1076/2009 ΣΤΕ
Προμήθειες δημοσίου και νομικών προσώπων. Η σχετική νομοθεσία δεν προβλέπει
κατά το στάδιο εκτελέσεως των συμβάσεων και ειδικότερα της παραλαβής των
υλικών και της πληρωμής του προμηθευτή, την έκδοση από τη Διοίκηση εκτελεστών
διοικητικών πράξεων. Το ένδικο μέσο με το οποίο μπορεί ο προμηθευτής να
ικανοποιήσει τις πάσης φύσεως απαιτήσεις του είναι η εκ της συμβάσεως ευθεία
αγωγή, η οποία δικάζεται σε πρώτο και τελευταίο βαθμό από το αρμόδιο
διοικητικό εφετείο. Το αναιρεσείον νοσοκομείο ηρνείτο να καταβάλει στην
αναιρεσίβλητη το συμφωνηθέν τίμημα για την προμήθεια των ειδών και η
τελευταία άσκησε αγωγή. Το ασκηθέν από την αναιρεσίβλητη ένδικο μέσο ενώπιον
του Διοικητικού Εφετείου, με το οποίο αυτή επεδίωξε την ικανοποίηση της
απαιτήσεώς της που απέρρεε από τις συμβάσεις προμηθείας που συνήψε με το
αναιρεσείον νοσοκομείο, είχε τον χαρακτήρα αγωγής, αφού η νομοθεσία των
δημοσίων προμηθειών δεν προβλέπει κατά το στάδιο της παραλαβής των υλικών και
της πληρωμής του προμηθευτή την έκδοση από τη Διοίκηση εκτελεστών διοικητικών
πράξεων, κατά των οποίων δύναται να ασκηθεί προσφυγή μετά την τήρηση της
προβλεπομένης ενδικοφανούς διαδικασίας. Απορρίπτεται η αναίρεση (επικυρώνει
την αριθ. 4524/2007 απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών).
Αριθμός 1076/2009
ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ
ΤΜΗΜΑ ΣΤ΄
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις 16 Φεβρουαρίου 2009, με την εξής
σύνθεση: Θ. Παπαευαγγέλου, Σύμβουλος της Επικρατείας, Προεδρεύων, σε
αναπλήρωση του Προέδρου του Τμήματος και της αρχαιοτέρου του Συμβούλου, που
είχαν κώλυμα, Στ. Χαραλάμπους, K. Ευστρατίου, Σύμβουλοι, Δ. Κυριλλόπουλος, Β.
Πλαπούτα, Πάρεδροι, Γραμματέας η Β. Ραφαηλάκη, Γραμματέας του Στ΄Τμήματος.
Για να δικάσει την από 28 Ιουλίου 2008 αίτηση :
του Ν.Π.Δ.Δ. με την επωνυμία «Γενικό Νοσοκομείο Αθηνών – Γ. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑΣ», που
εδρεύει στην Αθήνα (Λεωφ. Μεσογείων 154), το οποίο παρέστη με την δικηγόρο
Γεωργία Κωτούλια (Α.Μ. 18873), που την διόρισε με απόφασή του ο Διοικητής του
Νοσοκομείου,
κατά της Ανώνυμης Εταιρείας με την επωνυμία «……. ………… ………
……. …….», που εδρεύει στην …………. Αττικής (…. ………….
..), η οποία παρέστη με την δικηγόρο Σοφία Μήλα (Α.Μ. 11981), που την
διόρισε με ειδικό πληρεξούσιο.
Με την αίτηση αυτή το αναιρεσείον Νοσοκομείο επιδιώκει να αναιρεθεί η υπ’
αριθ. 4524/2007 απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών.
Η εκδίκαση άρχισε με την ανάγνωση της εκθέσεως του Εισηγητή, Παρέδρου Δ.
Κυριλλόπουλου
Κατόπιν το δικαστήριο άκουσε την πληρεξούσιο του αναιρεσείοντος Νοσοκομείου,
η οποία ανέπτυξε και προφορικά τους προβαλλόμενους λόγους αναιρέσεως και
ζήτησε να γίνει δεκτή η αίτηση και την πληρεξούσια της αναιρεσιβλήτου
εταιρείας, που ζήτησε την απόρριψή της.
