ΠΡΩΤΟ ΠΡΑΚΤΙΚΟ ΑΣΤΙΚΟΥ -ΔΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΔΙΚΑΣΤΩΝ 2010
Η Α , στις 23- 3- 2005 , άσκησε ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών κατά της πρώτης εναγομένης ανώνυμης εταιρείας με την επωνυμία «ΑΒΓ Α.Ε.» που εδρεύει στην Αθήνα. αγωγή στην οποία ισχυρίστηκε ότι, με σύμβαση εξαρτημένης εργασίας αορίστου χρόνου ,που καταρτίστηκε στην Αθήνα, στις 11 -12 -2003, προσελήφθη από τον δεύτερο εναγόμενο , για λογαριασμό της πρώτης εναγομένης πιο πάνω εταιρείας ,προκειμένου να εργαστεί ως πωλήτρια στο κατάστημα ενδυμάτων το οποίο διατηρεί αυτή στην Αθήνα και στο οποίο υπεύθυνος ήταν ο δεύτερος εναγόμενος, που ενεργούσε εν γνώσει και κατά ανοχή του διοικητικού συμβουλίου της ,ως αρμόδιος για την πρόσληψη προσωπικού στο κατάστημα αυτό, ότι ως μηνιαίος μισθός της ενάγουσας συμφωνήθηκε το ποσό των χιλίων ευρώ ,ότι η ενάγουσα εργάστηκε στο πιο πάνω κατάστημα μέχρι 15-12 – 2004 , όταν η πρώτη εναγομένη επειδή αντιμετώπιζε οικονομικά προβλήματα προτίθεται να κλείσει το κατάστημα της, έπαυσε να αποδέχεται τις υπηρεσίες της ισχυριζόμενη ότι έχει οικονομικά προβλήματα, χωρίς όμως να της επιδώσει έγγραφη καταγγελία της σύμβασης και χωρίς να καταβάλει την νόμιμη αποζημίωση και έτσι εως τις 15-11- 2005 παρέμεινε άνεργη. Με την αγωγή αυτή ζήτησε άλλα να υποχρεωθούν οι δύο εναγόμενοι, η πρώτη ανώνυμη εταιρεία ως εργοδότριά της και ο δεύτερος εναγόμενος ως όργανο εκπροσώπησης της πρώτης, να καταβάλουν σε αυτήν εις ολόκληρον ο καθένας ως μισθούς υπερημερίας το ποσό των έντεκα χιλιάδων ευρώ (1.000 X 11) με νόμιμο τόκο από τότε που κάθε μηνιαίος μισθός ήταν απαιτητός δηλαδή από το τέλος κάθε μήνα και μέχρι την εξόφλησή . Κατά τη συζήτηση της αγωγής ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου η πρώτη εναγομένη ισχυρίστηκε ότι δεν είναι υποχρεωμένη να πληρώσει στην ενάγουσα το ποσό : Α ) επειδή η πρόσληψή της δεν έγινε από το διοικητικό συμβούλιο όπως έπρεπε κατά το νόμο με συνέπεια η επίδικη σύμβαση εργασίας να είναι άκυρη . Β) Επειδή αυτή η πρώτη εναγομένη έπαυσε να αποδέχεται τις υπηρεσίες της ενάγουσας από λόγους ανωτέρας βίας , δηλαδή λόγω των οικονομικών δυσκολιών και το κλείσιμο του καταστήματος της και Γ ) Επειδή η ενάγουσα κατά το πιο πάνω χρόνο από 16- 12- 2004 μέχρι 15- 11- 2005 εργάστηκε σε άλλο κατάστημα της εταιρίας «ΕΖΘ Ο.