Αριθμός 665/2021
ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ
ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις 5 Φεβρουαρίου 2021, με την εξής σύνθεση: Ε. Σάρπ, Πρόεδρος, Γ. Τσιμέκας, Αντιπρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας, Σπ. Μαρκάτης, Μ. Παπαδοπούλου, Α. Καλογεροπούλου, Τ. Κόμβου, Π. Μπραΐμη, Ελ. Παπαδημητρίου, Ο. Παπαδοπούλου, Π. Τσούκας, Ρ. Γιαννουλάτου, Χρ. Σιταρά, Χρ. Λιάκουρας, Ιφ. Αργυράκη, Ν. Σκαρβέλης, Στ. Κτιστάκη, Φρ. Γιαννακού, Αικ. Ρωξάνα, Μ.-Α. Τσακάλη, Σύμβουλοι, Β. Μόσχου, Σ. Κωνσταντίνου, Π. Γρουμπού, Πάρεδροι. Από τους ανωτέρω οι Σύμβουλοι Π. Τσούκας και Αικ. Ρωξάνα καθώς και η Πάρεδρος Π. Γρουμπού μετέχουν ως αναπληρωματικά μέλη, σύμφωνα με το άρθρο 26 παρ. 2 του ν. 3719/2008. Γραμματέας η Ελ. Γκίκα.
Για να δικάσει την από 11 Ιανουαρίου 2021 αίτηση:
του Στέλιου Γκαρίπη, κατοίκου Θεσσαλονίκης (Κομνηνών 21), ο οποίος παρέστη αυτοπροσώπως ως δικηγόρος (Α.Μ. 5048 Δ.Σ. Θεσσαλονίκης),
κατά των Υπουργών: 1. Οικονομικών, ο οποίος παρέστη με τη Φωτεινή Δελούση, Νομική Σύμβουλο του Κράτους, η οποία κατέθεσε δήλωση, σύμφωνα με το άρθρο 26 του ν. 4509/2017, περί μη εμφανίσεώς της, 2. Ανάπτυξης και Επενδύσεων, ο οποίος παρέστη με τον Μιχαήλ Τζουβάρα, Νομικό Σύμβουλο του Κράτους, 3. Προστασίας του Πολίτη, ο οποίος παρέστη με τον Παναγιώτη Παππά, Νομικό Σύμβουλο του Κράτους, ο οποίος κατέθεσε δήλωση, σύμφωνα με το άρθρο 26 του ν. 4509/2017, περί μη εμφανίσεώς του, 4. Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων, ο οποίος παρέστη με την Ασημίνα Ροδοκάλη, Νομική Σύμβουλο του Κράτους, η οποία κατέθεσε δήλωση, σύμφωνα με το άρθρο 26 του ν. 4509/2017, περί μη εμφανίσεώς της, 5. Υγείας, ο οποίος παρέστη με τον Δημήτριο Αναστασόπουλο, Νομικό Σύμβουλο του Κράτους, ο οποίος κατέθεσε δήλωση, σύμφωνα με το άρθρο 26 του ν. 4509/2017, περί μη εμφανίσεώς του, 6. Εσωτερικών, ο οποίος παρέστη με τον Νικόλαο Δασκαλαντωνάκη, Νομικό Σύμβουλο του Κράτους, ο οποίος κατέθεσε δήλωση, σύμφωνα με το άρθρο 26 του ν. 4509/2017, περί μη εμφανίσεώς του, 7. Υποδομών και Μεταφορών, ο οποίος παρέστη με τον Ευάγγελο Μαρίνη, Νομικό Σύμβουλο του Κράτους, ο οποίος κατέθεσε δήλωση, σύμφωνα με το άρθρο 26 του ν. 4509/2017, περί μη εμφανίσεώς του και 8. Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής, ο οποίος παρέστη με την Αικατερίνη Γρηγορίου, Νομική Σύμβουλο του Κράτους, η οποία κατέθεσε δήλωση, σύμφωνα με το άρθρο 26 του ν. 4509/2017, περί μη εμφανίσεώς της.
Η πιο πάνω αίτηση εισάγεται στην Ολομέλεια του Δικαστηρίου, κατόπιν της από 13ης Ιανουαρίου 2021 πράξης της Προέδρου του Συμβουλίου της Επικρατείας, λόγω της σπουδαιότητάς της, σύμφωνα με τα άρθρα 14 παρ. 2 εδ. γ΄ (όπως ισχύει), 20 και 21 του π.δ. 18/1989.
Με την αίτηση αυτή ο αιτών επιδιώκει να ακυρωθεί η υπ’ αριθμ. Δ1α/ΓΠ.οικ. 959/7.1.2021 (ΦΕΚ Β΄ 14/8.1.2021) απόφαση των Υπουργών Οικονομικών, Ανάπτυξης και Επενδύσεων, Προστασίας του Πολίτη, Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων, Υγείας, Εσωτερικών, Υποδομών και Μεταφορών, Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής και κάθε άλλη σχετική πράξη ή παράλειψη της Διοικήσεως.
Η εκδίκαση άρχισε με την ανάγνωση της εκθέσεως του εισηγητή, Συμβούλου Σπ. Μαρκάτη.
Κατόπιν το δικαστήριο άκουσε τον αιτούντα ως δικηγόρο, ο οποίος ανέπτυξε και προφορικά τους προβαλλόμενους λόγους ακυρώσεως και ζήτησε να γίνει δεκτή η αίτηση και τον αντιπρόσωπο του Υπουργού που εμφανίσθηκε, ο οποίος ζήτησε την απόρριψή της.
Μετά τη δημόσια συνεδρίαση το δικαστήριο συνήλθε σε διάσκεψη εξ αποστάσεως, με τη χρήση υπηρεσιακών τεχνολογικών μέσων, κ α ι
Α φ ο ύ μ ε λ έ τ η σ ε τ α σ χ ε τ ι κ ά έ γ γ ρ α φ α
Σ κ έ φ θ η κ ε κ α τ ά τ ο ν Ν ό μ ο
1. Επειδή, για την άσκηση της υπό κρίση αιτήσεως καταβλήθηκε το νόμιμο παράβολο (κωδικός ηλεκτρονικής πληρωμής 36409824395103220067).
2. Επειδή, με την αίτηση αυτή, όπως συμπληρώνεται με το από 20.1.2021 δικόγραφο προσθέτων λόγων, ζητείται η ακύρωση της Δ1α/ΓΠ.οικ. 959/7.1.2021 αποφάσεως των Υπουργών Οικονομικών, Ανάπτυξης και Επενδύσεων, Προστασίας του Πολίτη, Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων, Υγείας, Εσωτερικών, Υποδομών και Μεταφορών, Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής με θέμα «Επιβολή των μέτρων του προσωρινού περιορισμού των χερσαίων, αεροπορικών και θαλάσσιων συνδέσεων της xώρας, της απαγόρευσης εισόδου στη xώρα των υπηκόων τρίτων κρατών, πλην των κρατών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Συμφωνίας Σένγκεν και του δειγματοληπτικού εργαστηριακού ελέγχου και προσωρινού περιορισμού προσώπων που εισέρχονται από την αλλοδαπή, προς περιορισμό της διασποράς του κορωνοϊού COVID-19» (Β΄ 14/7.1.2021), κατά το μέρος που με αυτήν προβλέπεται (άρθρο έβδομο παρ. 5 και 6) ότι τα πρόσωπα, που εισέρχονται στη χώρα με οποιονδήποτε τρόπο και από οποιοδήποτε κράτος της αλλοδαπής, συμπεριλαμβανομένων και των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, υπόκεινται σε υποχρεωτικό προληπτικό περιορισμό κατ’ οίκον ή στον τόπο προσωρινής διαμονής τους για επτά (7) ημέρες και, περαιτέρω, ότι σε βάρος όσων παραβιάζουν τον ως άνω περιορισμό επιβάλλεται, υπό την επιφύλαξη των προβλεπόμενων ποινικών κυρώσεων, διοικητικό πρόστιμο πέντε χιλιάδων (5.000) ευρώ.
