Αριθμός 2043/2011
ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ
ΤΜΗΜΑ Γ΄
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις 9 Δεκεμβρίου 2010, με την εξής σύνθεση: Α. Συγγούνα, Αντιπρόεδρος, Προεδρεύουσα, σε αναπλήρωση του Προέδρου του Τμήματος, που είχε κώλυμα, Γ. Ποταμιάς, Μ. Σταματελάτου, Σύμβουλοι, Μ. Πικραμένος, Γ. Ζιάμος, Πάρεδροι. Γραμματέας ο Δ. Λαγός.
Για να δικάσει την από 6 Οκτωβρίου 2002 προσφυγή:
του Ιωάννη Κωνσταντίνου Παπανικολάου, κατοίκου Αθήνας (Ωρυγένους 4, Λυκαβηττός), ο οποίος παρέστη με το δικηγόρο Δ. Μπαμπάρη (Α.Μ. 1901), που τον διόρισε με πληρεξούσιο,
κατά των: 1) Δήμου Αθηναίων, ο οποίος παρέστη με το δικηγόρο Ν. Αθανίτη (Α.Μ. 15396), που τον διόρισε με πληρεξούσιο και 2) Οργανισμού Νεολαίας και Άθλησης (Ο.Ν.Α.) του Δήμου Αθηναίων, ο οποίος παρέστη με τη δικηγόρο Ι. Μαραγκού (Α.Μ. 17378), που τη διόρισε με πληρεξούσιο,
και κατά: 1) της υπ’ αριθμ. 2/14.6.2002 απόφασης του Υπηρεσιακού Πειθαρχικού Συμβουλίου του Δήμου Αθηναίων και 2) της υπ’ αριθμ. 3235/446/11.7.2002 απόφασης της Προέδρου του Δ.Σ. του ΟΝΑ του ίδιου πιο πάνω Δήμου.
Οι πληρεξούσιοι των διαδίκων δήλωσαν, σύμφωνα με τις διατάξεις της παρ. 2 του άρθρου 21 του Κανονισμού Λειτουργίας του Δικαστηρίου, ότι δεν θα αγορεύσουν.
Η εκδίκαση άρχισε με την ανάγνωση της εκθέσεως του Εισηγητή, Παρέδρου Μ. Πικραμένου.
Μετά τη δημόσια συνεδρίαση το δικαστήριο συνήλθε σε διάσκεψη σε αίθουσα του δικαστηρίου κ α ι
Α φ ο ύ μ ε λ έ τ η σ ε τ α σ χ ε τ ι κ ά έ γ γ ρ α φ α
Σ κ έ φ θ η κ ε κ α τ ά τ ο Ν ό μ ο
1. Επειδή, για την άσκηση του κρινόμενου ένδικου βοηθήματος έχει καταβληθεί το νόμιμο παράβολο (217606, 100933/2002 ειδικά έντυπα παραβόλου).
2. Επειδή, με το κρινόμενο ένδικο βοήθημα, όπως συμπληρώθηκε με το από 29.2.2004 δικόγραφο προσθέτων λόγων, ο αιτών, μόνιμος υπάλληλος του Οργανισμού Νεολαίας και Άθλησης του Δήμου Αθηναίων του κλάδου ΔΕ30 με βαθμό Γ΄, ζητεί: α) την εξαφάνιση της 2/14.6.2002 (Θέμα 3ο) απόφασης του Υπηρεσιακού Πειθαρχικού Συμβουλίου του Δήμου Αθηναίων με την οποία επιβλήθηκε σ’ αυτόν η πειθαρχική ποινή της οριστικής παύσης για τα πειθαρχικά παραπτώματα της χαρακτηριστικώς αναξιοπρεπούς συμπεριφοράς και της παράβασης καθήκοντος κατά τον ποινικό ή άλλους ειδικούς νόμους σύμφωνα με τις περ. ε΄ και β΄ της παρ. 4 του άρθρου 166 του ν. 1188/1981, β) την ακύρωση της 3235/446/11.7.2002 απόφασης του Προέδρου του Διοικητικού Συμβουλίου (:Δ.Σ.) του Οργανισμού Νεολαίας και Άθλησης του Δήμου Αθηναίων με την οποία τέθηκε αυτοδικαίως σε αργία από 10.7.2002, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 154 παρ. 3 του ν. 1188/1981.
3. Επειδή, το υπό κρίση ένδικο βοήθημα, κατά το μέρος που στρέφεται κατά της ως άνω απόφασης του Υπηρεσιακού Πειθαρχικού Συμβουλίου του Δήμου Αθηναίων με την οποία επιβλήθηκε στον αιτούντα, μόνιμο υπάλληλο του Οργανισμού Νεολαίας και Άθλησης του Δήμου Αθηναίων που αποτελεί νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου το οποίο τελεί υπό την εποπτεία του εν λόγω Δήμου (β.δ. 18.9/14.10.1937, ΕτΚ Α’, φ. 406, όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει), η πειθαρχική ποινή της οριστικής παύσης, έχει το χαρακτήρα προσφυγής ουσίας και αρμοδίως εισάγεται ενώπιον του Γ΄ Τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας σύμφωνα με την περ. β’ της παρ. 1 του άρθρου 3 του π.δ. 361/2001 (ΕτΚ Α’, φ. 244). Εξάλλου, το κρινόμενο ένδικο βοήθημα κατά το μέρος που στρέφεται κατά της 3235/446/11.7.2002 απόφασης του Προέδρου του Δ.Σ. του Οργανισμού Νεολαίας και Άθλησης του Δήμου Αθηναίων με την οποία ο αιτών τέθηκε σε αυτοδίκαιη αργία, αποτελεί αίτηση ακυρώσεως η οποία, ως εκ του ότι ο αιτών δεν είναι ανώτατος υπάλληλος, ανήκει μεν στην αρμοδιότητα του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών (άρθρο 1 παρ. 1 περ. α’ και παρ. 2 περ. α’ του ν. 702/1977 – ΕτΚ Α’, φ. 268 – όπως ισχύουν μετά την αντικατάστασή τους με το άρθρο 1 του ν. 2944/2001, ΕτΚ Α’, φ. 22), πλην λόγω του παρακολουθηματικού χαρακτήρα της πράξης αυτής προς την πρώτη προσβαλλόμενη απόφαση του Υπηρεσιακού Πειθαρχικού Συμβουλίου, η κρινόμενη αίτηση πρέπει να διακρατηθεί από το Δικαστήριο τούτο σύμφωνα με το άρθρο 34 του ν. 1968/1991 (ΕτΚ Α’, φ. 150).
