Αριθμός 80/2012
ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ
ΤΜΗΜΑ Β΄
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις 30 Νοεμβρίου 2011 με την εξής σύνθεση: Φ. Αρναούτογλου, Αντιπρόεδρος, Πρόεδρος του Β΄ Τμήματος, Β. Καλαντζή, Εμμ. Κουσιουρής, Σύμβουλοι, Ε. Σκούρα, Μ.-Α. Τσακάλη, Πάρεδροι. Γραμματέας η Α. Ζυγουρίτσα.
Για να δικάσει την από 23 Δεκεμβρίου 2005 αίτηση:
της Δέσποινας Ζδούκου του Κωνσταντίνου, κατοίκου Θεσσαλονίκης (οδός Πατριάρχου Ιωακείμ αρ. 4), η οποία παρέστη με την δικηγόρο Παναγιώτα Πετρόγλου (Α.Μ. 14387), που την διόρισε με πληρεξούσιο,
κατά του Υπουργού Οικονομικών, ο οποίος δεν παρέστη.
Με την αίτηση αυτή η αναιρεσείουσα επιδιώκει να αναιρεθεί η υπ’ αριθ. 1215/2005 απόφαση του Διοικητικού Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης.
Η εκδίκαση άρχισε με την ανάγνωση της εκθέσεως της Εισηγήτριας, Παρέδρου Μ.-Α. Τσακάλη.
Κατόπιν το δικαστήριο άκουσε την πληρεξούσια της αναιρεσείουσας, η οποία ανέπτυξε και προφορικά τους προβαλλόμενους λόγους αναιρέσεως και ζήτησε να γίνει δεκτή η αίτηση.
Μετά τη δημόσια συνεδρίαση το δικαστήριο συνήλθε σε διάσκεψη σε αίθουσα του δικαστηρίου κ α ι
Α φ ο ύ μ ε λ έ τ η σ ε τ α σ χ ε τ ι κ ά έ γ γ ρ α φ α
Σ κ έ φ θ η κ ε κ α τ ά τ ο Ν ό μ ο
1. Επειδή, για την άσκηση της κρινομένης αιτήσεως έχει καταβληθεί το νόμιμο παράβολο (υπ’ αριθμ.1417655, 1876925/2006 γραμμάτια παραβόλου).
2. Επειδή, με την υπό κρίση αίτηση ζητείται η αναίρεση της υπ’ αριθμ. 1215/2005 αποφάσεως του Τριμελούς Διοικητικού Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης, με την οποία απορρίφθηκε προσφυγή της αναιρεσείουσας κατά της υπ’ αριθμ. 2563/31-3-2003 πράξεως του Προϊσταμένου της Δ΄ Δ.Ο.Υ. Θεσσαλονίκης, στην οποία εμπεριέχεται άρνηση του τελευταίου να διενεργήσει εκκαθάριση της από 15-5-2002 δηλώσεως φορολογίας εισοδήματος της αναιρεσείουσας, οικονομικού έτους 2002, με την αιτιολογία ότι ως έγγαμη υποχρεούταν να υποβάλει τη σχετική δήλωση μετά του συζύγου της και όχι αυτοτελώς.
3. Επειδή, η υπό κρίση αίτηση δεν έχει χρηματικό αντικείμενο, και, ως εκ τούτου, ασκείται παραδεκτά από την άποψη αυτή (βλ. παρ. 3 του άρθρου 53 του π.δ. 18/1989, Α΄ 8, όπως η παρ. αυτή αντικαταστάθηκε με την παρ. 2 του άρθρου 36 του ν. 2720/1999, Α΄112 και η πρώτη περίοδος αυτής με το άρθρο 5 του ν. 2944/2001, Α΄222).
