ΣτΕ 671/2011 Τμ. Δ΄ επταμ.
Πρόεδρος: Σωτ. Ρίζος, Αντιπρόεδρος ΣτΕ
Εισηγήτρια: Μ. Σωτηροπούλου, Πάρεδρος ΣτΕ
Δικηγόροι: Γ. Ξανθούλης, Π. Αθανασούλης, Πάρεδρος ΝΣΚ
Δεδομένου ότι η κανονιστική απόφαση του Υπουργού Ανάπτυξης, σύμφωνα με την οποία επί μη τήρησης του ωραρίου λειτουργίας πρατηρίων υγρών καυσίμων ο Νομάρχης επιβάλλει πρόστιμο από 15.000 μέχρι 20.000 ευρώ είναι ανίσχυρη ως εκδοθείσα χωρίς νομοθετική εξουσιοδότηση, η πράξη επιβολής προστίμου του Νομάρχη, με την οποία επιβάλλεται πρόστιμο μεγαλύτερο από το ελάχιστο είναι ακυρωτέα, καθώς η εξουσία επιμέτρησης ανήκει στον Υπουργό Ανάπτυξης. Αντίθετα, είναι νόμιμη η πράξη επιβολής προστίμου του Νομάρχη, με την οποία ο τελευταίος επιβάλλει κατά δέσμια αρμοδιότητα το ελάχιστο κατά νόμο πρόστιμο (15.000 ευρώ). Εξάλλου, η αρμοδιότητα των Υπουργών για τη ρύθμιση του ωραρίου των πρατηρίων υγρών καυσίμων και η αρμοδιότητα των Νομαρχών για τον καθορισμό των πρατηρίων του νομού που θα διανυκτερεύουν και της διάρκειας της νυκτερινής λειτουργίας τους προβλέπεται στην -ειδική περί πρατηρίων- διάταξη του άρθρου 22 του Ν 3054/200 , η οποία, ως ειδικότερη, δεν καταργήθηκε από το άρθρο 21 παρ. 10 του μεταγενέστερου Ν 3144/200 . (αντιθ. μειοψ.)
Διατάξεις: 17 παρ. 1, 22 Ν 3054/200 , 21 παρ. 10 Ν 3144/200 , ΥΑ Δ2/Φ5/9477/2003
1. Επειδή, για την άσκηση της κρινόμενης αίτησης, η οποία εισάγεται λόγω σπουδαιότητας ενώπιον της επταμελούς σύνθεσης του Δ΄ Τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας, έχει καταβληθεί το παράβολο (έντυπα παραβόλου …, …/2004).
2. Επειδή, με την κρινόμενη αίτηση, η οποία συμπληρώνεται με δύο δικόγραφα προσθέτων λόγων, ζητείται η ακύρωση: α) της πράξης …/5.4.2004 του Νομάρχη Δυτικής Αττικής, με την οποία επεβλήθη πρόστιμο, ύψους 15.000 ευρώ, εις βάρος της αιτούσας, λόγω λειτουργίας πρατηρίου υγρών καυσίμων, σε ημέρα και ώρα που αυτό έπρεπε να είναι κλειστό και β) της απόφασης …/5.4.2004 του αυτού Νομάρχη, με την οποία επεβλήθη πρόστιμο, ύψους 20.000 ευρώ, για την ίδια παράβαση, τελεσθείσα όμως σε άλλη ημέρα και ώρα.
3. Επειδή, νομίμως η υπόθεση συζητείται παρά την απουσία της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Δυτικής Αττικής, εφόσον αντίγραφο της κρινόμενης αίτησης και της πράξης του Προέδρου του Δ΄ Τμήματος περί ορισμού δικασίμου και εισηγητή κοινοποιήθηκαν προς αυτήν νομίμως και εμπροθέσμως (βλ. το από 13.10.2004 σχετικό αποδεικτικό επιδόσεως).
4. Επειδή, η παράσταση των Υπουργών Ανάπτυξης, Οικονομίας και Οικονομικών, Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων και Μεταφορών και Επικοινωνιών στο ακροατήριο πρέπει να λογισθεί ως άσκηση παρέμβασης υπέρ του κύρους των προσβαλλόμενων πράξεων, ασκηθείσα χωρίς την κατάθεση δικογράφου, σύμφωνα με τα οριζόμενα στο άρθρο 21 παρ. 2 εδ. δεύτερο του ΠΔ 18/198 (ΣτΕ Ολ 2227/201 ).