α. 171§3 ν.188/81 κώδικας προσωπικου ΟΤΑ ρητή δέμευση απο την αμετάκλητη αποφαση του ποινικου δικαστηρίου εφόσον πρόκειται για τα ίδια περιστατικά
4. Επειδή, σύμφωνα με το άρθρο 171 παρ. 3 του ν. 1188/1981 «Περί κυρώσεως του Κώδικος «περί καταστάσεως προσωπικού οργανισμού τοπικής αυτοδιοικήσεως» (ΕτΚ Α’, φ. 204) το πειθαρχικό όργανο δεσμεύεται από την κρίση που περιέχεται σε αμετάκλητη απόφαση ποινικού δικαστηρίου μόνον ως προς την ύπαρξη ή την ανυπαρξία πραγματικών περιστατικών που στοιχειοθετούν την αντικειμενική υπόσταση πειθαρχικού παραπτώματος. Από τη διάταξη αυτή συνάγεται ότι ο πειθαρχικός δικαστής δεσμεύεται ως προς την ύπαρξη ή μη των πραγματικών περιστατικών στα οποία θεμελιώνεται η πειθαρχική δίωξη, από απόφαση ποινικού δικαστηρίου που κατέστη αμετάκλητη και έκρινε ποινική κατηγορία η οποία στηρίζεται στα ίδια πραγματικά περιστατικά, εφόσον στο σκεπτικό της απόφασης αυτής βεβαιώνεται ρητά ότι το ποινικό δικαστήριο δέχθηκε ως αποδεδειγμένη την ύπαρξη ή την ανυπαρξία των πραγματικών περιστατικών.
ΔΕΣMΕΥΣΗ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΣΔΑ IN DUBIO PRO REO ΕΦΕΟΣΟΝ ΤΑΥΤΙΖΟΝΤΑΙ ΠΛΗΡΩΣ ΤΑ ΠΡΑΓΑΜΤΙΚΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ
Περαιτέρω, κατά την έννοια της ανωτέρω διάταξης, όπως αυτή ερμηνεύεται υπό το φως του άρθρου 6 παρ. 2 της Σύμβασης της Ρώμης, η οποία κυρώθηκε με το ν.δ. 53/1974 (ΕτΚ Α’, φ. 256), ο πειθαρχικός δικαστής δεσμεύεται από την (ΑΜΕΤΑΚΛΗΤΗ )αθωωτική ποινική απόφαση ανεξαρτήτως αν τούτο εξέφερε κρίση μετά ή άνευ αμφιβολιών. Η δέσμευση αυτή του πειθαρχικού δικαστή από την αθωωτική ποινική απόφαση συντρέχει υπό την προϋπόθεση ότι τα πραγματικά περιστατικά για τα οποία διώχθηκε ποινικώς ο υπάλληλος αλλά αθωώθηκε, ταυτίζονται πλήρως με αυτά για τα οποία του ασκήθηκε πειθαρχική δίωξη (βλ. απόφαση ΕΔΔΑ της 27.9.2007 Βασίλειος Σταυρόπουλος κατά Ελλάδος, πρβλ. ΣτΕ 1670/2009, 2690/2008 κ.α.).
5. Επειδή, στην προκείμενη περίπτωση από τα στοιχεία του φακέλου προκύπτουν τα εξής : Με την 17783/12.7.1990 νομαρχιακή απόφαση ο προσφεύγων διορίστηκε στον Οργανισμό Νεολαίας και Άθλησης (: Ο.Ν.Α.) του Δήμου Αθηναίων σε προσωρινή οργανική θέση κλάδου ΔΕ30 με βαθμό Γ΄ με την ειδικότητα του ναυαγοσώστη. Στη συνέχεια, ο προσφεύγων ορίσθηκε, με την 2/19/5.1.2000 πράξη του Προέδρου του Δ.Σ. του Ο.Ν.Α., ως υπεύθυνος του Κολυμβητηρίου Κολοκυνθούς, καθήκοντα τα οποία ήδη ασκούσε, όπως ο ίδιος αναφέρει στην προσφυγή του και επιβεβαιώνει ο Ο.Ν.Α. με την 4991/3.9.2003 έκθεση απόψεών του προς το Δικαστήριο, από το έτος 1995 δυνάμει προφορικής εντολής του τότε Προέδρου του Δ.Σ. του Ο.Ν.Α.. Ακολούθως, ο Πρόεδρος του Κολυμβητικού Σωματείου «Α.Ο. Κολωνός» προέβη σε καταγγελία, στις 12.6.2000, για μη νομότυπη διεκπεραίωση των οικονομικών εκκρεμοτήτων του σωματείου προς το εν λόγω Κολυμβητήριο και συγκεκριμένα για μη απόδοση από τον προσφεύγοντα στο Ταμείο των χρηματικών ποσών που κατέβαλε το σωματείο για την εξόφληση των οφειλών λόγω της χρήσης του κολυμβητηρίου από τα μέλη του καθώς και στην μη έγκαιρη και προσήκουσα έκδοση των νομίμων γραμματίων είσπραξης για τα ποσά αυτά, δεδομένου ότι ο προσφεύγων εξέδιδε μόνο πρόχειρες αποδείξεις πληρωμής. Με την Ε.Π 013/15-6-2000 αναφορά του ο Προϊστάμενος Προσωπικού του Ο.Ν.Α. ενημέρωσε εγγράφως τον Διευθυντή του Ο.Ν.Α., για τις καταγγελίες αυτές, καθόσον μετά από τη διενέργεια πρόχειρου ελέγχου δημιουργήθηκαν υπόνοιες για ενδεχόμενες «ατασθαλίες» στη διαχείριση των εσόδων από τη χρήση του κολυμβητηρίου από διάφορους φορείς (συλλόγους, σχολεία κ.λπ.). Ο Διευθυντής του Ο.Ν.Α. απηύθυνε προς τον προσφεύγοντα το Ε.Π 013/15-6-2000 έγγραφο του καλώντας τον να αιτιολογήσει εγγράφως τη μη απόδοση εκ μέρους του των εισπραχθέντων ποσών, συνολικού ύψους 1.575.000 δραχμών, από τη χρήση του Κολυμβητηρίου για το σωματείο Α.Ο. Κολωνός για την περίοδο Φεβρουαρίου-Μαΐου 2000. Με την 013/20-6-2000 απαντητική επιστολή του ο προσφεύγων δήλωσε μεταμέλεια για την «αμέλεια» του να αποδώσει τα εισπραχθέντα ποσά στο ταμείο του Ο.Ν.Α., επικαλούμενος προσωπικούς, οικογενειακούς αλλά και επαγγελματικούς λόγους (φόρτο εργασίας). Στη συνέχεια, με την Ε.Π 016/29-6-2000 εντολή της Προέδρου του Δ.Σ. του Ο.Ν.Α. ανατέθηκε στη μόνιμη υπάλληλο Λάσκου Μαρία η διενέργεια ένορκης διοικητικής εξέτασης με αντικείμενο την εις βάρος του προσφεύγοντος διερεύνηση πιθανόν οικονομικών ατασθαλιών, ενώ, ταυτοχρόνως ο προσφεύγων ανακλήθηκε στην κεντρική υπηρεσία μέχρι την περάτωση της Ε.