4243/2009 ΣΤΕ
Παραπομπή λόγω αρμοδιότητας ορισμένης υπόθεσης από το ΣτΕ προς τακτικό διοικητικό δικαστήριο. Η κρίση περί της νομιμοποιήσεως ή παραστάσεως των διαδίκων ή των πληρεξουσίων τους ανήκει στο αρμόδιο δικαστήριο. Ατομικές διοικητικές πράξεις, με τις οποίες διατάσσεται η κατεδάφιση αυθαιρέτων οικοδομών, κτισμάτων και κάθε μορφής εγκαταστάσεων εντός δασών και δασικών ή αναδασωτέων εκτάσεων προσβάλλονται με αίτηση ακύρωσης ενώπιον του τριμελούς διοικητικού εφετείου, και όχι του Προέδρου του διοικητικού πρωτοδικείου, διότι η διάταξη του άρθρου 49 παρ. 3 του Ν. 3659/2008 καταλαμβάνει κάθε αυθαίρετη κατασκευή. Ο Πρόεδρος του διοικητικού πρωτοδικείου διατηρεί την αρμοδιότητά του μόνο ως προς τις υποθέσεις, που είχαν κατατεθεί στο δικαστήριο αυτό στις 7.6.2008, και όχι ως προς εκείνες που κατά την ημερομηνία αυτή ήταν εκκρεμείς ενώπιον του ΣτΕ. Η υπό κρίση αίτηση ακυρώσεως πρέπει, κατά το μέρος που αφορά τη δεύτερη προσβαλλόμενη πράξη περί κατεδάφισης του αυθαίρετου κτίσματος, να παραπεμφθεί προς εκδίκαση στο Τριμελές Διοικητικό Εφετείο Αθηνών, ενώ ως προς την πρώτη προσβαλλόμενη πράξη περί κήρυξης αναδάσωσης υπάγεται στην αρμοδιότητα του ΣτΕ και απορρίπτεται ως απαράδεκτη λόγω μη νομιμοποίησης του υπογράφοντος δικηγόρου.
Αριθμός 4243/2009 ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ ΤΜΗΜΑ Ε΄
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις 7 Ιανουαρίου 2009, με την εξής σύνθεση: Κ. Μενουδάκος, Αντιπρόεδρος, Πρόεδρος του Ε΄ Τμήματος, Ν. Ρόζος, Μ. Γκορτζολίδου, Σύμβουλοι, Χρ. Ντουχάνης, Χρ. Παπανικολάου, Πάρεδροι. Γραμματέας η Ειρ. Βαϊδάνη.
Για να δικάσει την από 5 Απριλίου 2006 αίτηση:
2. Επειδή, με την αίτηση αυτή ζητείται η ακύρωση α) της 3836/94/28.2.1995 πράξης του Περιφερειακού Διευθυντή Ανατολικής Αττικής (ΦΕΚ 288 Δ΄), με την οποία κηρύχθηκε αναδασωτέα έκταση 1.050 τ.μ., ευρισκόμενη στη θέση «Περιβολάκια» του Δήμου Ραφήνας του Νομού Αττικής και β) της 2627/95/19.3.1996 πράξης του ίδιου Περιφερειακού Διευθυντή, με την οποία διατάχθηκε η κατεδάφιση αυθαιρέτου κτίσματος του αιτούντος στην ως άνω κηρυχθείσα ως αναδασωτέα έκταση.
3. Επειδή, σύμφωνα με το άρθρο 34 παρ. 2 του Ν. 1968/1991 (ΦΕΚ 150 Α΄), όταν συντρέχει περίπτωση παραπομπής λόγω αρμοδιότητας ορισμένης υπόθεσης από το Συμβούλιο της Επικρατείας προς τακτικό διοικητικό δικαστήριο, η κρίση, μεταξύ άλλων, περί της νομιμοποιήσεως ή παραστάσεως των διαδίκων ή των πληρεξουσίων τους ανήκει στο αρμόδιο δικαστήριο (πρβλ. ΣτΕ 2255/1992).