3. Επειδή, με την ως άνω κανονιστική απόφαση προβλέπονται μέτρα για τον περιορισμό της διασποράς του κορωνοϊού COVID-19 που αφορούν τον προσωρινό περιορισμό των χερσαίων συνδέσεων της χώρας (άρθρο πρώτο), τον προσωρινό περιορισμό προσώπων εισερχομένων από το συνοριακό σημείο ελέγχου της Κακαβιάς (άρθρο δεύτερο), τον προσωρινό περιορισμό των αεροπορικών συνδέσεων της χώρας (άρθρο τρίτο), τον προσωρινό περιορισμό των αεροπορικών και θαλάσσιων συνδέσεων με συγκεκριμένες χώρες και περιοχές (άρθρο τέταρτο), τον προσωρινό περιορισμό του κατάπλου πλοίων αναψυχής, τουριστικών πλοίων και κρουαζιερόπλοιων (άρθρο πέμπτο), την απαγόρευση εισόδου στη χώρα των υπηκόων τρίτων κρατών, πλην των κρατών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Συμφωνίας Σένγκεν (άρθρο έκτο) και την υποχρεωτική συμπλήρωση της ηλεκτρονικής φόρμας PLF, το δειγματοληπτικό εργαστηριακό έλεγχο και τον προσωρινό περιορισμό προσώπων που εισέρχονται από την αλλοδαπή (άρθρο έβδομο). Ειδικότερα, σύμφωνα με το άρθρο τρίτο της προσβαλλόμενης κ.υ.α., αποφασίστηκε «1. [Ο] προσωρινό[ς] περιορισμό[ς] των αεροπορικών συνδέσεων από το εξωτερικό, οι οποίες επιτρέπονται προς όλα τα αεροδρόμια της xώρας μόνο για τα πρόσωπα τα οποία πληρούν τις κάτωθι προϋποθέσεις: α) Έχουν διαγνωσθεί αρνητικοί σε εργαστηριακό έλεγχο για κορωνοϊό COVID-19 με τη μέθοδο PCR που έχει διενεργηθεί με τη λήψη στοματοφαρυγγικού ή ρινοφαρυγγικού επιχρίσματος αα) εντός των τελευταίων εβδομήντα δύο (72) ωρών πριν από την άφιξή τους στην Ελλάδα, αβ) από εργαστήρια αναφοράς της χώρας προέλευσης ή διέλευσης ή δημόσια ή ιδιωτικά εργαστήρια της χώρας αυτής, εφόσον τα ιδιωτικά αυτά εργαστήρια έχουν πιστοποιηθεί από την αρμόδια εθνική αρχή πιστοποίησης της χώρας. β) Φέρουν βεβαίωση της ως άνω διάγνωσης, στην αγγλική γλώσσα, η οποία περιλαμβάνει το ονοματεπώνυμο και τον αριθμό διαβατηρίου ή ταυτότητας του προσώπου και την οποία επιδεικνύουν στα κλιμάκια της Γενικής Γραμματείας Πολιτικής Προστασίας και του Εθνικού Οργανισμού Δημόσιας Υγείας που είναι επιφορτισμένα με τη διενέργεια ιατρικών ελέγχων. Οι αεροπορικές εταιρείες υποχρεούνται στον έλεγχο της εν λόγω βεβαίωσης πριν από την επιβίβαση του ταξιδιώτη και, ελλείψει αυτής, απαγορεύουν την επιβίβαση. Σε περίπτωση δε παραβίασης της υποχρέωσης αυτής, φέρουν την υποχρέωση επαναπατρισμού του επιβάτη με ευθύνη και έξοδά τους. γ) Φέρουν συμπληρωμένη την ηλεκτρονική φόρμα PLF (PassengerLocatorForm), στην ηλεκτρονική διεύθυνση https://travel.gov.gr, με τα στοιχεία επαφής τους στην Ελλάδα την προηγούμενη ημέρα από την άφιξή τους στη xώρα, σύμφωνα με τις ειδικότερες προβλέψεις του άρθρου έβδομου. 2. Οι μόνιμοι κάτοικοι της xώρας που ταξιδεύουν αεροπορικώς προς χώρες του εξωτερικού υποχρεούνται να συμπληρώνουν την ηλεκτρονική φόρμα PLF (PassengerLocatorForm) στη διαδικτυακή πύλη http://travel.gov.gr με τα στοιχεία επαφής τους στην Ελλάδα πριν την αναχώρησή τους από τη xώρα και να επιδεικνύουν στο συνοριακό σημείο ελέγχου την απόδειξη συμπλήρωσης της ηλεκτρονικής φόρμας PLF που αποστέλλεται αυτόματα με ηλεκτρονικό μήνυμα στον ταξιδιώτη από το σύστημα.» Σύμφωνα δε μετο άρθρο έβδομο της ίδιας κοινής υπουργικής αποφάσεως, όπως αυτό ισχύει μετά τις τροποποιήσεις που επέφερε στις παραγράφους 5 και 5Α το άρθρο μόνο της κ.υ.α. Δ1α/Γ.Π. οικ. 2006/12.1.2021 (Β΄ 46), «1. Όλοι οι ταξιδιώτες προς Ελλάδα, ανεξαρτήτως υπηκοότητας και τρόπου εισόδου στη xώρα, συμπληρώνουν την ηλεκτρονική φόρμα PLF (PassengerLocatorForm), στην ηλεκτρονική διεύθυνση https://travel.gov.gr, με τα στοιχεία επαφής τους στην Ελλάδα πριν από την άφιξή τους στη xώρα. Η απόδειξη συμπλήρωσης της ηλεκτρονικής φόρμας PLF, που αποστέλλεται αυτόματα με ηλεκτρονικό μήνυμα στον επιβάτη από το σύστημα, θεωρείται αναγκαίο ταξιδιωτικό έγγραφο. Οι αεροπορικές και ναυτιλιακές εταιρείες, καθώς και οι εταιρίες οδικών και σιδηροδρομικών μεταφορών υποχρεούνται στον έλεγχό του ταξιδιώτη πριν από την επιβίβαση του, σε περίπτωση δε παραβίασης της υποχρέωσης αυτής φέρουν την υποχρέωση επαναπατρισμού του επιβάτη με ευθύνη και έξοδά τους. Έγκυρη φόρμα PLF, με κωδικό QR, θεωρείται αναγκαία για την είσοδο σε κάθε πύλη εισόδου της xώρας. 