5. Επειδή, το άρθρο 22 του Ν 3054/200 (Α΄ 230), όπως ίσχυε κατά τον κρίσιμο χρόνο (πριν, δηλ., από την τροποποίησή του με τους Ν 3335/200 και 3419/2005), ορίζει τα εξής: «Ωράρια πρατηρίων υγρών καυσίμων. 1. Με κοινή απόφαση των Υπουργών Ανάπτυξης, Οικονομίας και Οικονομικών, Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων και Μεταφορών και Επικοινωνιών, ρυθμίζεται το ωράριο ημερήσιας και νυκτερινής λειτουργίας των καταστημάτων διανομής πετρελαιοειδών (πρατηρίων υγρών καυσίμων). 2. Με αποφάσεις των Νομαρχών καθορίζονται: α. τα καταστήματα διανομής πετρελαιοειδών εκάστου νομού που θα λειτουργούν εκ περιτροπής υποχρεωτικώς κατά το διάστημα πέραν του ωραρίου ημερησίας λειτουργίας. Τα καταστήματα αυτά δεν μπορεί να είναι λιγότερα από το 10% και περισσότερα από το 20% του συνόλου των καταστημάτων του νομού και β. η διάρκεια της νυκτερινής λειτουργίας τους. 3. Η απόφαση τoυ Νομάρχη με τον αριθμό και τα στοιχεία των διανυκτερευόντων καταστημάτων θα εκδίδονται βάσει πινάκων, πoυ θα υποβάλλονται στις κατά τόπους Νομαρχίες, δύο (2) φορές το χρόνο και ένα (1) μήνα πριν από την έναρξη της χειμερινής και θερινής περιόδου αντίστοιχα, μετά από γνώμη των οικείων αντιπροσωπευτικών Ενώσεων Βενζινοπωλών, όπου υπάρχουν, ή από την Ομοσπονδία Βενζινοπωλών Ελλάδος.
4. Με απόφαση του Νομάρχη, μετά από πρόταση της οικείας αντιπροσωπευτικής ΄Ενωσης Βενζινοπωλών, όπου υπάρχει, ή της Ομοσπονδίας Βενζινοπωλών Ελλάδος, ορίζεται η εκ περιτροπής λειτουργία των καταστημάτων διανομής πετρελαιοειδών κατά τις Κυριακές και αργίες, στα πλαίσια των ορίων που καθορίζονται με την κοινή υπουργική απόφαση της παρ. 1 του παρόντος άρθρου, σύμφωνα με τις διατάξεις της παρ. 5 του ΝΔ 748/1966 σε συνδυασμό με το άρθρο 46 του Ν 2224/ 199 . 5. Από τις ρυθμίσεις του παρόντος άρθρου εξαιρούνται τα καταστήματα διανομής πετρελαιοειδών που βρίσκονται στους εθνικούς αυτοκινητόδρομους και σε όλα τα νησιά εκτός της Εύβοιας, Κρήτης, Κω, Ρόδου, Κέρκυρας, Ζακύνθου, Κεφαλληνίας, Λευκάδας, Λέσβου, Σάμου, Χίου και Σαλαμίνας. Επίσης από τις ως άνω ρυθμίσεις εξαιρούνται, μόνον ως προς τη διάθεση υγραερίου, τα μεικτά ή αμιγή πρατήρια διανομής υγραερίων αυτοκινήτων, ειδικών