4. Επειδή, εξάλλου, στο άρθρο 1 παρ. 1 του Ν. 702/1977 (ΦΕΚ 268 Α΄), όπως είχε αντικατασταθεί αρχικώς με το άρθρο 29 παρ. 1 του Ν. 2721/1999 (ΦΕΚ 112 Α΄) και, στη συνέχεια, με το άρθρο 1 του Ν. 2944/2001 (ΦΕΚ 222 Α΄), ορίζονταν τα εξής : «Στην αρμοδιότητα του τριμελούς διοικητικού εφετείου υπάγεται η εκδίκαση αιτήσεων ακυρώσεως ατομικών διοικητικών πράξεων διοικητικών αρχών που αφορούν : α)…, β)… η) το χαρακτηρισμό κτισμάτων ή κατασκευών ως αυθαιρέτων και την εξαίρεσή τους από την κατεδάφιση…θ)…». Περαιτέρω, με το άρθρο 49 παρ. 3 του Ν. 3659/2008 (ΦΕΚ 77 Α΄) ορίσθηκε ότι «η περίπτωση η΄ της παραγράφου 1 του άρθρου 1 του ν. 702/1977, όπως ισχύει, αντικαθίσταται ως εξής: ‘‘η) το χαρακτηρισμό κτισμάτων ή κατασκευών ως αυθαιρέτων, ανεξαρτήτως της νομοθεσίας κατ’ εφαρμογή της οποίας έγινε ο χαρακτηρισμός, και την εξαίρεσή τους από την κατεδάφιση. Επίσης, την αυθαίρετη μεταβολή χρήσης και την επιβολή προστίμων αυθαιρέτων’’». Κατά την έννοια των διατάξεων αυτών, η οποία προκύπτει και από την εισηγητική έκθεση του Ν. 3659/2008, ατομικές διοικητικές πράξεις, με τις οποίες διατάσσεται, κατ’ εφαρμογή των διατάξεων των άρθρων 71 παρ. 1 και 2 του Ν. 998/1979 (ΦΕΚ 289 Α΄), όπως η παράγραφος 1 του άρθρου αυτού αντικαταστάθηκε με το άρθρο 46 παρ. 1 του Ν. 2145/1993 (ΦΕΚ 88 Α΄), και 114 παρ. 1, 2, 3 και 6 του Ν. 1892/1990 (ΦΕΚ 101 Α΄), όπως η παράγραφος 2 τροποποιήθηκε με το άρθρο 9 παρ. 5 του Ν. 2880/2001 (ΦΕΚ 9 Α΄) και η παράγραφος 3 αντικαταστάθηκε με το άρθρο 45 παρ. 1 του Ν. 2145/1993, η κατεδάφιση αυθαιρέτων οικοδομών, κτισμάτων και κάθε μορφής εγκαταστάσεων εντός δασών και δασικών ή αναδασωτέων εκτάσεων και ως προς τις οποίες έχει παγίως κριθεί ότι γεννούν ακυρωτικές διαφορές (πρβλ. ΣτΕ 3030/2008 Ολομ., 3193/2000 Ολομ.), υπάγονται στην ακυρωτική αρμοδιότητα του τριμελούς διοικητικού εφετείου και όχι σε αυτή του Προέδρου του διοικητικού πρωτοδικείου. Και τούτο, διότι η εν λόγω διάταξη (άρθρο 49 παρ. 3 του Ν. 3659/2008) καταλαμβάνει, κατά την αδιάστικτη διατύπωσή της, κάθε αυθαίρετη κατασκευή, ανεξάρτητα από τη νομοθεσία κατ’ εφαρμογή της οποίας αυτή χαρακτηρίζεται ως αυθαίρετη και, κατ’ επέκταση, ανεξάρτητα από το κατά πόσον οι σχετικές ακυρωτικές διαφορές υπήγοντο στην αρμοδιότητα του Συμβουλίου της Επικρατείας ή άλλου δικαστηρίου.