2. Τα πρόσωπα που εισέρχονται στη xώρα με οποιονδήποτε τρόπο και από οποιοδήποτε κράτος της αλλοδαπής, συμπεριλαμβανομένων και των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, υποχρεούνται όπως επιδεικνύουν έντυπο ή ηλεκτρονικό αντίγραφο της φόρμας της παρ. 1 στα κλιμάκια της Γενικής Γραμματείας Πολιτικής Προστασίας και του Εθνικού Οργανισμού Δημόσιας Υγείας που είναι επιφορτισμένα με τη διενέργεια ιατρικών ελέγχων. Στα ως άνω κλιμάκια της Γενικής Γραμματείας Πολιτικής Προστασίας δύνανται να συμμετέχουν αστυνομικοί, με σκοπό την υποβοήθηση του έργου των κλιμακίων, στο πλαίσιο άσκησης αρμοδιοτήτων τους αναλαμβάνοντας μόνο τη διοικητική μέριμνα της διαδικασίας. Εφόσον δεν προβλέπεται διαφορετικά, κατά την άφιξή τους υπόκεινται σε δειγματοληπτικό εργαστηριακό ιατρικό έλεγχο στη βάση υγειονομικού αλγορίθμου, για προληπτικούς λόγους προστασίας της δημόσιας υγείας από την περαιτέρω διασπορά του κορωνοϊού COVID-19 στην ελληνική Επικράτεια. 3. Tα πρόσωπα που υπόκεινται στον δειγματοληπτικό έλεγχο της παρ. 2 υπόκεινται σε κατ’ οίκον περιορισμό μέχρι την έκδοση των αποτελεσμάτων του ελέγχου. Εφόσον τα πρόσωπα αυτά στερούνται κατοικίας στην Ελλάδα υποχρεούνται να παραμένουν για το ανωτέρω χρονικό διάστημα στον τόπο της προσωρινής διαμονής τους, όπως οικία συγγενικού ή φιλικού προσώπου ή ξενοδοχείο, εκτός αν παραμένουν στην Ελλάδα για μικρότερο χρονικό διάστημα, οπότε ο προσωρινός περιορισμός ισχύει για αυτό το χρονικό διάστημα. Στις αρμόδιες αρχές και τα όργανα ελέγχου της εφαρμογής των κατεπειγόντων μέτρων αντιμετώπισης της διασποράς του κορωνοϊού COVID-19, σύμφωνα με το άρθρο εικοστό τρίτο της από 14-3-2020 Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου (Α΄ 64), η οποία κυρώθηκε με το άρθρο 3 του ν. 4682/2020 (Α΄ 76), παρέχονται όλα τα αναγκαία στοιχεία για την εφαρμογή της παρούσας, τηρούμενης σε κάθε περίπτωση της νομοθεσίας για την προστασία των προσωπικών δεδομένων.4. Τα πρόσωπα της παρ. 2 υπόκεινται σε προσωρινό περιορισμό, κατ’ οίκον ή σε κατάλληλο τόπο προσωρινής διαμονής που υποδεικνύεται από τις αρμόδιες αρχές, για δεκατέσσερις (14) ημέρες στις περιπτώσεις ανίχνευσής τους ως θετικών στον κορωνοϊό COVID-19. 5. Ειδικώς τα πρόσωπα που εισέρχονται στη Χώρα με οποιονδήποτε τρόπο και από οποιοδήποτε κράτος της αλλοδαπής, συμπεριλαμβανομένων και των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, υπόκεινται σε υποχρεωτικό προληπτικό περιορισμό κατ’ οίκον ή στον τόπο προσωρινής διαμονής που δηλώνεται στη φόρμα της παρ. 1, για επτά (7) ημέρες, εκτός αν παραμένουν στην Ελλάδα για μικρότερο χρονικό διάστημα, οπότε ο προσωρινός περιορισμός ισχύει για αυτό το χρονικό διάστημα, υπό την επιφύλαξη των ειδικότερων μέτρων του προσωρινού κατ’ οίκον περιορισμού της παρ. 4 του παρόντος, καθώς και άλλων ειδικών διατάξεων. Το τελευταίο εδάφιο της παρ. 3 εφαρμόζεται αναλόγως. Από την εφαρμογή της παρούσας εξαιρούνται περιπτώσεις ειδικών αποστολών κατόπιν έγκρισης που χορηγείται με κοινή πράξη του Γενικού Γραμματέα Δημόσιας Υγείας και του Γενικού Γραμματέα Πολιτικής Προστασίας. 5Α. Ειδικώς τα πρόσωπα που εισέρχονται στη Χώρα από το Ηνωμένο Βασίλειο με οποιονδήποτε τρόπο υπόκεινται σε προσωρινό περιορισμό κατ’ οίκον ή στον τόπο προσωρινής διαμονής που δηλώνεται στη φόρμα της παρ. 1 για επτά (7) ημέρες από την άφιξή τους, για προληπτικούς λόγους προστασίας της δημόσιας υγείας από την περαιτέρω διασπορά του κορωνοϊού COVID-19 στην Επικράτεια. Το δεύτερο και τρίτο εδάφιο της παρ. 3, καθώς και το τελευταίο εδάφιο της παρ. 5 εφαρμόζονται αναλόγως. Τα πρόσωπα αυτά υποχρεούνται να υποβληθούν σε εργαστηριακό έλεγχο για κορωνοϊό COVID-19 με τη μέθοδο PCR που έχει διενεργηθεί με τη λήψη στοματοφαρυγγικού επιχρίσματος την έβδομη ημέρα του περιορισμού τους και παραμένουν σε περιορισμό μέχρι την έκδοση των αποτελεσμάτων του ανωτέρω ελέγχου. Στην περίπτωση θετικής διάγνωσης, τα πρόσωπα αυτά υποχρεούνται να ακολουθήσουν τα πρωτόκολλα και τις οδηγίες διαχείρισης κρούσματος του ΕΟΔΥ, που βρίσκονται αναρτημένα στην ιστοσελίδα του (eody.gov.gr). 6. Στα πρόσωπα που παραβιάζουν την παρούσα, και χωρίς να θίγονται οι προβλεπόμενες ποινικές κυρώσεις, επιβάλλεται για κάθε παράβαση, με αιτιολογημένη πράξη της αρμόδιας αρχής κατά την έννοια της περ. (α) της παρ. 1 του άρθρου εικοστού τρίτου της από 14-3-2020 Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου (Α΄ 64), η οποία κυρώθηκε με το άρθρο 3 του ν. 4682/2020 (Α΄ 76), διοικητικό πρόστιμο πέντε χιλιάδων (5.000) ευρώ. Ειδικώς στην περίπτωση παραβίασης του πρώτου εδαφίου της παρ. 1 το διοικητικό πρόστιμο ανέρχεται σε πεντακόσια (500) ευρώ. Τα πρόστιμα εντάσσονται ως δημόσια έσοδα (ν.δ. 356/1974) στον Αναλυτικό Λογαριασμό Εσόδων (Α.Λ.Ε.) 1560925001 «Πρόστιμα για παραβάσεις των κατεπειγόντων μέτρων αντιμετώπισης της διασποράς του κορωνοϊού COVID-19». 7. Σε κάθε περίπτωση, τα πρόσωπα του παρόντος οφείλουν κατά τα λοιπά, κατά το χρονικό διάστημα παραμονής τους στη xώρα, να τηρούν τα έκτακτα μέτρα για τον περιορισμό της διασποράς του κορωνοϊού COVID-19.».