προδιαγραφών (ΠΔ 269/198 και ΠΔ 595/198 ), όπως ισχύουν σήμερα, καθώς και τα καταστήματα διανομής πετρελαιοειδών που λειτουργούν στις μαρίνες ΕΟΤ μόνο για ανεφοδιασμό σκαφών (όπως τουριστικών, αλιευτικών) και εντός τoυ χώρου των αερολιμένων για ανεφοδιασμό των αεροσκαφών καθ` όλο το 24ωρο. 6. Όποιος παραβαίνει τις διατάξεις των κανονιστικών πράξεων του άρθρου αυτού ή της κοινής υπουργικής απόφασης που προβλέπεται στην παρ. 1 τιμωρείται κατά τη διάταξη του άρθρου 458 του Ποινικού Κώδικα. Επίσης, του επιβάλλονται οι διοικητικές κυρώσεις τoυ άρθρου 17». Σύμφωνα δε με το άρθρο 17 παρ. 1 του αυτού νόμου (Ν 3054/200 ), ως ίσχυε κατά τον κρίσιμο χρόνο: «Με απόφαση του Υπουργού Ανάπτυξης, για κάθε παράβαση των διατάξεων του νόμου αυτού και των κατ` εξουσιοδότησή του εκδιδόμενων κανονιστικών πράξεων, επιβάλλεται πρόστιμο από 15.000 έως 1.500.000 ευρώ, ανάλογα με τη συχνότητα και τη βαρύτητα της παράβασης». Τέλος, σύμφωνα με την παρ. 11 της απόφασης Δ2/Φ5/9477/4.6.2003 του Υπουργού Ανάπτυξης (Β΄ 709), επί μη τήρησης του ωραρίου λειτουργίας των πρατηρίων, επιβάλλεται, με απόφαση του Νομάρχη, πρόστιμο από 15.000 έως 20.000 ευρώ, ενώ, σε περίπτωση υποτροπής, μπορεί να αφαιρείται προσωρινώς ή οριστικώς η άδεια λειτουργίας του πρατηρίου.
6. Επειδή, εν προκειμένω, όπως προκύπτει από τα στοιχεία του φακέλου, η αιτούσα διατηρούσε πρατήριο υγρών καυσίμων στον … Αττικής (στο … χιλιόμετρο της Νέας Εθνικής Οδού Αθηνών – Κορίνθου) και, με την πρώτη προσβαλλόμενη πράξη, επεβλήθη εις βάρος της πρόστιμο, ύψους 15.000 ευρώ, με την αιτιολογία ότι το εν λόγω πρατήριο κατελήφθη να λειτουργεί στις 12.12.2003, ημέρα Παρασκευή και ώρα 23.45, ενώ, με τη δεύτερη προσβαλλόμενη πράξη, επεβλήθη εις βάρος της πρόστιμο, ύψους 20.000 ευρώ, με την αιτιολογία ότι το ίδιο πρατήριο κατελήφθη να λειτουργεί στις 16.12.2003, ημέρα Τρίτη και ώρα 23.20, αν και, σε αμφότερες τις περιπτώσεις, το πρατήριο αυτό δεν περιλαμβανόταν στους πίνακες των πρατηρίων που εδικαιούντο να λειτουργούν τις συγκεκριμένες ημέρες και ώρες, βάσει της απόφασης …/26.9.2003 του Νομάρχη Δυτικής Αττικής και των συνημμένων σε αυτήν καταστάσεων διανυκτερευόντων πρατηρίων.
