ΓΑΚ: 9460/2011
ΤΟ
ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΑΘΗΝΑΣ
Τμήμα 24ο Μονομελές (B’ Σύνθεση)
σ υ ν ε δ ρ ί α σ ε δημόσια στο ακροατήριό του στις 9 Απριλίου 2014, με δικαστή την Αλεξία Οικονομοπούλου, Πρωτοδίκη ΔΔ, και γραμματέα την Καλλιόπη Φίλιππα, δικαστική υπάλληλο,
για να δικάσει την ανακοπή με χρονολογία 20-3-2008
τη ς Αικατερίνης Τασιοπούλου ή Τασοπούλου, κατοίκου Κάλμης Καλυβίων, η οποία δεν παραστάθηκε,
κατά των: 1) Ελληνικού Δημοσίου, που εκπροσωπείται από τον Προϊστάμενο της Δημόσιας Οικονομικής Υπηρεσίας (Δ.Ο.Υ.) Ιλίου (της οποίας το δικαστικό τμήμα μεταφέρθηκε στη Δ.Ο.Υ. Αγίων Αναργύρων), ο οποίος δεν εμφανίστηκε στο ακροατήριο, αλλά λογίζεται ότι παραστάθηκε με δήλωση, κατ΄άρθρο 133 παρ. 2 εδ. β΄του ΚΔΔ του Δικαστικού Πληρεξουσίου του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους Βασιλείου Κουτσομπέλη, 2) Κωνσταντίνου Καγκιά, κατοίκου Ιλίου Αττικής (οδός Κομνηνού αρ. 38), ο οποίος δεν παραστάθηκε.
Η κ ρ ί σ η τ ο υ ε ί ν α ι η ε ξ ή ς :
- Επειδή, με την κρινόμενη ανακοπή, για την οποία κατατέθηκε το νόμιμο παράβολο (βλ. τα υπ’ αριθ. 2766144 και 1145964 ειδικά έντυπα παραβόλου, σειράς Α’) επιδιώκεται η ακύρωση : α) της 1.552/21-2-2008 έκθεσης αναγκαστικής κατάσχεσης ακίνητης περιουσίας της δικαστικής επιμελήτριας Βαρβάρας Μιχαλιτσλή, με την οποία κατασχέθηκε, σε εκτέλεση έγγραφης παραγγελίας του Προϊσταμένου της Δημόσιας Οικονομικής Υπηρεσίας (Δ.Ο.Υ) Ιλίου, το περιγραφόμενο σε αυτή ακίνητο της ανακόπτουσας, λόγω οφειλών της τελευταίας, συνολικού ποσού 11.866,86 ευρώ, που αφορούν φόρο γονικής παροχής, πρόστιμα του ν.820/1978 και φόρο κληρονομίας οικονομικού έτους 2005 και κεφάλαιο από απόφαση περαίωσης οικονομικού έτους 2007, β) της από 21-2-2008 πράξεως καθορισμού χρεών του Προϊσταμένου της Δ.Ο.Υ Ιλίου και γ) της υπ’ αριθ. 1625/4-2-2008 αναγκαστικής κατάσχεσης εις χείρας τρίτου, με την οποία κατασχέθηκαν αναγκαστικά στα χέρια του Κωνσταντίνου Καγκά ως τρίτου μισθώματα που οφείλει ή πρόκειται να οφείλει στην ανακόπτουσα μέχρι του ποσού των 11.866,86 ευρώ για ληξιπρόθεσμα χρέη της προς το Δημόσιο. Σε ό,τι αφορά στην από 21-2-2008 πράξη καθορισμού χρεών, ήτοι τη δεύτερη προσβαλλόμενη πράξη, αυτή συνιστά βεβαιωτική πράξη της διοίκησης που εκδίδεται κατά τους ορισμούς του άρθρου 39 του ΚΕΔΕ, στερούμενη εκτελεστότητας και συνεπώς δεν προσβάλλεται παραδεκτά με το ένδικο βοήθημα της ανακοπής.