4. Επειδή, η προσβαλλόμενη κοινή υπουργική απόφαση εκδόθηκε κατ’ επίκληση διατάξεων των εκδοθεισών πράξεων νομοθετικού περιεχομένου περί κατεπειγόντων μέτρων αντιμετωπίσεως της ανάγκης περιορισμού της διασποράς του κορωνοϊού COVID-19 (άρθρο πρώτο της από 25.2.2020 ΠΝΠ, Α 42 και εικοστό τρίτο της από 14.3.2020 ΠΝΠ, Α 64, οι οποίες κυρώθηκαν, αντιστοίχως, με τα άρθρα 1 και 3 του ν. 4682/2020, Α 76), αντικατέστησε προηγούμενη όμοια κοινή υπουργική απόφαση, η οποία προέβλεπε τριήμερο περιορισμό κατ’ οίκον στους εισερχόμενους στην Χώρα, έλαβε υπ’ όψη την από 7.1.2021 εισήγηση της Εθνικής Επιτροπής Προστασίας Δημόσιας Υγείας έναντι του κορωνοϊού COVID-19 και, ως αιτιολογία των εισαγόμενων με αυτήν περιοριστικών μέτρων, αναφέρει την εξακολούθηση της συνδρομής επιτακτικών λόγων δημοσίου συμφέροντος εν όψει των επιδημιολογικών δεδομένων σε διάφορες χώρες και το γεγονός ότι η πανδημία εξακολουθεί να πλήττει μεγάλο μέρος της παγκόσμιας κοινότητας. Εξ άλλου, η ως άνω εισήγηση της Επιτροπής ενέκρινε εισήγηση της Επιτροπής Αντιμετωπίσεως Εκτάκτων Συμβάντων Δημόσιας Υγείας από Λοιμογόνους Παράγοντες η οποία ζήτησε την διενέργεια υποχρεωτικής αρνητικής RT-PCR τουλάχιστον 72 ώρες πριν την είσοδο των ταξιδιωτών στην Ελλάδα, την διενέργεια Ag-RDT κατά την άφιξή τους στην Χώρα σε όλες τις πύλες εισόδου και την παραμονή τους σε καραντίνα επί 7ήμερο. Η προσβαλλόμενη απόφαση είναι δημοσιευμένη στο τεύχος Β της Εφημερίδας της Κυβερνήσεως της 7ης Ιανουαρίου 2021 και, σύμφωνα με την σχετική επ’ αυτού σήμανση, αναρτήθηκε στον διαδικτυακό ιστότοπο του Εθνικού Τυπογραφείου στις 8 Ιανουαρίου 2021, ώρα 00:40:39, οι δε ρυθμίσεις αυτής και οι επιβαλλόμενες με αυτήν υποχρεώσεις-μεταξύ των οποίων και η επίμαχη- ίσχυσαν για το χρονικό διάστημα από 8 Ιανουαρίου 2021 και ώρα 00.01 έως και τις 21 Ιανουαρίου 2021 (άρθρο όγδοο παρ. 3).
5. Επειδή, μετά την άσκηση της κρινομένης αιτήσεως η εκδόθηκε η Δ1α/ΓΠ.οικ. 4534/21.1.2021 απόφαση των Υπουργών Οικονομικών, Ανάπτυξης και Επενδύσεων, Προστασίας του Πολίτη, Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων, Υγείας, Εσωτερικών, Υποδομών και Μεταφορών, Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής με το ίδιο θέμα (Β΄ 174, 21.1.2021) διάρκειας ισχύος από 22.1.2021 έως 8.2.2021 (ώρα 6:00), με την οποία επιβάλλονται ίδιου περιεχομένου περιοριστικά μέτρα σε σχέση με τις αεροπορικές συνδέσεις της χώρας (άρθρα τρίτο), καθώς και ίδιου περιεχομένου περιοριστικά μέτρα σε σχέση με τους εισερχόμενους στη χώρα με οποιονδήποτε τρόπο και από οποιοδήποτε κράτος, μεταξύ των οποίων και ο υποχρεωτικός προληπτικός κατ’ οίκον περιορισμός διάρκειας επτά ημερών (άρθρο έβδομο). Η κοινή αυτή υπουργική απόφαση, με την οποία, κατ’ ουσίαν, παρατείνεται η ισχύς των ρυθμίσεων της προσβαλλόμενης πράξεως, μεταξύ των οποίων και της επίμαχης (την παράταση αυτή, άλλωστε, εισηγήθηκε η Εθνική Επιτροπή Προστασίας της Δημόσιας Υγείας έναντι του κορωνοϊού COVID-19 στην 182η Συνεδρίασή της στις 21.1.2021), πρέπει να θεωρηθεί ως συμπροσβαλλόμενη πράξη χωρίς να συντρέχει περίπτωση εφαρμογής του άρθρου 32 παρ. 3 του π.δ. 18/1989, δηλαδή συνεχίσεως της δίκης υπό τις προϋποθέσεις που διαγράφει η διάταξη αυτή (πρβ ΣτΕ 1466/2016 Ολ., βλ. και ΣτΕ 1296/2020, 1992/2020).
6. Επειδή, ο αιτών, δικηγόρος, μετέβη, σύμφωνα με όσα εκθέτει στο δικόγραφό του, για επαγγελματικούς λόγους, στις 6.1.2021 στο Παρίσι, όπου μισθώνει κατοικία (δεν προσκομίζει κανένα σχετικό στοιχείο), και επέστρεψε στην Αθήνα στις 8.1.2021 (ώρα αναχωρήσεως από το Παρίσι 12:05, ώρα αφίξεως στην Αθήνα 16:15, σχετικά εισιτήρια και κάρτα επιβιβάσεως για το ταξίδι της επιστροφής προσκομίζονται), έχοντας υπ’ όψη του ότι η προγενέστερη της προσβαλλόμενης πράξεως κοινή υπουργική απόφαση (Δ1α/Γ.Π.οικ.80191/12.12.2020) προέβλεπε τριήμερο κατ’ οίκον περιορισμό για τα πρόσωπα που εισέρχονται στην Ελλάδα από το εξωτερικό έως τις 7.1.2021. Ο αιτών, δεδομένου ότι, κατά τους ισχυρισμούς του, μέχρι το χρόνο της αφίξεώς του από το Παρίσι στην Αθήνα στις 8.1.2021 δεν είχε ενημερωθεί για οποιαδήποτε ρύθμιση σχετικά με τον κατ’ οίκον περιορισμό των προσώπων που εισέρχονται στην Ελλάδα μετά τις 7.1.2021, οργάνωσε την μετάβασή του στις 11.1.2021 με ελικόπτερο στη Σύρο, προκειμένου να παραστεί την ίδια μέρα ως συνήγορος πολιτικής αγωγής ενώπιον του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων Αιγαίου (σχετικά στοιχεία προσκομίζονται). Περαιτέρω, ο αιτών, προσκομίζοντας αεροπορικά εισιτήρια από Αθήνα σε Παρίσι στις 14.1.2021 και από Παρίσι σε Αθήνα στις 16.1.2021 (χωρίς όμως τις σχετικές κάρτες επιβιβάσεως), αρνητικό αποτέλεσμα διαγνωστικής εξετάσεωςRT-PCR από δείγμα ληφθέν στις 14.1.2021 σε εξωτερικά ιατρεία του Ιατρικού Κέντρου Αθηνών καθώς και συμπληρωμένη από τον ίδιο, στις 14.1.2021ηλεκτρονική φόρμα PLF με την πληροφορία αφίξεως στον Διεθνή Αερολιμένα Αθηνών στις 16.1.2021,ισχυρίζεται ότι, πέραν του επταήμερου περιορισμού του κατ’ οίκον, στον οποίο υποχρεώθηκε μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα στις 8.1.2021, ταξίδευσε στο Παρίσι στις 14.1.2021 και επέστρεψε στην Αθήνα στις 