1100/2008 ΑΠ
(Α΄ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΝΟΜΟΣ)
Δικηγόροι. Δικαστήρια, στα οποία μπορεί να παρίσταται παραδεκτά ο κάθε
δικηγόρος. Διαδικαστικές πράξεις που μπορείνα ενεργεί παραδεκτά αφενός ο
παρά πρωτοδίκαις και αφετέρου ο παρ` εφέταις διορισμένος δικηγόρος.
Ειδικότερα η άσκηση εφέσεως και η υπογραφή αυτής από δικηγόρο. Αναιρείται η
προσβαλλόμενη απόφαση, γιατί απέρριψε παράνομα ως απαράδεκτη την ένδικη
έφεση, επειδή υπεγράφη από δικηγόρο που είχε νομιμοποίηση γι΄ αυτήν.
(Αναιρεί την 831/2006 ΕφΘεσ/κης).
Αριθμός 1100/2008
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
Α2` Πολιτικό Τμήμα
ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΗΚΕ από τους Δικαστές: Γεώργιο Καλαμίδα, Αντιπρόεδρο, Ρένα
Ασημακοπούλου, Ιωάννη Ιωαννίδη, Χαράλαμπο Ζώη και Ελένη Σπίτσα, Αρεοπαγίτες.
ΣΥΝΗΛΘΕ σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του, στις 14 Απριλίου 2008, με
την παρουσία και της γραμματέως Αικατερίνης Σιταρά, για να δικάσει την
υπόθεση μεταξύ:
Του αναιρεσείοντος: ……… ο οποίος εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο
δικηγόρο του Αθανάσιο Γκουντάρα που διόρισε στο ακροατήριο πληρεξούσιο
δικηγόρο αυτού και τον Αναστάσιο Προυσανίδη.
Των αναιρεσιβλήτων: 1…… και 2. ……. και 3. ……., οι οποίοι
εκπροσωπήθηκαν από τον πληρεξούσιο δικηγόρο τους Θεόδωρο Χουλιάρα.
Η ένδικη διαφορά άρχισε με την από 13-1-2003 αγωγή των ήδη αναιρεσιβλήτων,
που κατατέθηκε στο Πολυμελές Πρωτοδικείο Χαλκιδικής. Εκδόθηκαν οι αποφάσεις:
46/2003 του ίδιου Δικαστηρίου και 831/2006 του Εφετείου Θεσσαλονίκης. Την
αναίρεση της τελευταίας απόφασης ζητά ο αναιρεσείων με την από 5-6-2006
αίτησή του. Κατά τη συζήτηση της αίτησης αυτής, που εκφωνήθηκε από το
πινάκιο, οι διάδικοι παραστάθηκαν όπως σημειώνεται πιο πάνω. Η εισηγήτρια
Αρεοπαγίτης Ελένη Σπίτσα ανέγνωσε την από 9-2-2007 έκθεση του ήδη
αποχωρήσαντος, Αρεοπαγίτη Νικολάου Κασσαβέτη, με την οποία εισηγήθηκε την
παραδοχή της κρινόμενης αίτησης αναίρεσης. Οι πληρεξούσιοι του
αναιρεσείοντος
ζήτησε την παραδοχή της αίτησης, ο πληρεξούσιος των αναιρεσιβλητων την
απόρριψή της, καθένας δε την καταδίκη του αντιδίκου μέρους στη δικαστική
δαπάνη.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Επειδή το άρθρο 44 του Κώδικα Δικηγόρων (κυρ. Με το ν.δ. 3026/1954) ορίζει
ότι “Ο δικηγόρος έχει το δικαίωμα ν` ασκεί το λειτούργημά του εν τη
περιφερεία του Συλλόγου ούτινος είναι μέλος….. απαγορεύεται όμως αυτώ να
δικηγορή εις δικαστήρια εκτός της περιφερείας του Συλλόγου εδρεύοντα, πλην
των ρητών εν άρθροις 56 και 57 εξαιρέσεων”. Περαιτέρω, το άρθρο 54 παρ. 2
του
ίδιου Κώδικα ορίζει ότι “ο παρά Πρωτοδικείω δικηγόρος δικαιούται να
παρίσταται και να ενεργή τας σχετικάς διαδικαστικάς πράξεις ενώπιον του
παρ`
ω διατελεί Πρωτοδικείω….” και στην παράγραφο 3 του ίδιου άρθρου ορίζεται
ότι : “ο παρ` ω Εφετείω δικηγόρος δικαιούται να παρίσταται και να ενεργή τας
σχετικάς διαδικαστικάς πράξεις ενώπιον του παρ` ω διατελεί Εφετείου, ενώπιον
του εν τη έδρα αυτού Πρωτοδικείου…. άπαντες δε οι δικηγόροι παρ` Εφετείω
δικαιούνται να παρίστανται ενώπιον οιουδήποτε Πρωτοδικείου…. της
περιφερείας του παρ` ω διατελούσι Εφετείου, ως και ενώπιον οιουδήποτε
Εφετείου του Κράτους, εν συμπράξει όμως πάντοτε μετά δικηγόρου διατελούντος
παρά τοις δικαστηρίοις τούτοις”. Εξάλλου, το άρθρο 55 παρ. 2 του ίδιου
Κώδικα
