………. στο Δήμο ………… χωροθετείται η ανέγερση δημοτικού χώρου στάθμευσης και δημοτικού θερινού κινηματογράφου. Με κοινή απόφαση των Υπουργών ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε., Εθνικής Άμυνας και Πολιτισμού οριοθετείται σε κλίμακα 1:5.000 η παραπάνω περιοχή, τροποποιείται το εγκεκριμένο σχέδιο, καθορίζονται και εγκρίνονται οι όροι και περιορισμοί δόμησης, οι τυχόν ειδικότερες χρήσεις γης και η γενική διάταξη των σχετικών εγκαταστάσεων και των συνοδευτικών τους δραστηριοτήτων καθώς και των εγκαταστάσεων της περ. 10 της παρ. 1 του άρθρου 3 του παρόντος”.
11. Επειδή με τις αναφερόμενες στην προηγούμενη σκέψη νομοθετικές διατάξεις τροποποιείται το εγκριθέν με την από 24.10-25.11.1986 απόφαση του Υπουργού ΠΕ.Χ.Ω.Δ.Ε. Γ.Π.Σ. Βριλησσίων καθόσον αφορά, το Ο.Τ. 415 (Γ. 334). Στο οικοδομικό αυτό τετράγωνο που είχε καθορισθεί ως χώρος πρασίνου με αθλητικές εγκαταστάσεις επιτρέπεται πλέον η ανέγερση δημοτικού χώρου σταθμεύσεως, θερινού κινηματογράφου και κέντρου διανομής ηλεκτρικής ενέργειας. Περαιτέρω εξουσιοδοτείται η Διοίκηση να τροποποιήσει την εκδοθείσα, σύμφωνα με τις προβλέψεις του Γ.Π.Σ. πολεοδομική μελέτη, με την οποία, όπως αναφέρεται στην ένατη σκέψη, καθορίζονται επακριβώς οι εντός του ανωτέρω Ο.Τ. χώροι αθλητικών εγκαταστάσεων και κοινοχρήστου πρασίνου, προκειμένου να ορισθούν α) οι όροι δομήσεως των ανωτέρω δημοτικών χώρων και κέντρου διανομής, β) η σε συνάρτηση με αυτούς θέση την οποία θα καταλάβουν και γ) οι χρήσεις γης της υπόλοιπης εκτάσεως του Ο.Τ. Κατ΄ επίκληση δε των διατάξεων αυτών, με την προσβαλλόμενη κοινή υπουργική απόφαση καθορίστηκαν σε τμήμα του ανωτέρω Ο.Τ. οι χώροι σταθμεύσεως, θερινού κινηματογράφου και κέντρου διανομής (παρ. 1), καθορίστηκαν οι όροι και περιορισμοί δομήσεως κάθε ενός από αυτούς (παρ. 2) και τροποποιήθηκαν οι όροι και περιορισμοί δομήσεως του υπολοίπου τμήματος του Ο.Τ., καταργηθέντων των περιγραμμάτων που προβλέπονται για τις τρεις αθλητικές εγκαταστάσεις (παρ. 3).
12. Επειδή, με τα δεδομένα αυτά, οι ανωτέρω τροποποιητικές του Γ.Π.Σ. Βριλησσίων ως προς το επίδικο Ο.Τ. διατάξεις επιφέρουν, σύμφωνα με τα εκτεθέντα στην έβδομη σκέψη, ανεπίτρεπτη κατ΄ άρθρο 24 παρ. 2 του Συντάγματος επιδείνωση του οικιστικού περιβάλλοντος και των όρων διαβιώσεως των κατοίκων, όπως είχαν διαμορφωθεί με το προϊσχύσαν πολεοδομικό καθεστώς, εφ΄ όσον με αυτές μεταβάλλεται η χρήση του συγκεκριμένου Ο.Τ. από χώρου πρασίνου και αθλητικών εγκαταστάσεων σε χώρο σταθμεύσεως, θερινού κινηματογράφου, κέντρου διανομής και άλλων, πλην πρασίνου, χρήσεων. Περαιτέρω οι ρυθμίσεις αυτές, οι οποίες μάλιστα προβλέπονται ως πάγιες, ήτοι και για την περίοδο μετά τη λήξη των Ολυμπιακών Αγώνων, θεσπίστηκαν χωρίς ούτε στους ίδιους τους νόμους, ούτε στις εισηγητικές τους εκθέσεις αλλά ούτε και αλλού (βλ. το 2062, 2063/17.3.2003 από 11.4.2003 έγγραφο του Εισηγητή των υποθέσεων περί του θέματος αυτού προς τον Πρόεδρο της Βουλής των Ελλήνων, στο οποίο δεν δόθηκε απάντηση) να γίνεται επίκληση ειδικού πολεοδομικού λόγου, ο οποίος επέβαλλε τη μεταβολή προς τη συγκεκριμένη κατεύθυνση των πολεοδομικών ρυθμίσεων που είχαν καθιερωθή με το μέχρι τότε ισχύον Γ.