5. Επειδή, σύμφωνα με την παράγραφο 7 του ίδιου άρθρου 49 του Ν. 3659/2008, «οι διατάξεις αυτού του άρθρου δεν καταλαμβάνουν τις εκκρεμείς κατά τη δημοσίευση του παρόντος υποθέσεις». Κατά την έννοια της διάταξης αυτής, η οποία πρέπει να ερμηνευθεί ενόψει της βούλησης του νομοθέτη να περιέλθουν όλες οι ακυρωτικές διαφορές, που γεννώνται από το χαρακτηρισμό κτισμάτων, κατασκευών κ.λπ. ως αυθαιρέτων βάσει οποιασδήποτε νομοθεσίας, στην αρμοδιότητα του τριμελούς διοικητικού εφετείου, ο Πρόεδρος του διοικητικού πρωτοδικείου διατηρεί την αρμοδιότητά του, κατά τρόπο αποκλίνοντα από το δικονομικό κανόνα του άρθρου 49 παρ. 7 του Ν. 3659/2008, μόνο ως προς τις υποθέσεις αυτής της κατηγορίας, που είχαν κατατεθεί στο δικαστήριο αυτό στις 7.6.2008, ημερομηνία ενάρξεως της ισχύος του εν λόγω άρθρου 49 (άρθρο 82 του Ν. 3659/2008), και όχι ως προς τις υποθέσεις, οι οποίες κατά την ημερομηνία αυτή ήταν εκκρεμείς ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας, αρμοδίου ως προς τις σχετικές αιτήσεις ακυρώσεως και υπό το προγενέστερο νομοθετικό καθεστώς, και οι οποίες υπάγονται στην αρμοδιότητα του τριμελούς διοικητικού εφετείου κατά τον κανόνα του άρθρου 49 παρ. 3 του ίδιου νόμου ανεξάρτητα από το χρόνο κατάθεσής τους. Η υπό κρίση αίτηση ακυρώσεως πρέπει, επομένως, κατά το μέρος που αφορά τη δεύτερη προσβαλλόμενη πράξη, να παραπεμφθεί προς εκδίκαση, σύμφωνα με το άρθρο 34 παρ. 1 του Ν. 1968/1991 (ΦΕΚ 150 Α΄), στο κατά τόπον αρμόδιο Τριμελές Διοικητικό Εφετείο Αθηνών [άρθρο μόνο παρ. Β΄ περίπτ. 1 και παρ. Α΄ περίπτ. 1 του Π.Δ. 404/1978 (ΦΕΚ 83 Α΄).
6. Επειδή, το δικόγραφο της υπό κρίση αιτήσεως υπογράφεται από δικηγόρο ως πληρεξούσιο του αιτούντος. Κατά τη συζήτηση, όμως, της υπόθεσης ο αιτών δεν παρέστη δια πληρεξουσίου δικηγόρου, ούτε νομιμοποίησε τον υπογράφοντα το δικόγραφο δικηγόρο σύμφωνα με τα οριζόμενα στο άρθρο 27 του Π.Δ. 18/1989 (ΦΕΚ 8 Α΄), όπως τροποποιήθηκε με το άρθρο 4 παρ. 2 του Ν. 2479/1997 (ΦΕΚ 67 Α΄). Συνεπώς, η αίτηση αυτή, κατά το μέρος που στρέφεται κατά της 3836/94/28.2.1995 πράξης αναδάσωσης, η οποία υπάγεται στην ακυρωτική αρμοδιότητα του Συμβουλίου της Επικρατείας, πρέπει να απορριφθεί ως απαράδεκτη.
Δ ι α τ α ύ τ α
Απορρίπτει την υπό κρίση αίτηση, κατά το μέρος που στρέφεται κατά της πρώτης προσβαλλόμενης πράξης.
Διατάσσει την κατάπτωση του κατατεθέντος παραβόλου.