Δ.Ε. Ακολούθησε η Ε.Π 016/16-11-2000 πορισματική έκθεση, με την οποία διαπιστώθηκε ότι ο προσφεύγων προέβη, κατά την χρονική περίοδο από 1998 μέχρι και το έτος 2000 σε μη σύννομες ενέργειες κατά την άσκηση των καθηκόντων του ως υπευθύνου του κολυμβητηρίου Κολοκυνθούς συνιστάμενες στην καθ’ υπέρβαση των υπηρεσιακών του καθηκόντων και κατ’ εξακολούθηση: α) απόκρυψη εσόδων που προέρχονται από τη χρήση του Κολυμβητηρίου από αθλητικούς φορείς, β) μη απόδοσή αυτών ή στην αναιτιολογήτως καθυστερημένη απόδοσή τους στο Ταμείο του Κολυμβητηρίου, γ) μη έκδοση των νομίμων παραστατικών για την είσπραξη των ανωτέρω ποσών από Συλλόγους και φορείς, θέτοντας σε κίνδυνο την Υπηρεσία και εκμεταλλευόμενος την εμπιστοσύνη και την καλή πίστη των φορέων προς τον Ο.Ν.Α., δ) εκ προθέσεως δημιουργία πλασματικής εικόνας στην Υπηρεσία για τη χρήση από φορείς που κάνουν χρήση του κολυμβητηρίου, ε) αδικαιολόγητη και εκ προθέσεως απόδοση νεότερων εσόδων με ταυτόχρονη απόκρυψη της απόδοσης παλαιοτέρων, στ) πρόκληση απώλειας εσόδων για την Υπηρεσία, τα οποία αποτελούν πόρους για την καλή λειτουργία των αθλητικών χώρων, ζ) παράβαση του Κανονισμού Λειτουργίας του Κολυμβητηρίου σχετικά με την πρόβλεψη της απαγόρευσης διατήρησης στο Ταμείο ποσού ανωτέρου των 200.000 δρχ., η) χρησιμοποίηση αθέμιτων μέσων με σκοπό να επωφεληθεί ο ίδιος και στην συναλλαγή με ιδιωτικό φορέα προκειμένου να χρησιμοποιηθούν παραπλανητικά στοιχεία σχετικά με τη μη απόδοση εκ μέρους του ποσού 1.680.000 δρχ., έλλειμμα την ύπαρξη του οποίου αρχικώς απέδωσε σε αμέλεια παράδοσης στο Ταμείο λόγω φόρτου εργασίας και λήψης κανονικής άδειας, μεταγενεστέρως, όμως, κατέθεσε ψευδή στοιχεία βεβαιώνοντας σε βάρος του Συλλόγου οφειλή για το ποσό αυτό, αποκρύπτοντας τη νόμιμη καταβολή του, θ) μεσολάβηση για τη διάλυση σωματείου προς όφελος άλλου και εις βάρος των συμφερόντων των δημοτών, σκοπός ο οποίος και επετεύχθη, προς ικανοποίηση προσωπικού του οφέλους και με αντίστοιχη πρόκληση ζημίας για την υπηρεσία λόγω της δυσκολίας είσπραξης της οφειλής του διαλυθέντος σωματείου, ι) αυθαίρετη και εκ προθέσεως εκ μέρους του μεταβολή του τρόπου εξόφλησης του αντιτίμου χρήσης του Κολυμβητηρίου από τους φορείς, η οποία εκδηλώθηκε με την απαίτηση καταβολής των οφειλόμενων ποσών σε μετρητά με ταυτόχρονη επιστροφή στους φορείς νομίμων εκδοθεισών επιταγών, ια) μη προσήκουσα εντός της Υπηρεσίας διαγωγή όταν ακόμη και μετά την κλήση του σε απολογία συνέχισε να αποκρύπτει την πραγματικότητα, ιβ) μη προάσπιση της καλής εικόνας του Ο.Ν.Α. προς τρίτους, επιδεικνύοντας διαγωγή που τον εκθέτει και που, εξαιτίας της πλημμελούς άσκησης των καθηκόντων του, συνεπάγεται τον κλονισμό της εμπιστοσύνης και της εκτίμησης των φορέων στο πρόσωπό του, ιγ) αδικαιολόγητη επίκληση από αυτόν φόρτου εργασίας, καθόσον αφενός μεν η μη απόδοση των ποσών αφορά και σε άλλες χρονικές περιόδους, αφετέρου δε δεν είχε ενημερώσει τον Προϊστάμενό του για τους λόγους της μη έγκαιρης εκτέλεσης των ενεργειών του, ενώ, αντιθέτως, απέδιδε κανονικά τα έσοδα από τη χρήση του Κολυμβητηρίου από τους δημότες, για τα οποία υπέκειτο σε έλεγχο από εντεταλμένη υπάλληλο του Οικονομικού Τμήματος. Ενόψει όλων αυτών, από την διενεργηθείσα Ε.Δ.Ε. προέκυψε ότι ο προσφεύγων ενήργησε κατά παράβαση των άρθρων 94 και 165 παρ. β, ζ, η, ι, ιβ, ιγ, ιστ, ιζ, κ, κζ του ν. 1188/81, κατόπιν δε τούτου με το 014/12-2-2001 έγγραφο της Προέδρου του Δ.Σ. του Ο.Ν.Α. κλήθηκε σε απολογία. Με την Ε.Π. 015/14-2-2001 αίτησή του, ο προσφεύγων ζήτησε αφενός την παράταση της ταχθείσας προς απολογία προθεσμίας, την οποία και έλαβε με την Ε.Π 016/15-2-2001 απόφαση της Προέδρου του Δ.Σ. του Ο.Ν.Α., και αφετέρου την παραλαβή αντιγράφων από τον σχηματισθέντα σε βάρος του φάκελο. Ακολούθως, το Δ.Σ. του Ο.Ν.