Π.Σ. και την κατόπιν αυτού εκδοθείσα πολεοδομική μελέτη, με πράξεις δηλαδή εκδοθείσες επί τη βάσει σταθμίσεων και κρίσεων προβλεπομένων από την πάγια πολεοδομική νομοθεσία. Η έλλειψη τέτοιου ειδικού πολεοδομικού λόγου, ο οποίος, συνδυαζόμενος τυχόν με στάθμιση και άλλων μη αμιγώς πολεοδομικών αναγκών, θα καθιστούσε ενδεχομένως, μετά από εκτίμηση των επιπτώσεων στο οικιστικό περιβάλλον, επιτρεπτές συνταγματικά τις συγκεκριμένες δυσμενείς για το περιβάλλον ρυθμίσεις, καθιστά συνεπώς ανίσχυρες, ως αντικειμενικές στο άρθρο 24 παρ. 1 και 2 του Συντάγματος, τις εν λόγω διατάξεις του Ν. 2947/2001 (άρθρο 3 παρ. 1 περ. 10 και 21 παρ. 3) όπως η τελευταία ήδη ισχύει τροποποιηθείσα, κατά τα ανωτέρω, με τη διάταξη της παρ. 11 του άρθρου 82 του Ν. 3057/2002. Δοθέντος δε ότι οι ρυθμίσεις της προσβαλλομένης κοινής υπουργικής αποφάσεως στην περιοχή του επιδίκου Ο.Τ. (χωροθέτηση, όροι δόμησης, χρήσεις γης) τελούν σε πλήρη αλληλεξάρτηση, πρέπει η ανωτέρω απόφαση, που ερείδεται στις εν λόγω αντίθετες προς το Σύνταγμα νομοθετικές διατάξεις, να ακυρωθή στο σύνολό της. Για το λόγο επομένως αυτό, που βασίμως προβάλλεται, πρέπει να γίνη δεκτή η κρινόμενη αίτηση. Κατά τη γνώμη όμως του Προέδρου, των Συμβούλων Η. Παπαγεωργίου, Γ. Παναγιωτόπουλου, Ν. Σκλία, Δ. Πετρούλια, Α. Γκότση, Ν. Μαρκουλάκη, Α. Καραμιχαλέλη και των Παρέδρων, η προσβαλλομένη απόφαση πρέπει να ακυρωθή μόνον κατά το μέρος της με το οποίο μεταβάλλεται σε δομήσιμο χώρος πρασίνου.
Δ ι ά τ α ύ τ α
Απορρίπτει την αίτηση ως προς τον πρώτο, τον ένατο και τον ενδέκατο των αιτούντων.
Δέχεται την αίτηση ως προς τους λοιπούς.
Ακυρώνει την 7069/17-26.2.2003 κοινή απόφαση των Υπουργών Εθνικής Άμυνας και Πολιτισμού και της Υφυπουργού ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε.
Δέχεται τις παρεμβάσεις ως προς τον πρώτο, τον ένατο και τον ενδέκατο των αιτούντων.
Απορρίπτει τις παρεμβάσεις ως προς τους λοιπούς αιτούντες.
Διατάσσει την απόδοση του παραβόλου.
Επιβάλλει στον πρώτο, τον ένατο και τον ενδέκατο των αιτούντων ισομέτρως την πληρωμή της δικαστικής δαπάνης του Δημοσίου, η οποία ανέρχεται σε τριακόσια ογδόντα (380) Ευρώ, της Α.Ε. “……………”, η οποία ανέρχεται σε πεντακόσια τριάντα (530) Ευρώ και της ….. , η οποία ανέρχεται επίσης σε πεντακόσια τριάντα (530) Ευρώ.
Επιβάλλει στο Δημόσιο, την Α.Ε. “…………” και τη …. ισομέτρως την πληρωμή της δικαστικής δαπάνης των υπόλοιπων αιτούντων, η οποία ανέρχεται σε επτακόσια εξήντα (760) Ευρώ.
Η διάσκεψη έγινε στην Αθήνα στις 21 Μαΐου 2004 Ο Πρόεδρος Ο Γραμματέας