7. Επειδή, τα επίδικα πρόστιμα επεβλήθησαν κατ΄ επίκληση της κανονιστικής απόφασης Δ2/Φ5/9477/4.6.2003 του Υπουργού Ανάπτυξης (Β΄ 709 – βλ. ανωτέρω, σκ. 5), με την οποία ορίσθηκε ότι, επί μη τηρήσεως του ωραρίου λειτουργίας των πρατηρίων υγρών καυσίμων, ο Νομάρχης επιβάλλει πρόστιμο, ύψους από 15.000 έως 20.000 ευρώ· όπως δε έχει ήδη κριθεί (ΣτΕ 1881/200 7μ.), η κανονιστική αυτή απόφαση έχει εκδοθεί χωρίς νομοθετική εξουσιοδότηση και είναι ανίσχυρη. Ενόψει αυτού, η αιτούσα προβάλλει ότι οι προσβαλλόμενες πράξεις επιβολής προστίμου έχουν εκδοθεί αναρμοδίως από το Νομάρχη, δεδομένου ότι, σύμφωνα με το άρθρο 17 του Ν 3054/200 (Α΄ 230), όπως ίσχυε κατά τον κρίσιμο χρόνο, η αρμοδιότητα επιβολής κυρώσεων ανήκε μόνον στον Υπουργό Ανάπτυξης. Ο λόγος αυτός προβάλλεται με έννομο συμφέρον και είναι βάσιμος, κατά το μέρος που στρέφεται κατά της πράξης …/5.4.2004 του Νομάρχη Δυτικής Αττικής, διότι, στην περίπτωση αυτή, ο Νομάρχης δεν επέβαλε το ελάχιστο κατά νόμον ποσό προστίμου (: 15.000 ευρώ – βλ. άρθρο 17 του Ν 3054/200 ), αλλά επέβαλε μεγαλύτερο πρόστιμο, ύψους 20.000 ευρώ, η δε επιμέτρηση του ποσού του προστίμου ανήκει στο αρμόδιο όργανο, δηλαδή, στον Υπουργό Ανάπτυξης. Πρέπει, επομένως, να ακυρωθεί η πράξη …/5.4.2004 του Νομάρχη Δυτικής Αττικής και παρέλκει ως αλυσιτελής η έρευνα των λοιπών λόγων ακυρώσεως κατά της πράξης αυτής. Περαιτέρω, όμως, ο αυτός λόγος πρέπει να απορριφθεί ως αλυσιτελής, κατά το μέρος που στρέφεται κατά της πράξης …/5.4.2004 του Νομάρχη Δυτικής Αττικής, διότι ο Νομάρχης επέβαλε, κατά δέσμια αρμοδιότητα, το ελάχιστο κατά νόμον ποσό προστίμου και δεν αμφισβητούνται τα κρίσιμα πραγματικά περιστατικά, ότι, δηλ., το πρατήριο λειτουργούσε κατά παράβαση του ωραρίου (βλ. ΣτΕ Ολ 530/200 , ΣτΕ 860, 3984/3004, 3538/2005, 320/2006, 2916/2007, 4062/2009, 425/2010). Αν και, κατά την άποψη του Συμβούλου Γ. Παπαγεωργίου, ο λόγος αυτός προβάλλεται λυσιτελώς, διότι η αναρμοδιότητα του εκδόντος την πράξη οργάνου αποτελεί σε κάθε περίπτωση λόγο ακυρώσεως της διοικητικής πράξης και θα έπρεπε να ακυρωθεί και η πράξη …/5.4.2004, ως αναρμοδίως εκδοθείσα από το Νομάρχη Δυτικής Αττικής.
8. Επειδή, κατά την έννοια των άρθρων 20 παρ. 2 του Συντάγματο και 6 του Κώδικα Διοικητικής Διαδικασίας, που κυρώθηκε με το άρθρο πρώτο του Ν 2690/199 (Α΄ 45), δεν επιβάλλεται προηγούμενη ακρόαση του ενδιαφερομένου, όταν το εις βάρος του διοικητικό μέτρο επιβάλλεται βάσει αντικειμενικών κριτηρίων, τούτο δε ισχύει και στην περίπτωση επιβολής προστίμου, η οποία δεν καταλείπεται στη διακριτική ευχέρεια του αρμόδιου οργάνου, αλλά αποτελεί δέσμια ενέργεια, εφόσον διαπιστωθεί η συνδρομή των νομίμων προϋποθέσεων. Όταν, αντιθέτως, ο νόμος καταλείπει περιθώρια για την επιμέτρηση του ποσού του προστίμου, για την οποία λαμβάνονται υπόψη η βαρύτητα, οι συνθήκες τέλεσης και οι λοιπές περιστάσεις, επιβάλλεται η τήρηση του τύπου της προηγουμένης ακρόασης του φερομένου ως παραβάτη (ΣτΕ 1881/0 7μ., 1399/09). Ενόψει τούτου -εφόσον, δηλαδή, εν προκειμένω, ο Νομάρχης επέβαλε, με την πράξη …/2004, κατά δέσμια αρμοδιότητα το ελάχιστο κατά νόμον ποσό προστίμου, ύψους 15.000 ευρώ-, δεν απαιτείτο η κλήση της αιτούσας προς παροχή εξηγήσεων και αβασίμως προβάλλεται ο περί του αντιθέτου λόγος.