Α. με την 116/2001 πράξη (Συνεδρίαση 8η της 16ης.6.2001) αποφάσισε την παραπομπή του προσφεύγοντος στο Υπηρεσιακό – Πειθαρχικό Συμβούλιο του Δήμου Αθηναίων με το ερώτημα της επιβολής ή μη της πειθαρχικής ποινής της οριστικής παύσης ή οποιασδήποτε άλλης ποινής. Το Υπηρεσιακό-Πειθαρχικό Συμβούλιο του Δήμου Αθηναίων, μετά από εξέταση του σχετικού φακέλου και αφού έλαβε υπόψη όσα ανέπτυξε ο προσφεύγων και προφορικώς κατά την αυτοπρόσωπη παράστασή του, ο οποίος αρνήθηκε όλες τις εις βάρος του κατηγορίες, επέβαλε σ’ αυτόν, με το προσβαλλόμενο 2/14-6-002 πρακτικό του (Θέμα 3ο), την πειθαρχική ποινή της οριστικής παύσης κρίνοντας ότι υπέπεσε στα πειθαρχικά παραπτώματα της χαρακτηριστικώς αναξιοπρεπούς και ανάξιας για υπάλληλο διαγωγής εντός ή εκτός της υπηρεσίας (περ. ε’ της παρ. 4 του άρθρου 166 του ν. 1188/81), καθώς και της παράβασης καθήκοντος κατά τον ποινικό ή άλλους ειδικούς νόμους (περ. β’ της παρ. 4 του άρθρου Ι66 του ν. 1188/81). Ειδικότερα, το Υπηρεσιακό Πειθαρχικό Συμβούλιο έκανε δεκτό ότι από όλα τα στοιχεία του φακέλου της υπόθεσης αποδείχθηκε ότι ο προσφεύγων επέδειξε βαρειά αμέλεια κατά την άσκηση των καθηκόντων του ως υπευθύνου του Κολυμβητηρίου Κολοκυνθούς «αποκρύπτοντας και μη αποδίδοντας έσοδα με αποτέλεσμα να προκληθεί ζημία στην Υπηρεσία υπολογιζόμενα σε : 1) 840.000 δρχ. σε έσοδα από τον Α.Ο. ΚΟΛΩΝΟΣ 2) 2.860.000 δρχ. οφειλές της Κ.Ο. ΑΘΗΝΑ και απόκρυψη χρήσης για το
διάστημα Νοέμβριος ’98-Μάιος ’99, 3) με βεβαιώσεις του προς το Ταμείο βεβαιώνεται οφειλή του Α.Π. ΟΙΔΙΠΟΔΑ ΚΟΛΩΝΟΥ που ανέρχεται στο ποσό των 525.000 δρχ. για το διάστημα Ιανουάριος-Απρίλιος 2000, ενώ στην αλληλογραφία του με τον προαναφερόμενο Σύλλογο προκύπτει οφειλή 600.000 δρχ. ολογράφως και 420.000 δρχ. αριθμητικά, ενώ δεν υπάρχει σχετική αλληλογραφία για οφειλή ποσού 105.000 δρχ. για το χρονικό διάστημα το οποίο ο Σύλλογος κάνει χρήση του Κολυμβητηρίου. 4)160.000 δρχ. από χρήση της Λακωνικής Σχολής. 5) Αποκρύπτεται από την υπηρεσία η χρήση του Κολυμβητηρίου από το έτος ’98 έως τον Ιούλιο 2000 από το Ελισαβέτειο Εκπαιδευτήριο γεγονός που αποδεικνύει ότι ενώ το εν λόγω εκπαιδευτήριο έχει καταβάλει 960.000 δρχ. απέδωσε μόνο 80.000 δρχ. 6) 320.000 δρχ., από την χρήση του εκπαιδευτηρίου «Κουκί και Ρεβίθι». 7) 180.000 δρχ. από χρήση Εκπαιδευτηρίου «Ξύλινο Αλογάκι». 8) 160.000 δρχ., από τη Ναυαγοσωστική Σχολή και, επιπλέον, ενώ οι βεβαιώσεις του προς το Ταμείο αναφερόταν σε μηνιαία χρήση και καταβολή όπως και οι σχετικές αποδείξεις είσπραξης από κατάθεση του Υπευθύνου προκύπτει ότι η χρήση γινόταν με άλλους όρους. 9) Για τον παιδικό σταθμό ΒΑBΥ COLLEGE ενώ σύμφωνα με αιτήσεις του σχολείου που εγκρίθηκαν από τον κ. ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ το σχολείο κάνει χρήση μέχρι και τον Ιούλιο ’99 αποκρύπτεται χρήση για το διάστημα από Φεβρουάριο-Ιούνιο ’98 και Νοέμβριο-Ιούλιο ’99 που έχει ως αποτέλεσμα να μην εμφανίζονται έσοδα 40.000 δρχ. μηνιαίως για τα ανωτέρω χρονικά διαστήματα. 10) Όσον αφορά τα εκπαιδευτήρια Ι.Ε.Κ. ΑΚΜΗ υπάρχει ανακολουθία ως προς τη χρήση, τις οφειλές και την απόδοση προς το Ταμείο. 11) 50.000 δρχ. από ενοικίαση κυλικείου από το Μάρτιο του 2000 γεγονός που δεν ανέφερε ούτε ως εκκρεμότητα στην απολογία του στον Διευθυντή». Ακολούθως, με την 3235/446/11.7.2002 απόφαση του Προέδρου του Δ.Σ. του Ο.Ν.Α., ο προσφεύγων τέθηκε αυτοδικαίως σε αργία από 10.7.2002, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 154 παρ. 3 του ν. 1188/1981. Εν τω μεταξύ, εναντίον του προσφεύγοντος ασκήθηκε από τον Εισαγγελέα Πρωτοδικών Αθηνών ποινική δίωξη, προς τούτο δε παραπέμφθηκε με το 92550/6.6.2002 κλητήριο θέσπισμα για να δικασθεί ενώπιον του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών ως υπαίτιος του ότι τέλεσε σε πραγματική συρροή, τα ακόλουθα εγκλήματα «Α) Κατά το χρονικό διάστημα από 11/11/97 έως και τις 30/6/2000 με περισσότερες από μία πράξεις που συνιστούν εξακολούθηση ενός και του αυτού εγκλήματος όντας υπάλληλος ιδιοποιήθηκε παράνομα χρήματα που τα έλαβε λόγω αυτής του της ιδιότητας με το αντικείμενο της πράξεως να είναι ιδιαιτέρως μεγάλης αξίας. Ειδικότερα όντας μόνιμος υπάλληλος του Οργανισμού Νεολαίας και Άθλησης του Δήμου Αθηναίων και υπεύθυνος λειτουργίας του κολυμβητηρίου Κολοκυνθούς και ως εκ τούτου υπεύθυνος εισπράξεως των αντιτίμων που καταβάλλονταν από αθλητικούς συλλόγους και φορείς για την χρήση του κολυμβητηρίου και απόδοσης των ποσών αυτών στο ταμείο του Δήμου Αθηναίων αυτός αν και έλαβε α) από την εταιρία SLS HELLAS (σημ. εννοείται ότι αφορά στη Ναυαγοσωστική εταιρία) στις 11/11/97 έως και τις 20/6/2000 το ποσό των 160.000 δρχ., δεν το απέδωσε ως όφειλε στο ταμείο του Δήμου αλλά το ιδιοποιήθηκε παράνομα, β) από το εκπαιδευτήριο: «Το κουκί και το ρεβύθι» το ποσό των 320.000 δρχ. (έλαβε το ποσό των 520.000 που αφορά τους μήνες, Νοέμβριο 1997 έως και Ιούνιο 2000 και παρέδωσε στην υπηρεσία του μόνο το ποσό των 200.000), γ) από την Λακωνική Σχολή στις 17/2/98, 17/3/98, 27/4/98 και 26/5/98 συνολικά το ποσό των 160.000 δρχ., το οποίο και ουδέποτε απέδωσε στο ταμείο του Δήμου αλλά το ιδιοποιήθηκε παράνομα, δ) από το Ελισαβέτειο εκπαιδευτήριο από τον Απρίλιο 1998 έως και τον Δεκέμβριο 1999 το ποσό των 880.000 δρχ. που καταβάλετο μηνιαίως από τους εκπροσώπους του σχολείου, το οποίο ουδέποτε παρέδωσε στο ταμείο του Δήμου, αλλά το ιδιοποιήθηκε παράνομα, ε) από την ενοικίαση του κυλικείου του κολυμβητηρίου τον Μάρτιο του 2000 το ποσό 50.000 δρχ., στ) από τον παιδικό σταθμό «Ξύλινο Αλογάκι», ενώ έλαβε συνολικά το ποσό των 220.000 δρχ. (έλαβε