16.1.2021, υποχρεούμενος σε νέο περιορισμό κατ’ οίκον επί επτά ημέρες κατ’ εφαρμογή των οριζομένων στο άρθρο έβδομο της προσβαλλόμενης κανονιστικής πράξεως, προβάλλει δε τους ακόλουθους λόγους ακυρώσεως: α) Η προσβαλλόμενη πράξη αντίκειται στο άρθρο 5 παρ. 2 περ. θ του ν. 3469/2006 και την γενική αρχή της μη αναδρομικής ισχύος των διοικητικών πράξεων, κατά το μέρος που προβλέπει έναρξη ισχύος (8.1.2021 και ώρα 00:01) προγενέστερη της δημοσιεύσεώς της στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, η οποία, κατά τα προβαλλόμενα, έλαβε χώρα στις 8.1.2021 τουλάχιστον μετά τις 13:00. β) Η ως άνω πράξη προσβάλλει τις αρχές του κράτους δικαίου και της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης του διοικούμενου, δεδομένου ότι ο αιτών δεν ενημερώθηκε για τον θεσπιζόμενο με την απόφαση αυτή επταήμερο κατ’ οίκον περιορισμό για τους εισερχόμενους στην Ελλάδα από το εξωτερικό ούτε κατά την συμπλήρωση του εντύπου PLF ούτε κατά τον έλεγχό του στο αεροδρόμιο του Παρισιού και της Αθήνας, αλλά πληροφορήθηκε το πρώτον για τον ως άνω περιορισμό από τα μέσα μαζικής ενημερώσεως, μετά την είσοδό του στην Ελλάδα, σε χρόνο δηλαδή που του ήταν αδύνατον να οργανώσει τον κατ’ οίκον περιορισμό του ή να επιλέξει, προκειμένου να αποφύγει την υποβολή του στο μέτρο αυτό, να μην εισέλθει στη χώρα. γ) Ο επιβαλλόμενος με το άρθρο έβδομο παρ. 5 της προσβαλλόμενης αποφάσεως επταήμερος κατ’ οίκον περιορισμός αντίκειται στο άρθρο 5 παρ. 1 του Συντάγματος, διότι περιορίζει υπέρμετρα την ελευθερία μετακινήσεως των πολιτών, χωρίς να συντρέχει λόγος δημοσίου συμφέροντος, και, ειδικότερα, παρά την ύπαρξη αρνητικού τεστ κορωνοϊού COVID-19 κατά την είσοδο στη χώρα, ανεξαρτήτως της χώρας προέλευσης και παρά το γεγονός ότι μέχρι μία ημέρα πριν από την έναρξη ισχύος της προσβαλλόμενης κοινής υπουργικής αποφάσεως ο αντίστοιχος περιορισμός βάσει της προϊσχύσασας κοινής υπουργικής αποφάσεως περιοριζόταν σε τρεις ημέρες. δ) Δεν τηρήθηκε ο προβλεπόμενος στο άρθρο πρώτο παρ. 4 της π.ν.π. της 25.2.2020 ουσιώδης τύπος της προηγούμενης γνώμης της Εθνικής Επιτροπής Προστασίας της Δημόσιας Υγείας έναντι του κορωνοϊού COVID-19, δεδομένου ότι η συνεδρίαση της ως άνω Επιτροπής ξεκίνησε στις 20:00 της 7.1.2021, οπότε είναι αδύνατον να έχει προηγηθεί χρονικά της εκδόσεως της προσβαλλόμενης πράξεως, που φέρει ημερομηνία εκδόσεως 7.1.2021· πολύ περισσότερο η εν λόγω γνωμοδότηση δεν ήταν δυνατόν να τύχει επεξεργασίας από τους επτά υπουργούς που εξέδωσαν την προσβαλλόμενη πράξη την ίδια ημερομηνία. ε) Η προσβαλλόμενη κοινή υπουργική απόφαση δεν καλύπτεται ως προς την ουσία της από την γνώμη της ως άνω Επιτροπής, δεδομένου ότι αυτή δεν διατύπωσε καμία γνώμη ως προς την διάρκεια ισχύος των ληφθέντων με την προσβαλλόμενη πράξη μέτρων(χρόνο ενάρξεως και λήξης ισχύος των μέτρων αυτών) ούτε επικαλείται ως αιτιολογία, νέα επιστημονικά ή πραγματικά δεδομένα που να δικαιολογούν την αύξηση των ημερών του κατ’ οίκον περιορισμού των προσώπων που εισέρχονται στη χώρα από το εξωτερικό. στ) Η εισήγηση της Επιτροπής δεν δημοσιεύθηκε πουθενά, θεωρούμενη δε απόρρητη από το Δημόσιο, δεν είναι προσβάσιμη στους πολίτες· στον αιτούντα χορηγήθηκε μόνο κατόπιν εισαγγελικής παραγγελίας και, μάλιστα, τρεις ημέρες μετά την πρωτοκόλληση της εισαγγελικής αυτής παραγγελίας στο Υπουργείο Υγείας και μετά την κατάθεση της αιτήσεως ακυρώσεως. ζ) Η μη πρόβλεψη εξαιρέσεων στον επταήμερο κατ’ οίκον περιορισμό ενός ταξιδιώτη, ο οποίος δεν είναι κρούσμα ούτε στενή επαφή κρούσματος κορωνοϊού COVID-19, και ο οποίος, μάλιστα, έχει υποβληθεί σε πρόσφατο αρνητικό τεστ για κορωνοϊό COVID-19, για μετάβαση σε φούρνο για να αγοράσει ψωμί, σε φαρμακείο για να αγοράσει ένα παυσίπονο ή για να ασκηθεί σωματικά για μια ώρα την ημέρα είναι αντισυνταγματική, δεδομένου ότι θεμελιώδεις για την διατήρηση στη ζωή ενέργειες τυποποιούνται ως ποινικό αδίκημα (τέλεση των ως άνω ενεργειών συνιστά ποινικό αδίκημα του άρθρου 285 του ΠΚ). η) Η προσβαλλόμενη ρύθμιση, η οποία έχει, κατά τον αιτούντα, αναδρομική ισχύ (βλ. τον ανωτέρω προβαλλόμενο υπό στοιχείο α λόγο), προσδίδει παράνομη αναδρομική ισχύ και στην διάταξη του άρθρου 285 του Ποινικού Κώδικα, η οποία προβλέπει ποινικές κυρώσεις για όποιον «παραβιάζει τα μέτρα που έχει διατάξει ο νόμος ή η αρμόδια αρχή για να αποτραπεί η εισβολή ή η διάδοση μιας μεταδοτικής ασθένειας», κατά παράβαση της συνταγματικά (άρθρο 7 παρ. 1 του Συντάγματος) κατοχυρούμενης αρχής της μη αναδρομικότητας των ποινικών νόμων. θ) Η διάταξη του άρθρου 285 του Ποινικού Κώδικα, η οποία δεν περιγράφει επακριβώς την αξιόποινη συμπεριφορά, αλλά παραπέμπει σε αόριστο πλήθος άλλων νομοθετημάτων, που είτε έχουν εκδοθεί είτε πρόκειται να εκδοθούν, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται όχι μόνο τυπικοί, αλλά και ουσιαστικοί νόμοι, στους οποίους μόνο κατ’ εξαίρεση, εφ’ όσον υπάρχει ειδική νομοθετική εξουσιοδότηση τόσο για την έκδοσή τους όσο και για την επιβολή ποινής, είναι δυνατή η ποινική τυποποίηση, αντίκειται στο άρθρο 7 παρ. 1 του Συντάγματος, το οποίο αξιώνει την περιγραφή της αξιόποινης συμπεριφοράς στον ποινικό νόμο.