9. Επειδή, η εσφαλμένη μνεία των διατάξεων για τη δυνατότητα άσκησης προσφυγής νομιμότητας ενώπιον του Γενικού Γραμματέα Περιφέρειας δεν επάγεται ακυρότητα της προσβαλλόμενης πράξης και ο σχετικός λόγος πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος.
10. Επειδή, με το άρθρο 15 παρ. 9 του Ν 2639/199 , ως ίσχυε αρχικώς, οριζόταν ότι στην αρμοδιότητα των Νομαρχών ανήκε ο «καθορισμός των χρονικών ορίων λειτουργίας καταστημάτων, φαρμακείων και επιχειρήσεων», στη συνέχεια δε, η διάταξη αυτή αντικαταστάθηκε με το άρθρο 21 παρ. 10 του Ν 3144/200 και ορίσθηκε πλέον ότι «Στην αρμοδιότητα των νομαρχών ανήκουν: … 9. Ο καθορισμός των χρονικών ορίων λειτουργίας των φαρμακείων και επιχειρήσεων»· ενόψει αυτού, η αιτούσα προβάλλει ότι, με το μεταγενέστερο Ν 3144/200 , καταργήθηκε η αρμοδιότητα των Νομαρχών ως προς τον καθορισμό των χρονικών ορίων λειτουργίας καταστημάτων, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται και τα πρατήρια καυσίμων, και ότι, συνεπώς, αναρμοδίως ο Νομάρχης καθόρισε τα πρατήρια που θα λειτουργούν στο νομό και τα χρονικά όρια λειτουργίας τους. Ο λόγος αυτός πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος, διότι η αρμοδιότητα των Υπουργών για τη ρύθμιση του ωραρίου των πρατηρίων υγρών καυσίμων και η αρμοδιότητα των Νομαρχών για τον καθορισμό των πρατηρίων του νομού που θα διανυκτερεύουν και της διάρκειας της νυκτερινής λειτουργίας τους προβλέπεται στην -ειδική περί πρατηρίων- διάταξη του άρθρου 22 του Ν 3054/200 , η οποία, ως ειδικότερη, δεν καταργήθηκε από το άρθρο 21 παρ. 10 του μεταγενέστερου Ν 3144/200 .
11. Επειδή, κατ’ επίκληση του προπαρατεθέντος άρθρου 22 του Ν 3054/200 , εξεδόθη η απόφαση 4781/26.3.2003 των Υπουργών Ανάπτυξης, Οικονομίας και Οικονομικών, Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων και Μεταφορών και Επικοινωνιών (Β΄ 383, τροποποιηθείσα -σε μεταγενέστερο του εν προκειμένω κρίσιμου χρόνου- με την απόφαση 7148/19.4.2005 των αυτών Υπουργών, Β΄ 539), η οποία ρύθμισε τη διάρκεια της ημερήσιας λειτουργίας των πρατηρίων υγρών καυσίμων κατά τη χειμερινή (6.00 – 20.00) και τη θερινή (6.00 – 21.00) περίοδο και όρισε περαιτέρω ότι: «Κατά τις υπόλοιπες, πέραν του χρόνου ημερήσιας λειτουργίας ώρες, λειτουργούν υποχρεωτικά σε κάθε νομό μόνον τα πρατήρια που καθορίζονται με αποφάσεις των οικείων Νομαρχών και κατά τους όρους των διατάξεων των παραγράφων 2 και 3 του άρθρου 22 του Ν 3054/2002».
