1855/1989 ΣΤΕ
ΔΔΙΚΗ/1990 ,ΛΟΓΙΣΤΗΣ/1991 Φορολογική δικονομία. Νομιμοποίηση πληρεξουσίου δικηγόρου. Ελεγχος πληρεξουσιότητας. Μεταπληρεξούσιο. Παύει να ισχύει μετά από πέντε χρόνια από την χορήγηση της αρχικής γενικής πληρεξουσιότητας. ΣΦ
Συμβ. της Επικρατείας 1855/1989 Πρόεδρος: Π. ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΥ Εισηγητής: Α. ΓΚΟΤΣΗΣ Δικηγόροι: Π. ΝΙΦΛΗΣ ΓΡ. ΚΡΟΜΠΑΣ (Πάρ. Διοικ.) Επειδή, κατά την έννοια των διατάξεων αυτών, άρθρ. 35 (παρ. παρ. 1, 2, 4), 36 (παρ. 2), 42 (παρ. παρ. 1 και 2), 43 του Κ.Φ.Δ., με τις οποίες ρυθμίζεται ειδικά και εξ ολοκλήρου το κύρος και η τύχη των δικογράφων της προσφυγής και των λοιπών ενδίκων μέσων που υπογράφονται από πληρεξούσιο, το δικαστήριο οφείλει αυτεπαγγέλτως να εξετάσει αν το αργότερο μέχρι την πρώτη συζήτηση της προσφυγής ή του ενδίκου μέσου στο ακροατήριο ή, όταν το δικαστήριο ήθελε χορηγήσει αναβολή της συζητήσεως ή εύλογη προθεσμία για τη νομιμοποίηση του πληρεξουσίου κατά το άρθρο 42 παρ. 2 του ως άνω κώδικα, κατά την πρώτη μετά την αναβολή συζήτηση της υποθέσεως ή μέσα στην προθεσμία που χορηγήθηκε για το σκοπό αυτό, κατατέθηκε πληρεξούσιο έγγραφο και αν αυτό είναι έγκυρο και εξακολουθεί να ισχύει. Σε αντίθετη περίπτωση, υποχρεούται να απορρίψει την προσφυγή ή το ένδικο μέσο ως απαράδεκτα για έλλειψη νομιμοποιήσεως του υπογράφοντος αυτό ως πληρεξουσίου. Εξάλλου, κατά την έννοια και το σκοπό της ως άνω διατάξεως της παρ. 2 του άρθρου 36 του Κ.Φ.Δ., βάσει της οποίας αποκλείεται και στον ίδιο το διάδικο να ορίζει με το πληρεξούσιο έγγραφο ότι χορηγεί στο γενικό του πληρεξούσιο πληρεξουσιότητα για χρονικό διάστημα μεγαλύτερο της πενταετίας, αν ο διορισθείς από το διάδικο ως γενικός πληρεξούσιος χορηγήσει περαιτέρω, βάσει σχετικής εξουσιοδοτήσεως περιεχόμενης στο δικό του πληρεξούσιο, γενική πληρεξουσιστήτα σε άλλο δικηγόρο, το τελευταίο αυτό πληρεξούσιο (μεταπληρεξούσιο) παύει να ισχύει μετά την πάροδο πενταετίας από τη χορήγηση της αρχικής γενικής πληρεξουσιότητας και όχι από τη χορήγηση της μεταπληρεξουσιότητας. Τούτο δε, γιατί υπό την αντίθετη εκδοχή, ο αρχικός γενικός πληρεξούσιος θα μπορούσε να μεταβιβάσει στον μεταπληρεξούσιο περισσότερη κατά χρόνο εξουσία από όση διαθέτει ο ίδιος βάσει της άνω αναγκαστικού δικαίου διατάξεως και έτσι θα κατεστρατηγείτο η θεσπιζόμενη με τη διάταξη αυτή απαγόρευση.