στις 5/11/98 -20.000, στις 6/5/99 -60.000, στις 3/6/99 -20.000, στις 1/6/00 -60.000 και στις 30/6/00 -60.000) παρέδωσε στην υπηρεσία του μόνο 140.000 δρχ. ιδιοποιούμενος το ποσό των 80.000 δρχ. ζ) από τον σύλλογο Α.Ο. Κολωνός στις 11/11/1998 και 16/12/1998 το ποσό των 840.000 δρχ. και στις 27/1/1999, 24/2/99, 22/3/99 και τον Απρίλιο 1999 το ποσό των 1.680.000 δρχ. δεν απέδωσε τα προαναφερθέντα ποσά αλλά τα ιδιοποιήθηκε παράνομα. Ο κατηγορούμενος δεν απέδωσε το προαναφερόμενο χρηματικό ποσό των 4.170.000 δρχ. συνολικά, δηλαδή
1.680.000+840.000+160.000+160.000+880.000+50.000+80.000+320.000,όπως όφειλε στο ταμείο του Δήμου την επομένη ημέρα από την παραλαβή από τα σωματεία και τους φορείς, αλλά τα παρακράτησε και τα ιδιοποιήθηκε παράνομα. Εκ των ως άνω δε ποσών μεμονωμένα αυτό του 1.680.000 δρχ. αλλά και το σύνολο του ποσού είναι μεγάλης αξίας. Β) Κατά το χρονικό διάστημα από τον Νοέμβριο του 1998 έως και τις 18/6/2000 με περισσότερες από μία πράξεις που συνιστούν εξακολούθηση ενός και του αυτού εγκλήματος όντας υπάλληλος με πρόθεση παρέβη τα καθήκοντα της υπηρεσίας του με σκοπό να προσπορίσει στον εαυτό και σε άλλους παράνομο όφελος. Ειδικότερα έχοντας την προαναφερθείσα υπαλληλική ιδιότητά α) από τον μήνα Δεκέμβριο 1998 έως και τον Ιούνιο 1999 αν και εκ της θέσεώς του όφειλε να απαιτήσει από τον σύλλογο ΚΟ «Αθηνά» την καταβολή ανά μήνα του αντιτίμου για την χρήση του κολυμβητηρίου για τους μήνες Νοέμβριο 1998 έως και Μάιο Ι999, που ανήρχετο στο χρηματικό ποσό των 2.860.000 δρχ. αυτός δεν το έπραξε αποκρύπτοντας με πρόθεση από την Υπηρεσία του την χρήση του κολυμβητηρίου από το σωματείο αυτό με σκοπό να προσπορίσει παράνομο περιουσιακό όφελος στους διοικούντες του σωματείου, β) από τον Δεκέμβριο 1998 έως και τις 31/7/99 με πρόθεση από την υπηρεσία του την χρήση του κολυμβητηρίου από τον φορέα με την επωνυμία ΒΑΒΥ COLLEGΕ με σκοπό οι υπεύθυνοι του ως άνω φορέα να αποφύγουν την καταβολή του κατά μήνα αντιτίμου για τους μήνες Νοέμβριο 1998 έως και 31/7/99 εκ δρχ. 360.000 (9μήνες Χ 40.000 τον μήνα), γ) στις 18/6/2000 με πρόθεση παρέβη την εκ του νόμου υποχρέωσή του να αποφύγει την οποιαδήποτε αναρμόδια παρέμβαση υπέρ ή κατά τρίτου (άρθρ. 165 εδ. ιστ Ν. 1188/81) και χρησιμοποιώντας την θέση και το κύρος του μεσολάβησε στα μέλη του ΔΣ του σωματείου ΚΟΑ ΑΘΗΝΑ προκειμένου να διαλύσουν το σωματείο τους κάτι που εν τέλει κατόρθωσε να το πετύχει με αποκλειστικό σκοπό να ωφελήσει το ανταγωνιστικό σωματείο ΑΟ ΚΟΛΩΝΟΣ που θα κατόρθωνε να απορροφήσει όλους τους αθλητές του ως άνω σωματείου και να εισπράττει και όλες τις επιπλέον συνδρομές, δ) στις 15/6/2000 με πρόθεση παρέβη την εκ του νόμου υποχρέωσή του να αποφεύγει την χρησιμοποίηση τρίτων προσώπων προς ματαίωση διαταγής της υπηρεσίας ως και οποιαδήποτε ανάξια υπαλλήλου διαγωγή (άρθρ. 165 εδ. β΄ και η΄ Ν. 1188/81) και ήλθε σε επαφή με το μέλος του ΔΣ του σωματείου ΑΟ ΚΟΛΩΝΟΣ, Ιωάννη Τσέλκα, προκειμένου να τον πείσει να δηλώσει ψευδώς ότι το σωματείο του δεν εξόφλησε εγκαίρως την οφειλή του εκ δρχ. 1.680.000 με προφανή σκοπό να ωφεληθεί ο ίδιος και να αποφύγει πειθαρχικές και ποινικές συνέπειες από την υπεξαίρεση του προαναφερθέντος ποσού για το οποίο και στην ίδια ως άνω ημερομηνία (15/6/00) είχε διαταχθεί από την υπηρεσία του να αποδώσει λογαριασμό και να αιτιολογήσει την μη απόδοση, καθώς θα φαινόταν ότι αυτό καταβάλλεται εμπροθέσμως και νομοτύπως από αυτόν». Από το προαναφερθέν κλητήριο θέσπισμα προκύπτει ότι ο προσφεύγων παραπέμφθηκε για να δικασθεί για τα αδικήματα της υπεξαίρεσης στην υπηρεσία ιδιαίτερης μεγάλης αξίας κατ’ εξακολούθηση (υπό στοιχείο Α αποδιδόμενες σε αυτόν πράξεις) και της παράβασης καθήκοντος κατ’ εξακολούθηση (υπό στοιχείο Β αποδιδόμενες σε αυτόν πράξεις). Με την 2470/14.1.2004 απόφαση του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών, ο προσφεύγων κηρύχθηκε αθώος όλων των ανωτέρω κατηγοριών λόγω αμφιβολιών ως προς τη διάπραξη των ανωτέρω αποδιδόμενων