7. Επειδή, ο αιτών ζήτησε, με την από 11.1.2021 αίτησή του, την αναστολή εκτελέσεως της προσβαλλομένης αποφάσεως κατά το μέρος που με αυτήν προβλέπεται η επίμαχη υποχρέωση του κατ’ οίκον περιορισμού επί επταήμερο στους εισερχομένους στην Ελλάδα από οποιαδήποτε χώρα. Το περιεχόμενο στην ανωτέρω αίτηση αίτημα χορηγήσεως προσωρινής διαταγής απορρίφθηκε με την από 14.1.2021 πράξη της Προέδρου του Δικαστηρίου, με την αιτιολογία ότι συντρέχουν εξαιρετικοί λόγοι δημοσίου συμφέροντος που αφορούν την προστασία της δημόσιας υγείας από τον κίνδυνο διασποράς του κορωνοϊού COVID-19. Στη συνέχεια, η ανωτέρω αίτηση απορρίφθηκε με την 32/2021 απόφαση της Επιτροπής Αναστολών του Δικαστηρίου, με την αιτιολογία αφ’ενός μεν ότι, ανεξαρτήτως βλάβης του αιτούντος, κωλύεται η χορήγηση αναστολής εκτελέσεως του ως άνω μέτρου λόγω συνδρομής εξαιρετικώς επιτακτικού λόγου δημοσίου συμφέροντος (συνισταμένου στην ανάγκη προστασίας της δημόσιας υγείας) και αφ’ ετέρου ότι οι προβαλλόμενοι λόγοι ακυρώσεως δεν είναι προδήλως βάσιμοι (με ειδικότερη, ως προς καθένα από αυτούς, αιτιολογία).
8. Επειδή, στην παράγραφο 2 του άρθρου 32 του π.δ. 18/1989 (Α΄ 8) ορίζονται τα εξής: «Καταργείται … η δίκη αν μετά την άσκηση της αίτησης ακυρώσεως και έως την πρώτη συζήτηση της υπόθεσης η προσβαλλόμενη πράξη έπαυσε για οποιοδήποτε λόγο να ισχύει, εκτός αν ο αιτών επικαλείται ιδιαίτερο έννομο συμφέρον που δικαιολογεί τη συνέχιση της δίκης …». Με την διάταξη αυτή, η οποία εφαρμόζεται και επί κανονιστικών πράξεων (ΣτΕ 2403, 2405/2014 Ολ.), καθιερώνεται, προς αποτροπή της διεξαγωγής άσκοπων δικών, ο δικονομικός κανόνας της καταργήσεως της δίκης στις περιπτώσεις κατά τις οποίες η προσβληθείσα με την αίτηση ακυρώσεως πράξη έπαυσε να ισχύει μετά την άσκηση της αιτήσεως ακυρώσεως και έως την πρώτη συζήτηση της υποθέσεως. Δεδομένου, όμως, ότι στις περιπτώσεις αυτές, η προσβαλλόμενη πράξη παύει να ισχύει για το μέλλον, μη ανατραπείσα εξ υπ’ αρχής, με την ανωτέρω διάταξη προβλέπεται, περαιτέρω, ότι οι τυχόν βλαπτικές για τον αιτούντα δυσμενείς διοικητικής φύσεως συνέπειες, που δημιουργήθηκαν κατά τον χρόνο ισχύος της πράξεως και διατηρούνται μετά την παύση της ισχύος της, μη δυνάμενες να αρθούν παρά μόνο με την έκδοση της ακυρωτικής αποφάσεως, συνιστούν λόγο συνεχίσεως της δίκης, εάν ο αιτών τις επικαλεσθεί και τις αποδείξει, προκειμένου να επιτύχει, δια της ακυρώσεως της πράξεως, την άρση των εν λόγω συνεπειών. Ο κανόνας αυτός είναι συμβατός με το άρθρο 20 παρ. 1 του Συντάγματος, που κατοχυρώνει το δικαίωμα σε αποτελεσματική δικαστική προστασία, και δεν αντίκειται στο άρθρο 6 παρ. 1 της κυρωθείσας με το ν.δ. 53/1974 (Α΄ 256) Ευρωπαϊκής Συμβάσεως των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ), προκειμένου περί των ακυρωτικών διοικητικών διαφορών που εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής της τελευταίας αυτής διατάξεως (ΣτΕ 1303/2019 Ολ., 1740/2015 Ολ., 3963/2014 Ολ., 67, 1659/2009 Ολ. κ.ά.).
9. Επειδή, με την κρινόμενη αίτηση, ασκηθείσα στις 11.1.2021, ο αιτών ζητεί την ακύρωση της κανονιστικής ρυθμίσεως που έτυχε ήδη εφαρμογής στην περίπτωσή του, δηλαδή ζητεί, κατ’ ουσίαν, την ακύρωση της υποχρεώσεως περιορισμού του κατ’ οίκον, η οποία επιβλήθηκε σ’ αυτόν κατ’ εφαρμογή των οριζομένων στο άρθρο έβδομο της Δ1α/ΓΠ.οικ. 959/7.1.2021 κοινής υπουργικής αποφάσεως, λόγω της επιστροφής του στη χώρα από το εξωτερικό, αρχικώς, στις 8.1.2021 και, στην συνέχεια, στις 16.1.2021. Κατά τον χρόνο, όμως, συζητήσεως της υποθέσεως (5.2.2021) είχε εξαντληθεί το ρυθμιστικό περιεχόμενο της προσβαλλομένης αποφάσεως, όσον αφορά τον αιτούντα, ενόψει του ότι η βάσει αυτής –αλλά και της νεώτερης Δ1α/ΓΠ.οικ.4534/21.1.2021 κοινής υπουργικής αποφάσεως, με την οποία κατ’ ουσίαν παρατάθηκε η ισχύς της ρητώς προσβαλλομένης έως τις 8.2.2021– υποχρέωσή του να παραμείνει στην οικία του επί επταήμερο τόσο μετά την πρώτη επιστροφή του (στις 8.1.2021) όσο και μετά την δεύτερη επιστροφή του από το εξωτερικό (στις 16.1.2021) είχε ήδη παύσει να ισχύει. Εξ άλλου, ο αιτών δεν ισχυρίζεται, και πολύ περισσότερο δεν αποδεικνύει, ότι είχε προγραμματίσει ταξίδι στο εξωτερικό, η επιστροφή από το οποίο θα ελάμβανε χώρα υπό την ισχύ της ως άνω νεώτερης κοινής υπουργικής αποφάσεως ή ότι συγκεκριμένοι προσωπικοί ή επαγγελματικοί λόγοι τον αναγκάζουν να ταξιδεύει τακτικά στο εξωτερικό και ότι, ως εκ τούτου, εξακολουθεί να υφίσταται αντικείμενο της δίκης για την ακύρωση της ως άνω νεώτερης κανονιστικής αποφάσεως προς αποτροπή της εκ νέου επιβολής σ’ αυτόν, με βάση την τελευταία αυτή απόφαση, της υποχρεώσεως του κατ’ οίκον περιορισμού. Στο κατατεθέν μετά την συζήτηση της υποθέσεως από 12.2.2021 υπόμνημα ο αιτών, ο οποίος, κατά τα προεκτεθέντα, δεν έχει προσκομίσει στοιχεία προς απόδειξη του ισχυρισμού του ότι διατηρεί κατοικία στο Παρίσι (διότι η απλή μνεία διευθύνσεως στο Παρίσι δεν αρκεί), αναφέρει σχετικώς απλώς τα εξής: «Το Δικαστήριο … για την κατάφαση του ειδικού εννόμου συμφέροντός μου θεωρώ ότι μπορεί να περιοριστεί στο γεγονός της διατηρήσεως από εμένα κατοικίας στο Παρίσι, χωρίς να απαιτηθεί ούτε να παραβιάσω το απόρρητο του ιδιωτικού μου βίου ή των δικηγορικών μου υποθέσεων για να αιτιολογήσω συγκεκριμένα γιατί υπάρχει αναγκαιότητα να μεταβαίνω συνεχώς …». Συνεπώς, κατά τον χρόνο συζητήσεως της υποθέσεως η δίκη προς ακύρωση της ως άνω υποχρεώσεως δεν έχει πλέον αντικείμενο και συντρέχει περίπτωση καταργήσεώς της σύμφωνα με το άρθρο 32 παρ. 2 του π.δ. 18/1989.