4. Επειδή, σύμφωνα με το άρθρο 53 παρ. 1 εδαφ. α΄ του π.δ. 18/1989 «Η αίτηση αναιρέσεως ασκείται κατά αποφάσεων που εκδίδονται είτε σε πρώτο και τελευταίο βαθμό, είτε τελεσιδίκως κατ’ έφεση, αναθεώρηση ή αναψηλάφηση …». Συνεπώς, αποφάσεις που εκδόθηκαν σε πρώτο βαθμό και ήταν εκκλητές δεν προσβάλλονται με αίτηση αναιρέσεως, έστω και αν παρήλθε άπρακτη η προθεσμία για την άσκηση εφέσεως ή αυτός που είχε έννομο συμφέρον να προσβάλει μια τέτοια απόφαση παραιτήθηκε από το δικαίωμα να ασκήσει έφεση κατ’ αυτής (ΣΕ 3097/2009, 2639/2007, 654/1993 Ολομ., κ.α.).
5. Επειδή, εξάλλου, στο άρθρο 92 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας (Κ.Δ.Δ.) που κυρώθηκε με το άρθρο πρώτο του ν. 2717/1999 (Α΄ 97), ορίζεται ότι «1. Σε έφεση υπόκεινται οι αποφάσεις που εκδίδονται σε πρώτο βαθμό. 2. Δεν υπόκεινται σε έφεση αποφάσεις που αφορούν χρηματικές διαφορές αν το αντικείμενό τους δεν υπερβαίνει το ποσό των διακοσίων χιλιάδων (200.000) δραχμών….». Με τις διατάξεις αυτές τίθενται μεν περιορισμοί στον κανόνα του εκκλητού των αποφάσεων των διοικητικών πρωτοδικείων επί τη βάσει του ποσού της διαφοράς, αποφάσεις όμως επί διαφορών, οι οποίες δεν έχουν χρηματικό αντικείμενο είναι, σύμφωνα με τον ανωτέρω κανόνα, εκκλητές.
6. Επειδή, εν προκειμένω, η ήδη προσβαλλόμενη απόφαση του Τριμελούς Διοικητικού Πρωτοδικείου επί της προσφυγής της αναιρεσείουσας υπέκειτο, σύμφωνα με τα προεκτεθέντα, σε έφεση. Επομένως, η κρινόμενη αίτηση, στρεφόμενη κατά αποφάσεως εκκλητής, πρέπει, κατά τις προπαρατεθείσες διατάξεις, να απορριφθεί ως απαράδεκτη. Εξάλλου, δεν είναι, εν πάση περιπτώσει, επιτρεπτή η ερμηνεία του κρινόμενου ενδίκου μέσου ως «εφέσεως» και η παραπομπή της υποθέσεως στο αρμόδιο δευτεροβάθμιο δικαστήριο, προεχόντως διότι το άρθρο 34 παρ. 1 του ν. 1968/1991 (Α΄150) περί παραπομπής ενδίκου μέσου στο αρμόδιο διοικητικό δικαστήριο, δεν εφαρμόζεται σε περίπτωση ασκήσεως ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας ενδίκου μέσου διαφορετικού από αυτό, στο οποίο κατά νόμο υπόκειται η προσβαλλόμενη απόφαση (ΣΕ 3097/2009, 2639/2007, 654/1993 Ολομ. κ.α.).
7. Επειδή, κατόπιν των ανωτέρω, η κρινόμενη αίτηση πρέπει να απορριφθεί.
Διά ταύτα
Απορρίπτει την κρινόμενη αίτηση.
Διατάσσει την κατάπτωση του παραβόλου.
Η διάσκεψη έγινε στην Αθήνα στις 6 Δεκεμβρίου 2011
Ο Πρόεδρος του Β΄ Τμήματος Η Γραμματέας
Φ. Αρναούτογλου Α. Ζυγουρίτσα
και η απόφαση δημοσιεύθηκε σε δημόσια συνεδρίαση της 11ης Ιανουαρίου 2012.
Ο Πρόεδρος του Β’ Τμήματος Ο Γραμματέας του Β’ Τμήματος