Μετά τη δημόσια συνεδρίαση το δικαστήριο συνήλθε σε διάσκεψη σε αίθουσα του
δικαστηρίου και
Αφού μελέτησε τα σχετικά έγγραφα
Σκέφθηκε κατά το Νόμο
1. Επειδή, για την άσκηση της κρινομένης αιτήσεως δεν απαιτείται κατά νόμο
καταβολή παραβόλου.
2. Επειδή, με την αίτηση αυτή ζητείται η αναίρεση της υπ’ αριθ. 4524/2007
αποφάσεως του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών, με την οποία, γενομένης εν μέρει
δεκτής αγωγής της αναιρεσιβλήτου, η οποία με συμβάσεις που είχε συνάψει με το
αναιρεσείον νοσοκομείο, είχε αναλάβει να προμηθεύσει σε αυτό διάφορα
αντιδραστήρια, αναλώσιμο υλικό κ.λπ., υποχρεώθηκε το νοσοκομείο αυτό να
καταβάλει σε αυτή το ποσό των 270501,77 ευρώ, το οποίο αντιστοιχεί στην αξία
των ανωτέρω ειδών, και το οποίο ηρνείτο να καταβάλλει, παρά το γεγονός ότι η
αναιρεσίβλητη παρέδωσε σε αυτό εμπροθέσμως τα ως άνω είδη.
3. Επειδή, ο ν. 1406/1983 (φ. 182), με τον οποίο υπήχθησαν στη δικαιοδοσία
των τακτικών διοικητικών δικαστηρίων όλες οι διοικητικές διαφορές ουσίας που
δεν είχαν μέχρι τότε υπαχθεί σε αυτή, μεταξύ των οποίων και οι διαφορές που
αναφύονται κατά την εφαρμογή της νομοθεσίας που αφορά τις διοικητικές
συμβάσεις (άρθρ. 1 παρ. 2 περ. ι’ ), ορίζει στο άρθρο 2 αυτού ότι «1. Οι
εκτελεστές ατομικές διοικητικές πράξεις, που εκδίδονται στις περιπτώσεις του
προηγούμενου άρθρου, καθώς και οι παραλείψεις κατά τους όρους του άρθρου 19
παρ. 2 του Π.Δ. 341/1978 (ΦΕΚ 71), των οργάνων του Δημοσίου ή των οργανισμών
τοπικής αυτοδιοίκησης ή των νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου υπόκεινται σε
προσφυγή, και αν αυτό δεν προβλέπεται από τη σχετική νομοθεσία. 2. Στις
περιπτώσεις των άρθρων 105 και 106 του Εισαγωγικού Νόμου του Αστικού Κώδικα
και όπου αλλού το Δημόσιο και τα πρόσωπα που αναφέρονται στην προηγούμενη
παράγραφο ενέχονται σε αποζημίωση, εγείρεται από το δικαιούμενο αγωγή» και
στο άρθρο 7 παρ. 2 ότι οι διαφορές από διοικητικές συμβάσεις δικάζονται, σε
πρώτο και τελευταίο βαθμό, από το τριμελές διοικητικό εφετείο. Περαιτέρω, στη
διάταξη του άρθρου 71 του κυρωθέντος με το άρθρο πρώτο του ν. 2717/1999 (Α΄
97) Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας ορίζεται ότι : «1. Αγωγή μπορεί να ασκήσει
εκείνος ο οποίος έχει, κατά του Δημοσίου ή άλλου νομικού προσώπου δημόσιου
δικαίου, χρηματική αξίωση από έννομη σχέση δημόσιου δικαίου. 2. … 4. Η κατά
τις προηγούμενες παραγράφους αγωγή είναι απαράδεκτη αν πρόκειται για αξίωση
φορολογικού εν γένει περιεχομένου. 5. Απαράδεκτη είναι η κατά τις παρ. 1-3
αγωγή και σε κάθε άλλη περίπτωση που, επίσης, για την ικανοποίηση της
σχετικής αξίωσης υπάρχει, σύμφωνα με τις κείμενες διατάξεις, αρμόδιο να
αποφανθεί όργανο της Διοίκησης ….».