σε αυτόν αξιόποινων πράξεων. Όμως, η απόφαση αυτή, μετά από αίτηση του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, αναιρέθηκε στο σύνολό της με την 983/2005 απόφαση του Αρείου Πάγου, λόγω έλλειψης ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας και η υπόθεση παραπέμφθηκε για νέα συζήτηση στο ίδιο δικαστήριο. Επακολούθησε η 50973/1.9.2005 απόφαση του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών με την οποία ο προσφεύγων κηρύχθηκε αθώος για την κατηγορία της παράβασης καθήκοντος κατ’ εξακολούθηση, λόγω αμφιβολιών ως προς την τέλεση των αποδιδόμενων υπό στοιχείο Β του κλητηρίου θεσπίσματος πράξεων. Αντιθέτως, με την εν λόγω απόφαση του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών, ο προσφεύγων κρίθηκε ένοχος για το αδίκημα της υπεξαίρεσης στην υπηρεσία ιδιαιτέρως μεγάλης αξίας κατ’ εξακολούθηση, το οποίο τέλεσε με τις περιγραφόμενες στο υπό στοιχείο Α του κλητηρίου θεσπίσματος πράξεις και καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης δύο ετών. Στη συνέχεια ο προσφεύγων άσκησε έφεση κατά της ως άνω απόφασης, πλήττοντας την ανωτέρω απόφαση του ποινικού πρωτόδικου δικαστηρίου κατά το μέρος που κηρύχθηκε ένοχος για το ως άνω αδίκημα. Η έφεση του προσφεύγοντος απορρίφθηκε με την 10541/1.11.2005 απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Πλημμελημάτων με την οποία ο προσφεύγων κρίθηκε ένοχος για το αδίκημα της υπεξαίρεσης στην υπηρεσία ιδιαιτέρως μεγάλης αξίας που συνιστούν οι πράξεις που αναφέρονται στο υπό στοιχείο Α του κλητηρίου θεσπίσματος. Ειδικότερα, έγινε δεκτό ότι ο προσφεύγων αποδείχθηκε ότι «κατά το χρονικό διάστημα από 11-11-1997 μέχρι και 30-6-2000 ήταν μόνιμος υπάλληλος του Οργανισμού Νεολαίας και Άθλησης του Δήμου Αθηναίων και συγκεκριμένα υπεύθυνος λειτουργίας του Κολυμβητηρίου Κολοκυνθούς και, ως εκ τούτου, υπεύθυνος εισπράξεως των αντιτίμων που καταβάλλονταν από αθλητικούς συλλόγους και φορείς για τη χρήση του κολυμβητηρίου και αποδόσεως των ποσών αυτών στο Ταμείο του Δήμου Αθηναίων. Εν τούτοις αυτός κατά το ανωτέρω χρονικό διάστημα με περισσότερες από μία πράξεις που συνιστούν εξακολούθηση του ίδιου εγκλήματος, αν και εισέπραξε από την εταιρεία SLS HELLAS, από το εκπαιδευτήριο «Το κουκί και το ρεβύθι», από τη Λακωνική Σχολή, από το Ελισαβέτειο εκπαιδευτήριο, από την εκμίσθωση του κυλικείου του κολυμβητηρίου, από τον παιδικό σταθμό «Ξύλινο Αλογάκι» και από το σύλλογο «Α.Ο. Κολωνός» τα αναλυτικά αναφερόμενα στο διατακτικό χρηματικά ποσά, τα οποία έλαβε λόγω της ιδιότητάς του ως υπαλλήλου και τα οποία όφειλε να αποδώσει την επομένη από την είσπραξή τους στο Ταμείο του Δήμου, δεν τα απέδωσε αλλά τα ιδιοποιήθηκε παράνομα. Τα ποσά που υπεξαίρεσε κατά τ’ ανωτέρω ο κατηγορούμενος συμποσούνται στο ιδιαίτερα μεγάλο χρηματικό ποσό των 4.170.000 δρχ., ιδιαίτερα δε μεγάλο είναι το επιμέρους χρηματικό ποσό του 1.680.000 δρχ. που είχε εισπράξει από τον Α.Ο. ΚΟΛΩΝΟΣ και το ιδιοποιήθηκε παράνομα ….». Εν όψει αυτών το δικάσαν εφετείο έκρινε τον προσφεύγοντα ένοχο του ότι: «κατά το χρονικό διάστημα από 11/11/97 έως και τις 30/6/2000 με περισσότερες από μία πράξεις που συνιστούν εξακολούθηση ενός και του αυτού εγκλήματος όντας υπάλληλος ιδιοποιήθηκε παράνομα χρήματα που τα έλαβε λόγω αυτής του της ιδιότητας με το αντικείμενο της πράξεως να είναι ιδιαιτέρως μεγάλης αξίας. Ειδικότερα όντας μόνιμος υπάλληλος του Οργανισμού Νεολαίας και Άθλησης του Δήμου Αθηναίων και υπεύθυνος λειτουργίας του κολυμβητηρίου Κολοκυνθούς και ως εκ τούτου υπεύθυνος εισπράξεως των αντιτίμων που καταβάλλονταν από αθλητικούς συλλόγους και φορείς για την χρήση του κολυμβητηρίου και απόδοσης των ποσών αυτών στο ταμείο του Δήμου Αθηναίων αυτός αν και έλαβε α) από την εταιρία SLS HELLAS (σημ. εννοείται ότι αφορά στη Ναυαγοσωστική εταιρία) στις 11/11/97 έως και τις 20/6/2000 το ποσό των 160.000 δρχ., δεν το απέδωσε ως όφειλε στο ταμείο του Δήμου αλλά το ιδιοποιήθηκε παράνομα, β) από το εκπαιδευτήριο: «Το κουκί και το ρεβύθι» το ποσό των 320.000 δρχ. (έλαβε το ποσό των 520.000 που αφορά τους μήνες, Νοέμβριο 1997 έως και Ιούνιο 2000 και παρέδωσε στην υπηρεσία του μόνο το ποσό των 200.000), γ) από την Λακωνική Σχολή στις 17/2/98, 17/3/98, 27/4/98 και 26/5/98 συνολικά το ποσό των 160.000 δρχ., το οποίο και ουδέποτε απέδωσε στο ταμείο του Δήμου αλλά το ιδιοποιήθηκε παράνομα, δ) από το Ελισαβέτειο εκπαιδευτήριο από τον Απρίλιο 1998 έως και τον Δεκέμβριο 1999 το ποσό των 880.000 δρχ. που καταβάλετο μηνιαίως από τους εκπροσώπους του σχολείου, το οποίο ουδέποτε παρέδωσε στο ταμείο του Δήμου, αλλά το ιδιοποιήθηκε παράνομα, ε) από την ενοικίαση του κυλικείου του κολυμβητηρίου τον Μάρτιο του 2000 το ποσό 50.000 δρχ., στ) από τον παιδικό σταθμό «Ξύλινο Αλογάκι», ενώ έλαβε συνολικά το ποσό των 220.000 δρχ. (έλαβε