10. Επειδή, ο αιτών, με το από 27.1.2021 δικόγραφο, το οποίο επιγράφεται «αίτηση συνέχισης της δίκης» και κατατέθηκε κατ’ επίκληση των άρθρων 32 παρ. 2 και 3 του π.δ. 18/1989, ζητεί να συνεχιστεί η ανοιγείσα δίκη με σκοπό την ακύρωση της Δ1α/ΓΠ.οικ. 959/7.1.2021 κοινής υπουργικής αποφάσεως. Στο δικόγραφο αυτό, ο αιτών αναφέρεται και στην νέα κοινή υπουργική απόφαση Δ1α/γ.π.οικ. 4534/21.1.2021 και ισχυρίζεται ότι βάσει της αποφάσεως αυτής διατηρήθηκε η υποχρέωσή του να παραμείνει σε επταήμερο κατ’ οίκον περιορισμό έως και 24η Ιανουαρίου 2021, λόγω της εισόδου του στην Ελλάδα στις 16.1.2021. Ως «ιδιαίτερο έννομο συμφέρον» για την συνέχιση της δίκης ο αιτών επικαλείται το γεγονός ότι στερήθηκε απόλυτα την ελευθερία του για επτά ημέρες χωρίς καμία εξαίρεση για τη μετάβασή του έστω σε ένα φούρνο ή σούπερ μάρκετ και ότι εάν η Δ1α/ΓΠ.οικ. 959/7.1.2021 κοινή υπουργική απόφαση είχε εκδοθεί σύμφωνα με το Σύνταγμα και τον νόμο, δεν θα είχε επιστρέψει στην Ελλάδα στις 8.1.2020 (είτε θα είχε επιστρέψει το βράδυ της 7.1.2020, προκειμένου να τεθεί σε τριήμερο κατ’ οίκον περιορισμό, είτε δεν θα είχε επιστρέψει καθόλου στην Ελλάδα). Βάσει της αποφάσεως αυτής, αντιμετωπίστηκε, παράνομα και αναδρομικά, ως δυνητικός μολυσματικός φορέας covid-19, ο οποίος σε περίπτωση μη συμμορφώσεως με την υποχρέωση κατ’ οίκον περιορισμού του, τιμωρείται με φυλάκιση και χρηματικό πρόστιμο 5.000 ευρώ. Λόγω της παράνομης στερήσεως της ελευθερίας του, υπέστη ηθική και οικονομική βλάβη, ενώ επί μία πενταετία (χρόνος παραγραφής πλημμελημάτων) θα πρέπει να ζει με το φόβο βεβαιώσεως εις βάρος του κάποιου προστίμου ή της φυλακίσεώς του λόγω μιας δήθεν παραβιάσεως της υποχρεώσεως του από την είσοδό του στην Ελλάδα στις 8.1.20201. Επί πλέον, για την θεμελίωση του ιδιαίτερου εννόμου συμφέροντός του για τη συνέχιση της δίκης, ο αιτών υποστηρίζει ότι σε περίπτωση που δεν ακυρωθεί η Δ1α/ΓΠ.οικ. 959/7.1.2021 κοινή υπουργική απόφαση από το Δικαστήριο, τότε είναι απολύτως βέβαιο πως θα επαναλαμβάνεται η έκδοση υπουργικών αποφάσεων περιορισμού των συνταγματικών δικαιωμάτων κατά παράβαση του Συντάγματος και του νόμου· κατά τα προβαλλόμενα, «ούτε το Σύνταγμα είναι δυνατόν να προβλέπει και να επιτρέπει την κατάλυσή του ούτε είναι δυνατόν να θεωρηθεί πως το κράτος δικαίου δεν διαθέτει τα μέσα αντιμετώπισης μιας υγειονομικής κρίσης». Τέλος, ο αιτών ισχυρίζεται ότι από την Δ1α/ΓΠ.οικ. 959/7.1.2021 κοινή υπουργική απόφαση και την κατ’ αντικατάστασή της νέα ομοίου περιεχομένου Δ1α/Γ.Π.οικ. 4534/21.1.2021 κοινή υπουργική απόφαση περιορίστηκε κατ’ οίκον συνολικά επί 13 ημέρες.
11. Επειδή, εν πρώτοις, ζήτημα συνεχίσεως της δίκης κατά το άρθρο 32 παρ. 3 του π.δ. 18/1989 δεν τίθεται στην προκειμένη περίπτωση, εφ’ όσον, όπως εκτέθηκε στη σκέψη 5, η Δ1α/ΓΠ.οικ. 4534/21.1.2021 θεωρείται ως συμπροσβαλλόμενη πράξη για μόνο τον λόγο ότι παρέτεινε την ισχύ των ρυθμίσεων της Δ1α/ΓΠ.οικ. 959/7.1.2021 κοινής υπουργικής αποφάσεως, κατ’ εφαρμογή των οποίων, ως εκ του χρόνου αφίξεώς του στη χώρα από το εξωτερικό, επιβλήθηκε, κατά τα προεκτεθέντα, στον αιτούντα η υποχρέωση τόσο του πρώτου όσο και του δεύτερου κατ’ οίκον περιορισμού. Περαιτέρω, όσα ο αιτών επικαλείται προς συνέχιση της δίκης κατά το άρθρο 32 παρ. 2 του π.δ. 18/1989 δεν συνιστούν βάσιμους λόγους προς τούτο. Ειδικότερα, ο ισχυρισμός περί προκλήσεως ηθικής βλάβης στον αιτούντα από την επιβολή της υποχρεώσεως του κατ’ οίκον περιορισμού δεν δικαιολογεί την συνέχιση της δίκης, διότι, εν όψει του κανονιστικού χαρακτήρα αλλά και του αντικειμένου της επίδικης ρυθμίσεως (προληπτικό μέτρο προς περιορισμό της διασποράς του κορωνοϊού covid-19 εφαρμοζόμενο σε όλους τους ταξιδιώτες προς την Ελλάδα ανεξαρτήτως υπηκοότητας και τρόπου εισόδου τους στη χώρα) δεν συντρέχει περίπτωση αποδόσεως ηθικής απαξίας προς το πρόσωπο του αιτούντος (ΣτΕ 1294, 1295/2020, 618/2013 Ολ., 2797/2007). Περαιτέρω, ούτε και ο ισχυρισμός του αιτούντος περί οικονομικής βλάβης του στοιχειοθετεί ιδιαίτερο έννομο συμφέρον αυτού για την συνέχιση της δίκης, διότι, πέραν του ότι ο ισχυρισμός αυτός προβάλλεται αορίστως, ανόρθωση τυχόν οικονομικής βλάβης που προκλήθηκε στον αιτούντα από τον κατ’ οίκον περιορισμό, μπορεί να επιδιωχθεί με την άσκηση των κατάλληλων ενδίκων βοηθημάτων ενώπιον των αρμόδιων δικαστηρίων, τα οποία θα κρίνουν παρεμπιπτόντως και περί της νομιμότητας της φερόμενης ως ζημιογόνου κανονιστικής ρυθμίσεως (ΣτΕ 2211/2020 Oλ., 1231-1236/2017 