- Επειδή, η υπό κρίση ανακοπή εισάγεται προς συζήτηση κατά την παρούσα δικάσιμο κατόπιν της 3732/2011 αποφάσεως του Δικαστηρίου τούτου, με την οποία: α) διατάχθηκε ο χωρισμός του δικογράφου σε ότι αφορά στην υπ’ αριθ. 1625/4-2-2008 αναγκαστική κατάσχεση εις χείρας τρίτου, β) υποχρεώθηκε ο πληρεξούσιος δικηγόρος της ανακόπτουσας να καταθέσει νέο δικόγραφο που να στρέφεται κατά της ως άνω κατασχέσεως, εντός προθεσμίας τριάντα (30) ημερών από την κοινοποίηση της παρούσας απόφασης, γ) κρατήθηκε και εκδικάστηκε η υπόθεση μόνο ως προς την πρώτη προσβαλλόμενη πράξη, ήτοι την 1.552/21-2-2008 έκθεση αναγκαστικής κατάσχεσης ακίνητης περιουσίας της δικαστικής επιμελήτριας Βαρβάρας Μιχαλιτσλή, δ) αναβλήθηκε η έκδοση οριστικής απόφασης και ε) διατάχθηκε η καθ’ ης Δ.Ο.Υ να προσκομίσει στη γραμματεία του Δικαστηρίου τούτου (29ο Μονομελές) μέσα σε εύλογη προθεσμία τριάντα (30) ημερών από την κοινοποίηση σε αυτήν αντιγράφου της εν λόγω απόφασης, έκθεση από την οποία να προκύπτει, το είδος της οφειλής που βεβαιώθηκε σε βάρος της ανακόπτουσας με την 5598/27-9-2007 ταμειακή βεβαίωση, αντίγραφο του νομίμου τίτλου (ακριβές αντίγραφο όλων των σελίδων της πράξης προσδιορισμού φόρου κληρονομίας), ο τρόπος, ο χρόνος και ο τόπος κοινοποίησης αυτού στην ανακόπτουσα, καθώς επίσης και αν για την εν λόγω οφειλή η ανακόπτουσα υπήχθη σε περαίωση και με ποια διαδικασία. Εξάλλου, με την 14370/2011 απόφαση του Δικαστηρίου τούτου και αφού εκτελέστηκαν τα οριζόμενα στην ως άνω 3732/2011 απόφαση, ως προς την πρώτη προσβαλλόμενη πράξη, ήτοι την 1.552/21-2-2008 έκθεση αναγκαστικής κατάσχεσης ακίνητης περιουσίας της δικαστικής επιμελήτριας Βαρβάρας Μιχαλιτσλή, απορρίφθηκε η κρινόμενη ανακοπή ως προς την πράξη αυτή.
- Επειδή, στο άρθρο 122 παρ. 1, 2 και 5 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας (ν.2717/1999 – ΦΕΚ 97 Α΄) ορίζεται ότι: «Κοινό ένδικο βοήθημα μπορεί να ασκηθεί από τον ίδιο διάδικο για συναφείς πράξεις, παραλείψεις ή υλικές ενέργειες, εφόσον το δικαστήριο είναι ως προς όλες κατά τόπο αρμόδιο. 2. Συναφείς είναι οι πράξεις και οι παραλείψεις α) όταν στηρίζονται στην ίδια νομική πραγματική βάση ή β) όταν η νομιμότητα της μιας ασκεί επιρροή στη νομιμότητα της άλλης. 3….4….. 5. Αν δεν συντρέχουν ως προς όλες τις πράξεις, παραλείψεις ή υλικές ενέργειες, οι προϋποθέσεις των παρ. 1-3 κατά περίπτωση, εφαρμόζονται αναλόγως όσα ορίζονται στην παρ. 2 του άρθρου 121». Εξάλλου, στο άρθρο 121 του ανωτέρω Κώδικα, όπως οι παρ. 2 και 3 αυτού αντικαταστάθηκαν από το άρθρο 22 παρ. 4 του ν. 3226/2004 (ΦΕΚ 24 Α΄) ορίζεται ότι: «2. Αν δεν συντρέχουν οι προϋποθέσεις ομοδικίας, το ένδικο βοήθημα κρατείται ως προς τον πρώτο και τους ομόδικους με αυτόν και διατάσσεται ο χωρισμός του ως προς τους υπόλοιπους. 