στις 5/11/98 -20.000, στις 6/5/99 -60.000, στις 3/6/99 -20.000, στις 1/6/00 -60.000 και στις 30/6/00 -60.000) παρέδωσε στην υπηρεσία του μόνο 140.000 δρχ. ιδιοποιούμενος το ποσό των 80.000 δρχ. ζ) από τον σύλλογο Α.Ο. Κολωνός στις 11/11/1998 και 16/12/1998 το ποσό των 840.000 δρχ. και στις 27/1/1999, 24/2/99, 22/3/99 και τον Απρίλιο 1999 το ποσό των 1.680.000 δρχ. δεν απέδωσε τα προαναφερθέντα ποσά αλλά τα ιδιοποιήθηκε παράνομα. Ο κατηγορούμενος δεν απέδωσε το προαναφερόμενο χρηματικό ποσό των 4.170.000 δρχ. συνολικά, δηλαδή
1.680.000+840.000+160.000+160.000+880.000+50.000+80.000+320.000, όπως όφειλε στο ταμείο του Δήμου την επομένη ημέρα από την παραλαβή από τα σωματεία και τους φορείς, αλλά τα παρακράτησε και τα ιδιοποιήθηκε παράνομα. Εκ των ως άνω δε ποσών μεμονωμένα αυτό του 1.680.000 δρχ. αλλά και το σύνολο του ποσού είναι ιδιαιτέρως μεγάλης αξίας». Με τα δεδομένα αυτά, το δευτεροβάθμιο ποινικό δικαστήριο, αναγνωρίζοντας στον προσφεύγοντα το ελαφρυντικό του προτέρου εντίμου βίου όσον αφορά την ατομική, οικογενειακή, επαγγελματική και, γενικά, κοινωνική ζωή του επέβαλε την ποινή φυλάκισης των δέκα πέντε μηνών με τριετή αναστολή. Όπως προκύπτει από τα 395/5.11.2009 και 1928/3.11.2009 πιστοποιητικά του Γραμματέα του Εφετείου Αθηνών και αντίστοιχα της Εισαγγελίας του Αρείου Πάγου δεν ασκήθηκαν ένδικα μέσα κατά της εν λόγω απόφασης και, ως εκ τούτου, κατέστη αμετάκλητη. Αμετάκλητη επίσης κατέστη και η 50973/1.9.2005 απόφαση του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών κατά το μέρος που ο προσφεύγων αθωώθηκε για το αδίκημα της παράβασης καθήκοντος κατ’ εξακολούθηση σύμφωνα με τα 1903/18.2.2010 και 751/18.2.2010 πιστοποιητικά του Γραμματέα Πρωτοδικείου Αθηνών και αντίστοιχα του Αρείου Πάγου.
6. Επειδή, προβάλλεται παράβαση ουσιώδους τύπου της πειθαρχικής διαδικασίας η οποία συνίσταται στη μη διενέργεια ανάκρισης εκ μέρους του Υπηρεσιακού – Πειθαρχικού Συμβουλίου του Δήμου Αθηναίων για τη διακρίβωση των παραπτωμάτων στα οποία ο προσφεύγων υπέπεσε. Ο λόγος αυτός είναι απορριπτέος προεχόντως ως αλυσιτελής διότι, σύμφωνα με τα εκτεθέντα, ο προσφεύγων έχει καταδικαστεί αμετακλήτως με ποινική απόφαση για τα ίδια πραγματικά περιστατικά επί των οποίων στηρίζεται η πειθαρχική δίωξη και ως εκ τούτου το πειθαρχικό όργανο, ήδη δε το Δικαστήριο, δεσμεύονται ως προς την ύπαρξη αυτών των πραγματικών περιστατικών (ΣτΕ 250/2006).
7. Επειδή, προβάλλεται με το δικόγραφο των προσθέτων λόγων ότι η προσβαλλόμενη απόφαση του Υπηρεσιακού Πειθαρχικού Συμβουλίου του Δήμου Αθηναίων πρέπει να εξαφανισθεί γιατί ο προσφεύγων έχει αμετακλήτως αθωωθεί με την 2470/2004 απόφαση του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών για τις ίδιες πράξεις για τις οποίες του επιβλήθηκε η πειθαρχική ποινή της οριστικής παύσης. Ο λόγος αυτός είναι απορριπτέος ως ερειδόμενος σε εσφαλμένη προϋπόθεση διότι η ως άνω απόφαση αναιρέθηκε στο σύνολό της, με την 985/2005 απόφαση του Αρείου Πάγου, κατόπιν δε αυτού η υπόθεση κατέστη εκ νέου εκκρεμής ενώπιον του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών το οποίο εξέδωσε την 50973/2005 απόφασή του με την οποία ο προσφεύγων κρίθηκε ένοχος για το αδίκημα της υπεξαίρεσης στην υπηρεσία ιδιαιτέρως μεγάλης αξίας κατ’ εξακολούθηση και καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης δύο ετών, η ασκηθείσα δε από αυτόν έφεση απορρίφθηκε με την 10541/1.11.2005 απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Πλημμελημάτων η οποία κατέστη, σύμφωνα με τα προεκτεθέντα, αμετάκλητη.
8. Επειδή, το Συμβούλιο της Επικρατείας όταν δικάζει επί προσφυγής, εξετάζει την υπόθεση εξ υπαρχής κατά το νόμο και την ουσία και συνεπώς είναι απορριπτέοι ως αλυσιτελείς οι λόγοι της προσφυγής με τους οποίους προβάλλεται ότι η προσβαλλόμενη απόφαση στερείται αιτιολογίας ως προς την ενοχή του προσφεύγοντος και ως προς την επιμέτρηση της ποινής, η οποία του επιβλήθηκε, εφόσον δεν ελήφθησαν υπόψη από το Υπηρεσιακό – Πειθαρχικό Συμβούλιο το υπηρεσιακό του μητρώο και οι ελαφρυντικές περιστάσεις που εν προκειμένω συντρέχουν (ΣτΕ 250/2006).