Ολ., 2403, 3005/2014 Ολ., 4255/2013 Ολ.). Ο ισχυρισμός του αιτούντος, σύμφωνα με τον οποίο επί μία πενταετία θα πρέπει να ζει με τον φόβο της βεβαιώσεως σε βάρος του προστίμου ή της φυλακίσεώς του λόγω μιας δήθεν παραβιάσεως της υποχρεώσεώς του για κατ’οίκον περιορισμό είναι απορριπτέος, διότι ο αιτών δεν αποδεικνύει συγκεκριμένα πραγματικά περιστατικά, από τα οποία να προκύπτει ότι, κατά το χρονικό διάστημα που διήρκεσε η υποχρέωση του για κατ’οίκον περιορισμό, διαπιστώθηκε από τις αρμόδιες αρχές η παράβαση εκ μέρους του της υποχρεώσεως αυτής (πρβλ. ΣτΕ 67/2009 Ολ.). Πέραν τούτου, ο ισχυρισμός αυτός είναι απορριπτέος και ως αβάσιμος, διότι α) οι ποινικές συνέπειες που έχει τυχόν προκαλέσει η παράβαση της εν λόγω υποχρεώσεως δεν θεμελιώνουν το ιδιαίτερο έννομο συμφέρον που θα δικαιολογούσε την συνέχιση της δίκης, προεχόντως διότι το συμφέρον τούτο πρέπει, κατά την έννοια της διατάξεως του άρθρου 32 παρ. 2 του π.δ. 18/1989, να ανάγεται σε διοικητικής φύσεως συνέπειες (ΣτΕ 2290/1987 Ολ., 3672/2007, 1738/2006, 1763/2001, 2599/1998) και β) από μόνη την έκδοση, κατά τον χρόνο ισχύος της προσβαλλόμενης κανονιστικής ρυθμίσεως, ατομικών διοικητικών πράξεων βάσει αυτής, δεν στοιχειοθετείται ιδιαίτερο έννομο συμφέρον που δικαιολογεί την συνέχιση της δίκης, δεδομένου ότι το κύρος κανονιστικής πράξεως μπορεί να ελεγχθεί παρεμπιπτόντως και χωρίς περιορισμούς με την άσκηση ενδίκων βοηθημάτων ενώπιον των αρμοδίων δικαστηρίων κατά των ατομικών πράξεων που εκδίδονται κατ’ εφαρμογή της. Ακόμη, ο ισχυρισμός του αιτούντος περί επιβολής, τον μήνα Σεπτέμβριο του έτους 2020, σε βάρος του προστίμου 5.000 και συλλήψεώς του με την αιτιολογία ότι παραβίασε την δήθεν υποχρέωσή του για καραντίνα σε ξενοδοχείο των Αθηνών ως επιβεβαιωμένο κρούσμα δεν δικαιολογεί το έννομο συμφέρον του για συνέχιση της δίκης κατά της επίδικης ρυθμίσεως, προεχόντως, διότι δεν συνδέεται με αυτήν (ΣτΕ 583, 585, 751-752/2020, 402-405/2019 κ.ά.). Περαιτέρω, οι ισχυρισμοί του αιτούντος, σύμφωνα με τους οποίους α) στερήθηκε απόλυτα την ελευθερία του για επτά ημέρες χωρίς καμία εξαίρεση για τη μετάβασή του έστω σε ένα φούρνο ή σούπερ μάρκετ, β) αν και κατοχυρώνεται το ατομικό δικαίωμα των Ελλήνων πολιτών στην προστασία της υγείας, με την έκδοση της προσβαλλόμενης κ.υ.α. δεν επιδείχθηκε καμία μέριμνα για την προστασία της προσωπικής υγείας του ίδιου και την επιβίωσή του, γ) ότι εάν η προσβαλλόμενη κ.υ.α. είχε εκδοθεί σύμφωνα με το Σύνταγμα και το νόμο, δεν θα είχε επιστρέψει στην Ελλάδα στις 8.1.2020 (είτε θα είχε επιστρέψει το βράδυ της 7.1.2020, προκειμένου να τεθεί σε τριήμερο κατ’ οίκον περιορισμό, είτε δεν θα είχε επιστρέψει καθόλου στην Ελλάδα), δ) βάσει της προσβαλλόμενης κυα, αντιμετωπίστηκε παράνομα και αναδρομικά, ως δυνητικός μολυσματικός φορέας covid-19, ο οποίος σε περίπτωση μη συμμόρφωσης με την υποχρέωση κατ’ οίκον περιορισμού του, τιμωρείται με φυλάκιση και χρηματικό πρόστιμο 5.000 ευρώ, επαναλαμβάνουν απλώς τους προβληθέντες λόγους ακυρώσεως και δεν συνιστούν ιδιαίτερο έννομο συμφέρον για την συνέχιση της δίκης (πρβλ. ΣτΕ 1231, 1233, 1234/2017 Ολ., 1740/2015 Ολ., 403/2011 7μ., 130/2005). Τέλος, δεν συνιστά το απαιτούμενο ιδιαίτερο έννομο συμφέρον για την συνέχιση της δίκης η επιδιωκόμενη επίλυση των ανακυπτόντων νομικών ζητημάτων με σκοπό την αποτροπή εκδόσεως στο μέλλον ομοίου περιεχομένου πράξεων, διότι, ελλείποντος του αντικειμένου της δίκης, απόφαση του Δικαστηρίου, αποφαινόμενη επί των ζητημάτων αυτών, δεν θα επέλυε συγκεκριμένη διαφορά, αλλά θα είχε απλώς το χαρακτήρα γνωμοδοτήσεως (ΣτΕ 67, 1659/2009 Ολ., 484/2013, 2147/2011). Συνεπώς, ο ισχυρισμός του αιτούντος, κατά τον οποίο, εάν δεν ακυρωθεί η επίδικη ρύθμιση, είναι απολύτως βέβαιο ότι θα επαναλαμβάνεται η έκδοση υπουργικών αποφάσεων περιορισμού των συνταγματικών δικαιωμάτων κατά παράβαση του Συντάγματος και του νόμου, δεν δικαιολογεί το ιδιαίτερο έννομο συμφέρον αυτού για την συνέχιση της δίκης (πρβλ. ΣτΕ 1740/2015 Ολ.).
12. Επειδή, κατόπιν των ανωτέρω, πρέπει να καταργηθεί η δίκη ελλείψει αντικειμένου, να αποδοθεί το παράβολο (άρθρο 36 παρ. 3 του π.δ.18/1989 και να μη επιδικασθεί δικαστική δαπάνη (άρθρο 39 παρ. 2 του π.δ. 18/1989).
Δ ι ά τ α ύ τ α
Καταργεί την δίκη.
Διατάσσει την απόδοση του παραβόλου.
Η διάσκεψη έγινε στις 15 Φεβρουαρίου 2021 και η απόφαση δημοσιεύθηκε σε δημόσια συνεδρίαση της 14ης Μαΐου του ίδιου έτους.
Η ΠρόεδροςΗ Γραμματέας
Ε. ΣάρπΕλ. Γκίκα