4. Επειδή, από τις προαναφερθείσες διατάξεις, σε συνδυασμό με τη νομοθεσία
των δημοσίων προμηθειών, η οποία δεν προβλέπει κατά το στάδιο εκτελέσεως
αυτών και ειδικότερα της παραλαβής των υλικών και της πληρωμής του
προμηθευτή, την έκδοση από τη Διοίκηση εκτελεστών διοικητικών πράξεων,
συνάγεται ότι το ένδικο μέσο με το οποίο μπορεί ο προμηθευτής να ικανοποιήσει
τις πάσης φύσεως απαιτήσεις του είναι η εκ της συμβάσεως ευθεία αγωγή, η
οποία δικάζεται σε πρώτο και τελευταίο βαθμό από το αρμόδιο διοικητικό
εφετείο (βλ. ΣτΕ 2606/1998, 3141/2006 Ολομ.)
5. Επειδή, στην προκειμένη περίπτωση, από την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση,
προκύπτουν τα ακόλουθα : Η αναιρεσίβλητη με τις από 27-9-2001, 19-12-2001, 5-
8-2002, 1-10-2002, 15-11-2002, 4-12-2002, 21-2-2003, 6-8-2003 και 24-6-2004
διοικητικές συμβάσεις που συνήψε με το αναιρεσείον νοσοκομείο ανέλαβε να
προμηθεύσει σε αυτό διάφορα αντιδραστήρια, αναλώσιμα υλικά κ.λπ., σε εκτέλεση
δε των συμβάσεων αυτών, η αναιρεσίβλητη παρέδωσε στο νοσοκομείο τα ανωτέρω
είδη, τα οποία παρελήφθησαν από αυτό ανεπιφυλάκτως. Παρά ταύτα, το
αναιρεσείον νοσοκομείο ηρνείτο να καταβάλει σε αυτή το συμφωνηθέν τίμημα για
την προμήθεια των ως άνω ειδών, κατόπιν δε τούτου, η αναιρεσίβλητη άσκησε την
από 19-10-2006 αγωγή ενώπιον του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών, με την οποία
ζήτησε να υποχρεωθεί το ανωτέρω νοσοκομείο να καταβάλει σε αυτή το ποσό των
270501,77 ευρώ, το οποίο αντιστοιχεί στην αξία των ανωτέρω ειδών, εντόκως από
της παρόδου τριών μηνών από την ημερομηνία εκδόσεως εκάστου τιμολογίου. Με
την ήδη αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση η αγωγή της αναιρεσιβλήτου έγινε εν μέρει
δεκτή και υποχρεώθηκε το αναιρεσείον νοσοκομείο να καταβάλει σε αυτή το
προαναφερθέν ποσό εντόκως από της ημερομηνίας επιδόσεως της αγωγής στο
νοσοκομείο.
6. Επειδή, το κατά τα ανωτέρω ασκηθέν από την αναιρεσίβλητη ένδικο μέσο
ενώπιον του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών, με το οποίο αυτή επεδίωξε την
ικανοποίηση της προαναφερθείσας απαιτήσεώς της που απέρρεε από τις συμβάσεις
προμηθείας που συνήψε με το αναιρεσείον νοσοκομείο, είχε τον χαρακτήρα
αγωγής, αφού η νομοθεσία των δημοσίων προμηθειών (ν. 2286/1995 και π.δ.
394/1996) δεν προβλέπει κατά το στάδιο της παραλαβής των υλικών και της
πληρωμής του προμηθευτή την έκδοση από τη Διοίκηση εκτελεστών διοικητικών
πράξεων, κατά των οποίων δύναται να ασκηθεί προσφυγή μετά την τήρηση της
προβλεπομένης ενδικοφανούς διαδικασίας. Συνεπώς, ο λόγος αναιρέσεως, με τον
οποίο προβάλλεται ότι η κατά τα ανωτέρω διαφορά έπρεπε να αχθεί ενώπιον του
Διοικητικού Εφετείου Αθηνών με την άσκηση προσφυγής, είναι απορριπτέος ως
αβάσιμος.
7. Επειδή, συνεπώς, σύμφωνα με τα προαναφερθέντα, η κρινόμενη αίτηση πρέπει
να απορριφθεί.
Διά ταύτα
Απορρίπτει την αίτηση αναιρέσεως και