Ε» και εισέπραξε το πιο πάνω ποσό των έντεκα χιλιάδων ευρώ. Επίσης ο δεύτερος εναγόμενος ισχυρίστηκε ότι αυτός δεν ήταν υποχρεωμένος να πληρώσει το πιο πάνω ποσό αλλά απλώς την προσέλαβε για λογαριασμό της πρώτης εναγομένης όπως και η ίδια η ενάγουσα ισχυρίζεται στην αγωγή της. Κατά τη συζήτηση της αγωγής αποδείχθηκε ότι πράγματι ο δεύτερος εναγόμενος ήταν υπάλληλος της πρώτης και αρμόδιος για την πρόσληψη του προσωπικού του καταστήματος της , ότι ενεργώντας εν γνώσει της πρώτης εναγομένης και κατ’ ανοχή της προσέλαβε την ενάγουσα για λογαριασμό της πρώτης εναγομένης , ότι η πρώτη εναγομένη είχε οικονομικά προβλήματα και ότι εξαιτίας των προβλημάτων αυτών έκλεισε το κατάστημα της από 12 -1- 2005 και μετά και ότι η ενάγουσα από 16- 6 – 2005 και μέχρι 15 -11- 2005 εργάστηκε ως υπάλληλος στο κατάστημα της εταιρίας «ΕΖΘ Ο.Ε.». και εισέπραξε ως αμοιβή το ποσό των πέντε χιλιάδων ευρώ (1.000 ευρώ τον μήνα επί 5 μήνες). Το Μονομελές Πρωτοδικείο που δίκασε την υπόθεση δέχθηκε την αγωγή ως προς το παραπάνω αίτημα της και υποχρέωσε τους δύο εναγόμενους να καταβάλουν στην ενάγουσα εις ολόκληρον ο καθένας 11.000 ευρώ με το νόμιμο τόκο , όμως όχι από τότε που κάθε μηνιαίος μισθός ήταν απαιτητός ,όπως ήταν το αίτημα της αγωγής , αλλά από την επίδοση της αγωγής Κατά της απόφασης αυτής του Μονομελούς Πρωτοδικείου άσκησαν έφεση ενώπιον του Εφετείου Αθηνών μόνον οι εναγόμενοι, προβάλλοντας ο καθένας τους πιο πάνω ισχυρισμούς τους. Κατά τη συζήτηση υπόθεσης ενώπιον του Εφετείου αποδείχθηκαν όσα πιο πάνω είχαν αποδειχθεί ενώπιον του Πρωτοδικείου: α) οτι δηλαδή η ενάγουσα από 16-6-2005 μέχρι 15-11-2005 εργάστηκε ως υπάλληλος στο κατάστημα της εταιρίας «ΕΖΘ Ο.Ε» και εισέπραξε ως αμοιβή το ποσό των πέντε χιλιάδων ευρώ (1.000 ευρώ επί 5 μήνες), β) ότι η ενάγουσα προσελήφθη από τον δεύτερο εναγόμενο για λογαριασμό της πρώτης εναγομένης και γ) ότι η πρώτη εναγομένη είχε οικονομικά προβλήματα και εξαιτίας αυτών έκλεισε το κατάστημα από τις 20-1-2005 και μετά . Ερωτάται :
1) Ποια πρέπει να είναι η απόφαση του Εφετείου ως προς τους πιο πάνω ισχυρισμούς της πρώτης εναγομένης υπό στοιχεία Α,Β και Γ;
2) Ποια πρέπει να είναι η απόφαση του Εφετείου ως προς τον πιο πάνω ισχυρισμό του δεύτερου εναγομένου ότι δηλαδή δεν ευθύνεται για την πληρωμή του παραπάνω ποσού;
3) Είναι η ορθή η απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου κατά το μέρος που επιδίκασε τόκους για το ποσό των 11 χιλιάδων ευρώ από την επίδοση της αγωγής και όχι από τότε που κάθε μηνιαίος μισθός ήταν απαιτητός;
4) Ποια πρέπει να είναι η απόφαση του Εφετείου ως προς το κεφάλαιο αυτό των τόκων Δηλαδή αν δεχθεί το αίτημα της αγωγής για πληρωμή μισθών υπερημερίας, από πότε πρέπει να επιδικάσει τόκους , από την επίδοση της αγωγής όπως δέχθηκε το Πρωτοδικείο ή από τότε που κάθε μηνιαίος μισθός ήταν απαιτητός;
Κάθε απάντηση να είναι προσηκόντως αιτιολογημένη.