3. Με την απόφαση που διατάσσει το χωρισμό προσδιορίζονται, κατά προτίμηση, σε συγκεκριμένη δικάσιμο, για να δικαστούν οι χωριζόμενες υποθέσεις». Με την ρύθμιση αυτή, επί ελλείψεως ομοδικίας ή συνάφειας, το δικαστήριο δεν απορρίπτει ως απαράδεκτο το κοινό ένδικο βοήθημα ως προς τους διαδίκους που δεν ομοδικούν με τον προτασσόμενο στο δικόγραφο ή ως προς τις μη συναφείς με την προτασσόμενη στο δικόγραφο πράξεις αλλά κρατεί και εκδικάζει τούτο, επί μεν ελλείψεως ομοδικίας ως προς τον προτασσόμενο στο δικόγραφο και τους τυχόν ομοδίκους του, επί δε ελλείψεως συναφείας, ως προς την προτασσόμενη στο δικόγραφο πράξη και τις τυχόν συναφείς προς αυτήν και διατάσσει τον χωρισμό του αρχικού (ενιαίου) δικογράφου, με κατάθεση αυτοτελούς δικογράφου εντός 30ημέρου προθεσμίας από της κοινοποιήσεως της αποφάσεως. Περαιτέρω, αν εντός της ανωτέρω προθεσμίας δεν κατατεθεί νομοτύπως αυτοτελές δικόγραφο – κατά χωρισμό του αρχικού – για τους διαδίκους που δεν ομοδικούν με τον προτασσόμενο στο αρχικό δικόγραφο ή για τις πράξεις που δεν είναι συναφείς με την προτασσόμενη στο αρχικό δικόγραφο, τότε ως προς τα πρόσωπα αυτά ή τις πράξεις αυτές, το δικόγραφο είναι απορριπτέο κατά τη νέα δικάσιμο ως απαράδεκτο (πρβλ. ΣτΕ 3135/2004, 3120/2005 κ.α., ΔΕΑ 1396/2011).
- Επειδή, στην προκειμένη περίπτωση, με την 3732/2011 απόφαση του Δικαστηρίου τούτου διατάχθηκε ο χωρισμός του αρχικού από 20-3-2008 δικογράφου της ανακοπής που άσκησε η ανωτέρω κατά 1) του Ελληνικού Δημοσίου και 2) του Κων/νου Καγκιά, κατά το μέρος που μ’ αυτήν επιδιώκεται η ακύρωση της υπ’ αριθ. 1625/4-2-2008 αναγκαστικής κατάσχεσης εις χείρας τρίτου και αναβλήθηκε για την παρούσα δικάσιμο η εκδίκαση της υποθέσεως ως προς το κεφάλαιο αυτό της ανακοπής. Η ανωτέρω απόφαση κοινοποιήθηκε στον πληρεξούσιο δικηγόρο της ανακόπτουσας στις 24-5-2011, σύμφωνα με το σχετικό αποδεικτικό επιδόσεως της Επιμελήτριας Δικαστηρίων Ασπασίας Παπακωνσταντίνου, που υπάρχει στο φάκελο. Όμως η ανακόπτουσα δεν ενέργησε όπως όριζε η πιο πάνω απόφαση και συγκεκριμένα δεν κατέθεσε εντός τριάντα ημερών από την κοινοποίηση της αποφάσεως αυτοτελές δικόγραφο ανακοπής που να στρέφεται κατά της ως άνω κατασχέσεως. Συνεπώς, η κρινόμενη ανακοπή, κατά το μέρος που μ’ αυτήν επιδιώκεται η ακύρωση της υπ’ αριθ. 1625/4-2-2008 αναγκαστικής κατάσχεσης εις χείρας τρίτου, πρέπει να απορριφθεί ως απαράδεκτη.
ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ
Απορρίπτει την ανακοπή.
Η απόφαση δημοσιεύτηκε στο ακροατήριο του Δικαστηρίου κατά την έκτακτη δημόσια συνεδρίαση της 20-6-2014.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
ΑΛΕΞΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΟΠΟΥΛΟΥ ΚΑΛΛΙΟΠΗ ΦΙΛΙΠΠΑ