12. Επειδή, ο καθορισμός, με την ΚΥΑ 4781/2003, του ημερησίου ωραρίου λειτουργίας των πρατηρίων υγρών καυσίμων ενέχει αυτονοήτως και ορισμό του νυκτερινού, δηλ. του ωραρίου μετά την πάροδο των ωρών ημερήσιας λειτουργίας των πρατηρίων (βλ. ΣτΕ 1965-1966-1967/2010). Περαιτέρω, η θέσπιση ωραρίου λειτουργίας καταστημάτων εμπεριέχει κατ΄ αρχήν και την απαγόρευση της λειτουργίας τους μετά τη λήξη του ωραρίου (πρβ. ΣτΕ Ολ 2227/201 ), η απαγόρευση, άλλωστε, αυτή συνάγεται εν προκειμένω και από τη ρύθμιση του νόμου περί εξαιρέσεως από το ωράριο των πρατηρίων υγρών καυσίμων που λειτουργούν σε εθνικούς αυτοκινητοδρόμους κ.λπ., η οποία προϋποθέτει την ύπαρξη του κανόνα ότι τα πρατήρια τα οποία δεν αναφέρονται στην απόφαση του οικείου Νομάρχη ως διανυκτερεύοντα είναι υποχρεωτικώς κλειστά μετά τη λήξη του ημερησίου ωραρίου. Εξάλλου, το άρθρο 46 του Ν 2224/199 -το οποίο εξαγγέλλει την ελεύθερη λειτουργία των καταστημάτων τις καθημερινές, πλην Κυριακών, ενώ, ειδικώς για τα πρατήρια, επιτρέπει κατ΄ εξαίρεση τη λειτουργία τους και τις Κυριακές- δεν αναιρεί, πάντως, τη ρύθμιση της ειδικής για τα πρατήρια υγρών καυσίμων διάταξης του άρθρου 22 παρ. 2 του
Ν 3054/200 , ούτε έχει σχέση με το ζήτημα του ωραρίου λειτουργίας των πρατηρίων η εξαίρεση των απασχολουμένων στα πλυντήρια και λιπαντήρια αυτοκινήτων από την υποχρεωτική ανάπαυση των εργαζομένων τις Κυριακές και αργίες (άρθρο 21 παρ. 7 του Ν 3144/200 ). Ενόψει των ανωτέρω, η ρύθμιση της ΚΥΑ 4781/2003, περί λειτουργίας, μετά τη λήξη του ημερησίου ωραρίου τις καθημερινές, «μόνον» όσων πρατηρίων καθορίζονται στις αποφάσεις των Νομαρχών δεν αντίκειται προς το άρθρο 22 του Ν 3054/200 . Πρέπει, κατά συνέπεια, να απορριφθούν οι λόγοι ακυρώσεως με τους οποίους προβάλλεται ότι:
α. μη νομίμως δεν καθορίσθηκαν, με την ΚΥΑ 4781/2003, οι ώρες νυκτερινής λειτουργίας των πρατηρίων, β. παρανόμως οι Νομάρχες προέβησαν στον καθορισμό των διανυκτερευόντων πρατηρίων χωρίς να έχει προηγουμένως καθορισθεί από τους Υπουργούς το νυκτερινό ωράριο και γ. ο Ν 3054/200 επιβάλλει την υποχρεωτική λειτουργία συγκεκριμένων πρατηρίων τις καθορισμένες ημέρες και ώρες, δεν απαγορεύει, όμως, τη λειτουργία των υπόλοιπων πρατηρίων που επιθυμούν να λειτουργούν, έστω και εάν αυτά δεν περιλαμβάνονται στους πίνακες διανυκτερευόντων πρατηρίων. Τέλος, οι αιτιάσεις που στρέφονται κατά της νομιμότητας της ΚΥΑ 4781/2003, κατά το μέρος που αυτή ρυθμίζει τη λειτουργία των πρατηρίων υγρών καυσίμων κατά τις Κυριακές και τις αργίες, προβάλλονται χωρίς έννομο συμφέρον και πρέπει να απορριφθούν, διότι, εν προκειμένω, το πρόστιμο δεν επεβλήθη λόγω λειτουργίας του πρατηρίου της αιτούσας κατά τη διάρκεια Κυριακής ή αργίας.