9. Επειδή, το Δικαστήριο δικάζοντας κατ’ ουσίαν κρίνει ότι υφίσταται πλήρης ταύτιση των πραγματικών περιστατικών που οδήγησαν στην ποινική και πειθαρχική δίωξη του προσφεύγοντος. Η ταύτιση δε αυτή δεν αναιρείται ως εκ του ότι υφίσταται διαφοροποίηση, μεταξύ της προσβαλλόμενης πειθαρχικής απόφασης και της 10541/1.11.2005 απόφασης του Τριμελούς Εφετείου Πλημμελημάτων, ως προς το συνολικό ποσό που ο προσφεύγων ιδιοποιήθηκε παρανόμως από τον αθλητικό σύλλογο «Α.Ο. Κολωνός». Ειδικότερα η προσβαλλόμενη πειθαρχική απόφαση δέχθηκε ότι ο προσφεύγων ιδιοποιήθηκε ποσό ύψους 840.000 δραχμών ενώ στην ανωτέρω ποινική απόφαση κρίθηκε ότι ο προσφεύγων έχει ιδιοποιηθεί επιπλέον του ως άνω ποσού και το ποσό των 1.680.000 δραχμών. Εξάλλου, ως προς τον παιδικό σταθμό «Ξύλινο Αλογάκι» η προσβαλλόμενη πειθαρχική απόφαση δέχθηκε ότι ο προσφεύγων ιδιοποιήθηκε ποσό ύψους 180.000 δραχμών ενώ η ως άνω ποινική απόφαση έκρινε ότι το ποσό ανέρχεται σε 80.000 δραχμές, όμως η διαφορά αυτή οφείλεται, όπως προκύπτει από τα στοιχεία του φακέλου και ιδίως από το πόρισμα της Ε.Δ.Ε., σε απλό αριθμητικό λάθος του διενεργήσαντος την Ε.Δ.Ε.. Με τα δεδομένα αυτά το Δικαστήριο δεσμεύεται από την απόφαση 50973/1.9.2005 του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών, η οποία έχει καταστεί αμετάκλητη, κατά το σκέλος που ο προσφεύγων αθωώθηκε ως προς το αδίκημα της παράβασης καθήκοντος κατ’ εξακολούθηση για τις αποδιδόμενες σ’ αυτόν πράξεις (βλ. υπό στοιχείο Β΄ περ. α΄, β΄ και γ΄ του κλητηρίου θεσπίσματος) οι οποίες ταυτίζονται ως προς την πραγματική τους βάση με πραγματικά περιστατικά που οδήγησαν μεταξύ άλλων και στην πειθαρχική δίωξη και τιμωρία του προσφεύγοντος. Περαιτέρω, όμως, το Δικαστήριο δεσμεύεται και από την 10541/1.11.2005 αμετάκλητη απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Πλημμελειοδικών Αθηνών με την οποία έγινε δεκτό ότι έλαβαν χώρα τα ανωτέρω πραγματικά περιστατικά (βλ. υπό στοιχείο Α΄ του κλητηρίου θεσπίσματος), που οδήγησαν στην καταδίκη του προσφεύγοντος σε ποινή φυλάκισης δέκα πέντε μηνών με τριετή αναστολή για το αδίκημα της υπεξαίρεσης στην υπηρεσία ιδιαιτέρως μεγάλης αξίας και τα οποία ταυτίζονται με πραγματικά περιστατικά που έλαβε υπόψη το Υπηρεσιακό – Πειθαρχικό Συμβούλιο του Δήμου Αθηναίων προκειμένου να του επιβάλει, με την προσβαλλόμενη απόφαση, την πειθαρχική ποινή της οριστικής παύσης. Επί τη βάσει των ανωτέρω το Δικαστήριο κρίνει ότι ο προσφεύγων κατά το χρονικό διάστημα από 11.11.1997 έως 30.6.2000 υπεξαίρεσε το ποσό των 4.170.000 δραχμών το οποίο προερχόταν από το αντίτιμο που κατέβαλαν αθλητικοί σύλλογοι και φορείς για τη χρήση του κολυμβητηρίου Κολοκυνθούς του Δήμου Αθηναίων στο οποίο ο προσφεύγων ήταν υπεύθυνος λειτουργίας ως μόνιμος υπάλληλος του Ο.Ν.Α. Η πράξη αυτή στοιχειοθετεί το πειθαρχικό παράπτωμα της χαρακτηριστικώς αναξιοπρεπούς ή ανάξιας διαγωγής υπαλλήλου εντός υπηρεσίας σύμφωνα με το άρθρο 166 παρ. 4 περ. ε’ του ν. 1188/1981. Ενόψει της βαρύτητας του συγκεκριμένου πειθαρχικού παραπτώματος και ανεξάρτητα από το γεγονός ότι αθωώθηκε για μέρος του αρχικού κατηγορητηρίου, λαμβανομένων δε υπόψη του βαθμού της υπαιτιότητας του προσφεύγοντος και της όλης υπηρεσιακής του εικόνας, όπως αυτή προκύπτει από το προσωπικό του μητρώο, προσήκουσα κρίνεται η επιβληθείσα στον προσφεύγοντα πειθαρχική ποινή της οριστικής παύσης. Το γεγονός δε ότι ο προσφεύγων επέστρεψε, όπως ισχυρίζεται, όλα τα εισπραχθέντα από αυτόν και μη αποδοθέντα στον Ο.Ν.Α. ποσά δεν μπορεί να οδηγήσει σε μετριασμό της πειθαρχικής ποινής διότι η επιστροφή αυτή έλαβε χώρα μετά την αποκάλυψη του παραπτώματος (ΣτΕ 2348/2004).
10. Επειδή, μη προβαλλομένου άλλου λόγου, η κρινόμενη προσφυγή είναι απορριπτέα στο σύνολό της. Εξάλλου και κατά το μέρος που αποτελεί αίτηση ακυρώσεως, κατά τα ανωτέρω, η αίτηση πρέπει να απορριφθεί, δεδομένου ότι ουδείς αυτοτελής λόγος προβάλλεται κατά της προσβαλλόμενης θέσεως σε αργία.
Διά ταύτα
Απορρίπτει το ένδικο βοήθημα κατά το μέρος που αποτελεί προσφυγή και κατά το μέρος που αποτελεί αίτηση ακυρώσεως.
Διατάσσει την κατάπτωση του παραβόλου. Και
Επιβάλλει στον προσφεύγοντα τη δικαστική δαπάνη του Δήμου Αθηναίων η οποία ανέρχεται σε τετρακόσια εξήντα (460) ευρώ και του Οργανισμού Νεολαίας και Άθλησης του Δήμου Αθηναίων η οποία ανέρχεται σε τετρακόσια εξήντα (460) ευρώ.
Η διάσκεψη έγινε στην Αθήνα στις 2 Μαΐου 2011
Η Προεδρεύουσα Αντιπρόεδρος Ο Γραμματέας
Α. Συγγούνα Δ. Λαγός
και η απόφαση δημοσιεύθηκε σε δημόσια συνεδρίαση της 1ης Ιουλίου 2011.
Ο Πρόεδρος του Γ΄ Τμήματος Η Γραμματέας του Γ΄ Τμήματος