ορίζει ότι : “ο δικηγόρος παρά τω κατωτέρω δικαστηρίω δύναται να υπογράφη
και
καταθέτει δικόγραφα ενδίκων μέσων απευθυνομένων ενώπιον ανωτέρου
δικαστηρίου”. Από το συνδυασμό των διατάξεων αυτών συνάγεται ότι ο δικηγόρος
παρ` εφέταις μπορεί ν` ασκεί έφεση κατ` αποφάσεων οιουδήποτε Πρωτοδικείου
της
περιφέρειας του Εφετείου, στο Σύλλογο του οποίου ανήκει, χωρίς να είναι
αναγκαία η σύμπραξη δικηγόρου του πρωτοδικείου που εξέδωσε την προσβαλλόμενη
απόφαση και αφού η άσκηση του ενδίκου μέσου προϋποθέτει όχι μόνο την εκ
μέρους του δικηγόρου σύνταξη και υπογραφή του σχετικού δικογράφου, αλλά και
κατάθεσή του, έπεται ότι ο παρ` εφέταις δικηγόρος δικαιούται να ενεργήσει
όλα
τ` ανωτέρω ενώπιον όλων των Πρωτοδικείων της περιφέρειας του Εφετείου, στο
Σύλλογο του οποίου ανήκει, χωρίς τη σύμπραξη άλλου δικηγόρου. Και τούτο
προεχόντως διότι η έφεση αποτελεί διαδικαστική πράξη ενώπιον του Εφετείου,
στο οποίο απευθύνεται. Αλλωστε, εφόσον με την προαναφερόμενη διάταξη του
άρθρου 55 παρ. 2 του Δικηγορικού Κώδικα παρέχεται στο δικηγόρο παρά
πρωτοδίκαις το δικαίωμα να υπογράφει και να καταθέτει ένδικα μέσα ενώπιον
άλλου ανώτερου δικαστηρίου που εδρεύει στην περιφέρεια του Συλλόγου του, θα
ήταν άτοπο να μη παρέχεται η δυνατότητα για τα εκτός έδρας, αλλά εντός της
περιφέρειας του Εφετείου, Πρωτοδικεία, άσκησης έφεσης εκ μέρους του, κατά
τεκμήριον εκ του νόμου αρμοδιότερου προς τούτο, δικηγόρου παρ` εφέταις.
Είναι
πρόδηλον ότι η ευχέρεια αυτή παρέχεται μόνο για την υπογραφή και κατάθεση
των
ενδίκων μέσων, όπως ορίζει η ανωτέρω διάταξη του άρθρου 56 παρ. 2 και δεν
περιλαμβάνει την παράσταση στα δικαστήρια και την ενέργεια των λοιπών
διαδικαστικών πράξεων, ως και την εν γένει άσκηση των δικηγορικών
καθηκόντων,
για τα οποία ισχύουν οι περιορισμοί των άρθρων 44 και 54 του Κώδικα
δικηγόρων. Στην προκειμένη περίπτωση, όπως προκύπτει από την προσβαλλόμενη
απόφαση, το Εφετείο Θεσσαλονίκης δικάζοντα έφεση του αναιρεσείοντος κατά
απόφασης του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Χαλκιδικής, έκρινε, ότι είναι άκυρο το
δικόγραφο της έφεσης, το οποίο υπογράφηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του
αναιρεσείοντος Αθανάσιο Γκουντάρα που είναι διορισμένος στο Εφετείο
Θεσσαλονίκης και αποτελεί μέλος του Δικηγορικού Συλλόγου της πόλης αυτής και
κατατέθηκε από τον ίδιο δικηγόρο στον Γραμματέα του Πολυμελούς Πρωτοδικείου
Χαλκιδικής, που εξέδωσε την εκκληθείσα απόφαση και περαιτέρω προέβη στην
απόρριψη της έφεσης, ως απαράδεκτος. `Ετσι, όμως, το Εφετείο παρά το νόμο
κήρυξε απαράδεκτο και γι` αυτό πρέπει να γίνει δεκτός ο μοναδικός λόγος
αναίρεσης όπως εκτιμάται από το άρθρο 559 αριθ. 14 του ΚΠολΔ και να
αναιρεθεί
η προσβαλλόμενη απόφαση, παραπεμφθεί δε η υπόθεση για περαιτέρω εκδίκαση στο
ίδιο δικαστήριο, συγκροτούμενο από άλλους δικαστές (ΚΠολΔ 580 παρ. 3).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Αναιρεί την 831/2006 απόφαση του Εφετείου Θεσσαλονίκης.
Παραπέμπει την προκειμένη υπόθεση για περαιτέρω εκδίκαση στο ίδιο ως άνω
δικαστήριο, συγκροτούμενο από άλλους δικαστές. Και
Καταδικάζει τους αναιρεσιβλήτους στα δικαστικά έξοδα του αναιρεσείοντος, τα
οποία ορίζει στο ποσό των χιλίων οκτακοσίων (1.800) ευρώ.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα, στις 13 Μαΐου 2008. Και
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα, σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στις 27
Μαΐου 2008.