13. Επειδή, όπως έχει κριθεί (ΣτΕ Ολ 2227/201 ), η θέσπιση ωραρίου λειτουργίας των πρατηρίων υγρών καυσίμων τίθεται κατά τρόπο γενικό και αντικειμενικό, αποβλέπει στην εξυπηρέτηση σκοπών δημοσίου και κοινωνικού συμφέροντος, αναγομένων στη διασφάλιση επαρκούς χρόνου ανάπαυσης των πρατηριούχων και των υπαλλήλων τους, καθώς και στη διαμόρφωση ομοιόμορφων όρων ανταγωνισμού μεταξύ ομοειδών επιχειρήσεων, κινείται δε εντός των ορίων που χαράσσει η συνταγματική αρχή της αναλογικότητος. Ως εκ τούτου, αβασίμως προβάλλεται ότι το άρθρο 22 του Ν 3054/200 , περί επιβολής ωραρίου, αντίκειται στα άρθρα 5 παρ. 1, 106 παρ. 2 του Συντάγματο και προς την αρχή της αναλογικότητας. Περαιτέρω, πρέπει να απορριφθεί ο λόγος περί παραβάσεως του άρθρου 22 παρ. 1 του Συντάγματο , σύμφωνα με το οποίο η εργασία αποτελεί δικαίωμα, διότι η διάταξη αυτή προϋποθέτει την παροχή εξαρτημένης εργασίας, προϋπόθεση που δεν συντρέχει εν προκειμένω, αφού η αιτούσα δεν παρέχει εξαρτημένη εργασία· εξάλλου, πρέπει ομοίως να απορριφθεί ο λόγος περί παραβάσεως του άρθρου 22 παρ. 4 του Συν ., όπως αναθεωρήθηκε, το οποίο ορίζει ότι απαγορεύεται κάθε μορφής αναγκαστική εργασία, προεχόντως διότι η συνταγματική αυτή διάταξη δεν σχετίζεται καθ΄ οιονδήποτε τρόπο με την απαγόρευση λειτουργίας του πρατηρίου της αιτούσας, που δεν διανυκτέρευε τη συγκεκριμένη ημερομηνία. Τέλος, ο πρόσθετος λόγος με τον οποίον προβάλλεται ότι η απαγόρευση νυκτερινής λειτουργίας των πρατηρίων που δεν περιλαμβάνονται στους πίνακες διανυκτερευόντων πρατηρίων αντίκειται προς το άρθρο 43 της ΣυνθΕΚ (πρώην άρθρο 52 ΣυνθΕΟΚ), υπό την έννοια ότι ο νόμος θεσπίζει περιορισμό της ελευθερίας εγκατάστασης που δεν δικαιολογείται από επιτακτικό λόγο δημοσίου συμφέροντος, πρέπει να απορριφθεί, προεχόντως, ως απαράδεκτος, διότι η αιτούσα είναι ελληνικής ιθαγένειας και δεν υπάρχει στοιχείο συνδετικό προς το κοινοτικό δίκαιο, επομένως, η αιτούσα δεν μπορεί να επικαλεσθεί την εν λόγω διάταξη του πρωτογενούς κοινοτικού δικαίου.
14. Επειδή, περαιτέρω, προβάλλεται: α. ότι το προσβαλλόμενο πρόστιμο φέρει ελλιπή αιτιολογία, διότι δεν περιγράφονται οι συγκεκριμένες πράξεις στις οποίες προέβη η αιτούσα και συνιστούν παράβαση του Ν 3054/200 και δεν γίνεται αναφορά στην ώρα κατά την οποία διαπιστώθηκε η παράβαση και β. ότι η επιβολή προστίμου έγινε κατά παράβαση του άρθρου 22 παρ. 10 του Ν 2218/199 , διότι δεν συγκοινοποιήθηκε στην αιτούσα η έκθεση στην οποία στηρίζεται η νομαρχιακή πράξη επιβολής του προστίμου. Οι λόγοι αυτοί προβάλλονται αβασίμως, δεδομένου ότι: α. η πράξη επιβολής του προστίμου …/2004 στηρίζεται σε έκθεση αστυνομικού οργάνου και σε έγγραφο του ΑΤ Ασπροπύργου, στα οποία αναφέρεται ότι το πρατήριο της αιτούσας κατελήφθη να λειτουργεί στις 12.12.2003 και ώρα 23.45, μετά τη λήξη του ωραρίου λειτουργίας, τα αυτά, άλλωστε, μνημονεύονται και στο σώμα της προσβαλλόμενης πράξης και β. η μη κοινοποίηση της έκθεσης στην οποία στηρίζεται η νομαρχιακή πράξη επιβολής του προστίμου δεν επάγεται, σε κάθε περίπτωση, ακυρότητα αυτής.
15. Επειδή, στο άρθρο 2 παρ. 1 του Ν 2696/199 (Α΄ 57) ορίζονται τα εξής: «Για την εφαρμογή του παρόντος Κώδικα νοούνται ως: … Αυτοκινητόδρομος: οδός ειδικής μελέτης και κατασκευής για την κυκλοφορία αυτοκινήτων οχημάτων και μοτοσικλετών, η οποία δεν εξυπηρετεί τις συνορεύουσες με αυτήν ιδιοκτησίες και η οποία: α) διαθέτει, εκτός ειδικών σημείων ή προσωρινά, χωριστά οδοστρώματα για τις δύο κατευθύνσεις της κυκλοφορίας, που διακρίνονται μεταξύ τους είτε με διαχωριστικές νησίδες είτε, κατ` εξαίρεση, με άλλα μέσα, β) δεν διασταυρώνεται ισόπεδα με άλλη οδό, μονοπάτι, σιδηροδρομική ή τροχιοδρομική γραμμή και γ) έχει χαρακτηριστεί με απόφαση του Υπουργού Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημόσιων `Εργων και έχει ειδική σήμανση με πινακίδες ως αυτοκινητόδρομος». Εν προκειμένω, η αιτούσα προβάλλει ότι το πρατήριό της ευρίσκεται στον …, στο … χιλιόμετρο της Νέας Εθνικής Οδού Αθηνών – Κορίνθου, η οποία έχει χαρακτηρισθεί ως «ελεύθερη ταχεία λεωφόρος» (βλ. απόφαση 2153/473/1997 του Υπουργού ΠΕΧΩΔΕ, Δ΄ 125) και, επομένως, εξαιρείται των ρυθμίσεων περί ωραρίου, βάσει της διάταξης του άρθρου 22 παρ. 5 του Ν 3054/200 , που εξαιρεί του ωραρίου τα πρατήρια που «βρίσκονται στους εθνικούς αυτοκινητόδρομους». Ο λόγος αυτός πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος, διότι η Νέα Εθνική Οδός Αθηνών-Κορίνθου δεν έχει χαρακτηρισθεί ως αυτοκινητόδρομος στη συγκεκριμένη χιλιομετρική θέση, προϋπόθεση που απαιτείται, σύμφωνα με την προαναφερθείσα διάταξη του ΚΟΚ, για την ύπαρξη «αυτοκινητοδρόμου» (βλ. εξάλλου και την απόφαση ΚΑ/ΦΜ/ΜΕ2/0ΙΚ/75228/2002 του Υπουργού ΠΕΧΩΔΕ, Β΄ 666, με την οποία εγκρίθηκε ο χαρακτηρισμός του «Οδικού Αξονα Πάτρα – Αθήνα – Θεσσαλονίκη – Εύζωνοι (ΠΑΘΕ), κατά τμήματα, ως Αυτοκινητόδρομου»). Τέλος, ο ισχυρισμός ότι παρανόμως ο Νομάρχης Δυτικής Αττικής εξαίρεσε της εφαρμογής του ωραρίου τα πρατήρια που ευρίσκονται «στις κλειστές εθνικές οδούς» δεν μπορεί να ασκήσει επιρροή επί της νομιμότητας της επιβολής προστίμου στο πρατήριο της αιτούσας, το οποίο δεν μπορούσε να εξαιρεθεί των ρυθμίσεων του νόμου περί ωραρίου των πρατηρίων. Επομένως, ο λόγος αυτός πρέπει να απορριφθεί προεχόντως ως προβαλλόμενος χωρίς έννομο συμφέρον.
16. Επειδή, ενόψει των προαναφερθέντων, η κρινόμενη αίτηση πρέπει να γίνει εν μέρει δεκτή και να απορριφθεί κατά τα λοιπά. Κατ΄ εκτίμηση δε των περιστάσεων, δεν επιβάλλεται δικαστική δαπάνη.
[Δέχεται εν μέρει την κρινόμενη αίτηση και την απορρίπτει κατά τα λοιπά. Ακυρώνει, κατά το σκεπτικό, την απόφαση …/5.4.2004 του Νομάρχη Δυτικής Αττικής. Δέχεται εν μέρει την παρέμβαση και την απορρίπτει κατά τα λοιπά.]